رنگ استخوانی موی سر

رنگ استخوانی موی سر : گرچه تمام ذهنش اکنون درگیر شرکتی بود که پیش از او بود، اما نمی‌توانست لرزه‌ای از وحشت را کنار بگذارد، زیرا فکر می‌کرد احتمال دستکاری تپانچه‌ها کشف شده و بارگیری آنها جایگزین می‌شود. اما او رشته خود را انتخاب کرده بود و اکنون باید آن را طی کند. بالاخره او یک زن بود.

مو : و شکی نیست که آنها برای من مناسب باشند.” زیرا این در واقع نقشه دختر شجاع بود: – در آن زمان، پست از لندن هشت روز طول می کشید تا به ادینبورگ سفر کند. با در اختیار داشتن حکم مرگ پدرش و بازداشت آن، می‌توانست روی تاخیر شانزده یا هفده روزه حداقل قبل از درخواست برای یک ثانیه حساب کند و آن را امضا کرده و به پایتخت اسکاتلند ارسال کند.

رنگ استخوانی موی سر

رنگ استخوانی موی سر : اما وقتی پستچی سواری تنومند و مسلح به چکمه است، صحبت کردن با این حرف چه فایده ای دارد؟ “اینجا را نگاه کن.” گریزل بسته ای را که با عصای زیر بغلش از ادینبورگ آورده بود باز کرد. شنل سوارکاری و بند تپانچه را در دست داشت. او گفت: “حالا، لباس های دونالد، برادر رضاعی من کجاست؟ او در زمان های مختلف پسر کوچکی بود.

با این تأخیر، زمان کافی برای دوستان او در لندن به دست می‌آمد تا از تمام نفوذ خود برای لغو حکم استفاده کنند. این یک نقشه دیوانه وار بود. اما، همانطور که او گفته بود، هیچ چیز برای یک قلب واقعی غیر ممکن نیست. او همچنین از جزئی ترین اطلاعات در مورد مکان هایی که پستچی ها در سفرشان استراحت می کردند، در اختیار داشت. او می‌دانست که یکی از این مکان‌ها مسافرخانه کوچکی است.

که توسط یک بیوه در حومه شهر کوچک بلفورد نگهداری می‌شود. در آنجا، مردی که کیف را در دورهمی دریافت کرد، عادت داشت حدود ساعت شش صبح به آنجا برسد و قبل از ادامه سفر، چند ساعت بخوابد. و در بلفورد، گریزل کاکرین تصمیم گرفته بود با او ملاقات کند. با مرخصی از پرستار وفادارش، دوباره به سمت جنوب سوار شد.

و با زمان‌بندی قدم‌هایش، درست یک ساعت بعد از ورود پستچی از جنوب و خوابیدن، جلوی مسافرخانه در بلفورد آمد. معشوقه مسافرخانه هیچ اسباب‌داری نداشت، بنابراین گریزل اسب خود را با دستان خود در اصطبل گذاشت و با قدم گذاشتن به مسافرخانه، غذا و نوشیدنی خواست. پیرزن پاسخ داد: “پس بنشین، در انتهای میز یون، زیرا بهترین چیزهایی که باید به تو بدهم از قبل وجود دارد.

زیرا یک نفر در آن تخت خواب است که من دوست دارم بیمار مزاحمش شود.» او به خوراکی های روی تخته اشاره کرد که در واقع بقایای غذای مرد خوابیده بود. گریزل جلوی آنها نشست، در حالی که با یکی دو لقمه بازی می کرد به خودش فکر کرد و سپس پرسید: “میتونم یه آب بخورم؟” میزبان پاسخ داد: “عملیات، و آیا شما آب خوار هستید؟” “چرا، که می دانم، و بنابراین، وقتی در مسافرخانه ای می گذارم.

رسم من همیشه برای آن قیمت نوشیدنی قوی تر است، که نمی توانم آن را بپذیرم.” “در واقع – خوب، منصفانه صحبت می شود، و اگر به آن فکر کنید، “این درست است.” زن صاحبخانه کوزه آب آورد و روی تخته گذاشت. “آیا چاهی که این آب را در آن آورده اید نزدیک است؟” گریزل گفت، لیوانی را بیرون ریخت و جرعه جرعه جرعه جرعه جرعه جرعه جرعه جرعه خورد. او افزود: “اگر مشکلی برای آوردن مقداری تازه برای من وجود ندارد.

رنگ استخوانی موی سر : من به شما خواهم گفت که این بسیار گرم و صاف است. مشکل شما باید در سپیده دم در نظر گرفته شود.” خانم پاسخ داد: “گام خوبی است.” “اما من نمی توانم از آوردن پسری بسیار مدنی و باهوش – و علاوه بر این، یک پسر خوب امتناع کنم. پس صبر کنید اینجا، و من به همان سرعتی که می خواهم. در آنجا با تپانچه های آن مرد مداخله کنید، زیرا هر دو پر هستند، و هر بار که به آنها نگاه می کنم.

تقریباً مرا از هوش می اندازند. او یک پارچ برداشت و برای کشیدن آب بیرون رفت. به محض اینکه گریزل تنها ماند، وقتی شروع به کار کرد، لحظه‌ای منتظر ماند و به گام‌هایی که از دور مرده بودند گوش داد و سپس به سرعت روی زمین به سمت جایی که پستچی خوابیده بود، خزید. او در یکی از آن تخت‌خواب‌های چوبی نزدیک، مانند کمد، دراز کشیده بود.

که در آن زمان در خانه‌های فقرا رایج بود و تا به امروز در بسیاری از خانه‌های بریتانی دیده می‌شود. در آن را نیمه باز گذاشتند تا به خوابیده هوا بدهد و از این روزنه صدای خروپف او به گونه ای بیرون می آمد که خانه را تکان می داد. با این وجود، به نظر دختر می رسید که باید با صدای تق تق در زیر پای سبک او بیدار شود. با قلب در دهان، او به سمت تخت خواب دزدید.

و به آرامی در را بازتر کشید، به امید دیدن کیف پستی و هجوم به آن. او آن را دید، در واقع. اما در کمال تاسف، زیر سر پشمالو نگهبانش قرار داشت – یک غول بزرگ. پستچی از شارژ خود به عنوان بالش استفاده کرد و چنان خود را روی آن پرت کرده بود که هیچ امیدی به کسی نمی داد که بتواند آن را بدون مزاحمت نگهدارنده از چرتش بیرون بکشد. الان هیچ کاری نمیشد کرد.

در آن چند لحظه تلخ، که در طی آن او با درماندگی ایستاده بود و از کیسه ای که حاوی حکم مرگ بود به چهره ناخودآگاه مردی که پیش از او بود نگاه می کرد، گریزل تصمیم خود را به نقشه دیگری گرفت. او به سمت میز چرخید، چوله‌های پستچی را گرفت و تپانچه‌هایی را که پیرزن با چنین وحشتی ادعا کرده بود بیرون آورد. او به سرعت اتهامات را ترسیم و مخفی کرد.

رنگ استخوانی موی سر : آنها را به پرونده خود بازگرداند، با نگاهی مضطرب از بالای شانه اش به سمت تخت، و دوباره در پای میز نشست. وقتی شنید که پیرزن با پارچ برگشته بود، به سختی این کار را کرده بود. گریزل از آب درآورد، زیرا گلویش مانند یک کوره آهک‌سازی بود، و پس از تسویه حسابش، به رضایت زن صاحبخانه، با پرداخت هزینه آب به قیمت یک دیگ آبجو، آماده حرکت شد.

او با بی دقتی پرسید و مطمئن شد که مهمان دیگر چه مدت بیشتر می تواند بخوابد. او با خنده گفت: “با صدایی که او ایجاد می کند، قصد دارد تا روز قیامت بخوابد.” مهماندار گفت: “آی، بیچاره! زندگی او سخت است.” و کمی بیشتر از نیم ساعت دیگر باید دوباره در بزرگراه باشد. گریزل یک بار دیگر خندید و در حالی که سوار بر اسبش شد.

رنگ استخوانی موی سر : با یورتمه سواری در امتداد جاده به سمت جنوب به راه افتاد، گویی به سفر خود در آن جهت ادامه می دهد. به سختی از شهر فراتر رفته بود، با این حال، وقتی سر اسب را چرخاند، به عقب تاخت، دور بلفورد چرخید و دوباره به جاده بلند بین آن مکان و برویک برخورد کرد. پس از به دست آوردن آن، او به آرامی سوار اسب شد و منتظر آمدن پستچی بود.