رنگ موی استخوانی روی موی مشکی

رنگ موی استخوانی روی موی مشکی : و مرد حماسی اولاف جوان پیروزمندانه خواند: “پل لندن شکسته شده است – طلا به دست آمده و شهرت درخشانی دارد. سپرها طنین انداز می شوند، بوق های جنگ به صدا در می آیند، هیلدار در هیاهو فریاد می زند! تیرها آواز می خوانند، کت های پستی زنگ می زنند، اودین باعث می شود اولاف ما پیروز شود!” و شاید، چه کسی می‌داند.

مو : و سپس به اولاف گفت که چگونه دانمارکی‌ها «در مکان تجاری بزرگی که ساوت‌وارک نامیده می‌شود»، «کار بزرگی برپا کردند و خندق‌های بزرگ حفر کردند و در داخل، سنگری از سنگ، چوب و چمن ساخته بودند، جایی که مستقر بودند. یک ارتش بزرگ پادشاه افزود: “و ما ناامید می شدیم که این سنگر را می گرفتیم” و با حمله ای بزرگ به آن حمله می کردیم، اما در واقع نمی توانستیم از آن استفاده کنیم.

رنگ موی استخوانی روی موی مشکی

رنگ موی استخوانی روی موی مشکی : سریع به درخواستی که نوید ضربات سخت فراوان و امکان غنایم نامحدود را می داد، بادبان های آبی و سرمه ای خود را برافراشت و کشتی های جنگی خود را بر فراز دریا هدایت کرد تا به پادشاه اتلرد، که هرگز آماده نبود، کمک کند. او از تیمز بالا رفت و مستقیم به شهر لندن رفت. “سلام بر پرچم مار! سلام بر اولاف شجاع!” پادشاه اتلرد گفت، در حالی که بوق های جنگ به صدا در آمدند.

و در سواحل پست جزیره سگ ها، درست زیر شهر قدیمی، کلنگ کشتی های جنگی نورس به سرعت زمین گیر شد و پسر وایکینگ و پیروانش به ساحل پریدند. شاه اتلرد گفت: “تو به موقع با کشتی های اژدهای قابل اعتمادت می آیی، پادشاه جوان.” زیرا دزدان دانمارکی در شهر لندن و در قلعه پدرم ادگار به خوبی جا افتاده اند.

وایکینگ جوان پرسید. پادشاه اتلرد گفت: “زیرا روی پل بین قلعه و ساوت‌وارک، دانمارکی‌های ویرانگر برج‌ها و جان پناه‌ها را بلند کرده‌اند، و از آنجا سنگ‌ها و سلاح‌ها را روی ما پرتاب کردند تا ما نتوانیم پیروز شویم. و اکنون، ای پادشاه دریا، چه نصیحت می کنی؟ چگونه می توانیم از دشمنان خود انتقام بگیریم و شهر را به دست آوریم؟» وایکینگ جوان که مثل همیشه پرشتاب بود و در برابر موانع بی تاب بود.

گفت: “چطور؟ چرا، پادشاه، این پل را پایین بیاور، و سپس ممکن است مسیر رودخانه ای آزاد به قلعه خود داشته باشی.” “پل لندن بزرگ را خراب کن قهرمان جوان؟” پادشاه شگفت زده گریه کرد. “چطور ممکن است؟ آیا ما یک دوک سامسون در میان خود داریم که چنین شاهکاری بزرگ انجام دهد؟” پسر دلاور گفت: «پادشاه، کشتی‌هایت را در کنار کشتی‌های من بگذار، نزدیک این پل محصور، و من عهد می‌کنم.

که آن را خراب کنم، وگرنه ممکن است مرا قاتل و ترسو خطاب کنی.» اتلرد، پادشاه انگلیسی، گفت: «چنین باشد. و همه فرماندهان جنگ تکرار کردند: “چنین باشد!” بنابراین اولاف و ران مورد اعتمادش، نیروهای جنگی را برای تخریب پل آماده کردند. پل قدیمی لندن آن چیزی نبود که اکنون باید آن را یک سازه با ابهت بنامیم، اما اجداد ما در ۹ قرن پیش آن را کاملاً یک پل می دانستند.

وقایع نگار می گوید که “آنقدر عریض بود که دو واگن می توانستند از روی آن عبور کنند” و “زیر پل شمع هایی به کف رودخانه رانده شده بود.” بنابراین اولاف جوان و رین پیر سرهای خود را روی هم گذاشتند و تصمیم گرفتند پل را با یک ضربه جسورانه وایکینگ خراب کنند. و در یا حماسه پادشاه اولاف مقدس چنین گفته می شود: «پادشاه اولاف دستور داد.

رنگ موی استخوانی روی موی مشکی : سکوهای بزرگی از چوب های شناور را با نوارهای فندقی به هم ببندند، و برای این کار خانه های قدیمی را خراب کرد؛ و با آن ها، به عنوان سقف، کشتی های خود را چنان پوشاند که به کناره های کشتی می رسید. در زیر این پرده، ستون‌هایی را چنان بلند و محکم قرار داد که هر دو جا برای تاب دادن شمشیرهایشان وجود داشت، و سقف‌ها به اندازه‌ای محکم بود که در برابر سنگ‌هایی که بر آن‌ها ریخته می‌شد.

مقاومت کنند.» اولاف جوان دستور داد: «حالا پارو بزن و به سمت پل برو. و کشتی های جنگی مسقف شده نزدیک به پل لندن پارو زده بودند. و هنگامی که به پل نزدیک شدند، تواریخ می‌گوید: «دانمارکی‌ها بر روی پل، سنگ‌ها و سلاح‌های موشکی، مانند تیر و نیزه، بر آنها پرتاب کردند که نه کلاه ایمنی و نه سپر قادر به نگه داشتن آن نبودند. و خود کشتی ها آنقدر آسیب دیدند که بسیاری از آن عقب نشینی کردند.

اما پسر وایکینگ و مردم نورسمن او برای هدفی آنجا بودند و نباید با سنگ، نیزه یا تیر به عقب برانند. درست جلوتر پارو زدند، “کاملاً زیر پل.” پادشاه جوان دریا فریاد زد: “همه کابل ها را بیرون بیاورید و آنها را در اطراف شمع ها قرار دهید.” و پاروزنان نیمه برهنه در حالی که پاروهای خود را از کشتی بیرون می‌آوردند، دستشان را زیر سقف دراز کردند و کابل‌های تنومند را دو بار دور تکیه‌گاه‌های چوبی پل رد کردند.

انتهای شل در انتهای هر کشتی به سرعت ساخته شد، و سپس، بیست کشتی جنگی تنومند پادشاه اولاف، با چرخش و حرکت به سمت پایین رودخانه، منتظر حرف او ماندند: “از پاروها!” او گریه؛ “کشش، پرندگان جنگی! همه را بکشید، انگار برای نروژ هستید!” به جلو و عقب پاروزنان تنومند نورس تاب می خوردند. محکم تر و محکم تر کشیده کابل ها. بر کشتی‌های جنگی سخت، نیزه‌ها و سنگ‌های دانمارکی را بارید.

رنگ موی استخوانی روی موی مشکی : اما شمع‌های چوبی زیر پل بزرگ با کشیدن مداوم کابل‌ها شل شدند و به زودی با یک جهش ناگهانی، کشتی‌های جنگی نورس به سمت پایین رودخانه رفتند، در حالی که کابل‌های سست شده از پشت انبوه‌های تسخیر شده پل لندن بکسل می‌شدند. فریاد بزرگی از سوی محاصره کنندگان بلند شد، و تواریخ می گوید: «اکنون، هنگامی که نیروهای مسلح روی پل ایستاده بودند.

و به همین ترتیب انبوهی از سنگ ها و سلاح های دیگر بر روی آن قرار داشت، پل جا به جا شد. بخش بزرگی از مردان روی آن به رودخانه افتادند و بقیه فرار کردند – برخی به قلعه و برخی به ساوت‌وارک. و قبل از اینکه پادشاه اتلرد، «غیرآماده» کشتی‌هایش را به حمله بکشاند، جنگجویان اولاف جوان به ساحل آمده بودند و با هجوم به خاک‌ریزی‌های ساوث‌وارک، همه را جلوی خود بردند و نبرد پل لندن برنده شد.