رنگ موی بدون دکلره مناسب پوست سبزه

رنگ موی بدون دکلره مناسب پوست سبزه : و هنگامی که بابون ها از چوب بیرون می آمدند و از شیب صخره ای لخت بالا می رفتند، صدای ترق چوب های شکسته و جغجغه سنگ ها به ترکیب صدا اضافه می شد. “چیه؟” “موضوع چیه؟” “چیزی بعد از آنها وجود دارد.” «ببین، ببین! آن‌ها می‌آیند:» وقتی صحنه‌ی خارق‌العاده‌ای را تماشا می‌کردیم، از سوی یکی از ما منفجر شد. به نظر می رسید که فریاد از پایین، تمام کوه را بیدار کرده است.

مو : چنین محیطی درختان بزرگ از انواع و اشکال مختلف با هم متحد شدند تا سایبانی از برگ‌ها را در بالای سرشان بسازند که فقط گهگاه شاخه‌هایی از نور خورشید از آن عبور می‌کرد. جویبار سرد کوهستانی که بر روی طاقچه ها می چرخد، در میان صخره ها می چرخد ​​یا بر روی نواحی پر از سنگریزه موج می زند، غرغر می کرد، پاشیده می شد و با آن ترکیب شگفت انگیز صداهایی که لالایی جوی را می سازند، می جوشید.

رنگ موی بدون دکلره مناسب پوست سبزه

رنگ موی بدون دکلره مناسب پوست سبزه : زیرا به احتمال زیاد یک هفته یا بیشتر طول می کشد تا او به شکارگاه قدیمی خود و غارتگری های قدیمی خود بازگردد. حقه، اما جوجه تیغی و خوک بیشتر از بازی های بزرگتر علاقه و سرگرمی ایجاد کرده بودند، و در کل، اگرچه ناامید بودیم، اما ناراضی نبودیم: در واقع، برای احساس نارضایتی در واقع به روحیه ناسپاس نیاز داشت.

کف جنگل با انبوهی از خزه های درخت نر به ضخامت یک فوت فرش شده بود و سرخس موی دوشیزه با انبوه علف های هرز در یک باغ گرمسیری همه جا رشد کرده بود. شادی مسافرتی کل درختان را با شکوفه های کرمی متراکم پوشانده و عطر خود را در همه جا پخش می کند. کلماتیس وحشی که روی کنده ها و شاخه های افتاده دنبال می شود. مقداری از موی دوشیزه از سواحل سرریز شد و در طول مسیر رودخانه به سمت آب فرو رفت.

در حالی که سرخس های درختی که از دو طرف به هم چسبیده بودند، روی جزایر کوچک کنار هم جمع شده بودند، روی صخره ها نشسته بودند و روی طاقچه های آویزان جمع شده بودند، گویی برای نوشیدن آمده بودند، شاخه های ظریف و پهن آنها مانند پرهای شترمرغ سبز غول پیکر که تکان می خوردند. به آرامی به هر دم هوا یا لرزیدن در حالی که حرکت آب تنه ها را می لرزاند.

میمون‌های دم دراز خاکستری سبز با صورت‌های سیاه به ما نگاه می‌کردند، به آرامی روی ذوزنقه‌های شاخه‌هایشان حرکت می‌کردند، و چهره‌هایشان را می‌کشیدند یا اعتراض خشم‌آمیز خود را به نفوذ به صدا در می‌آوردند. در بالای درختان انجیر وحشی، کبوترهای سبز روشن ما را با خجالت تماشا می‌کردند – پرندگان بزرگ و بزرگ با رنگ سبز شگفت‌انگیز. لوری های زرق و برق دار نیز رنگ های خود را درخشیدند و تاج های خود را برافراشتند.

شگفت انگیز و خنده دار. فاخته‌های طلایی نیز وجود داشتند و مکنده‌های عسلی با پشت سبز یاقوتی زیبا که مانند پروانه‌ها در میان گل‌ها در حاشیه جنگل می‌چرخیدند. بارها و بارها مرغان هندی و بوته قرقاول گردن خود را روی تعدادی کنده یا سنگ می‌چرخانند تا با کنجکاوی به ما نگاه کنند، سپس با خم شدن دوباره در امتداد مسیرهای فرسوده خود به داخل بوته انبوه می‌رفتند.

رنگ موی بدون دکلره مناسب پوست سبزه : این مکان در واقع یک حفاظت طبیعی بود. یک «خلیج» به دیوار برگ راه می‌یابد که صخره‌هایی که هیچ چیز نمی‌توانست از آن‌ها بالا برود، نیمه احاطه شده است، دنیای کوچکی که دشمن مشترک – انسان – به ندرت در آن نفوذ می‌کند. آنجا ماندیم تا آفتاب بعدازظهر از پشت تاج برگ بالای سرمان گذشت. و به جای اینکه از راهی که آمده بودیم برگردیم.

در امتداد بازوی دیگر که خلیج را محصور کرده بود، دامن زدیم تا سایه خنک کوه را در سفر برگشت با خود داشته باشیم. اما راه ناهموار بود. جنگل متراکم بود. داغ و پاره و خسته بودیم. و تا زمانی که به گوشه رسید، سایه کوه در سراسر دامنه‌ها گسترده شد. نشستیم تا در فضای باز روی پیچ بلندی استراحت کنیم که چند مایلی دورتر، خورشید کج گاوهای سرخ و سیاه، بزهای سفید و کلبه‌های قهوه‌ای کافیر کرال را انتخاب کرد.

مسیر ما در کنار خار قرار داشت، از ستون فقرات سنگی دور می‌زدیم و بین صخره‌های گاه به گاه، توده‌های درختان و بوته‌ها پیچ می‌خوردیم، و فقط کمی پیش رفته بودیم که صدای بلند “واو” از یک بابون در کوه پشت ما را برانگیخت. توقف کنید تا به عقب نگاه کنید فریاد خشن چندین بار و هر بار با صدای بلندتر و با تاکید بیشتر تکرار شد. به نظر می رسید زنگ هشدار نگهبانی بود که ما را دیده بود.

با کنجکاوی به سمت خود یال پیچیدیم و از بالای یک صخره بزرگ چهره تقریباً پرشتاب روبرو را اسکن کردیم. جرقه‌ای که ما روی آن ایستاده بودیم از خود برگ فقط توسط یک کلوف یا دره عمیق اما باریک جدا می‌شد و تمام جزئیات سمت کوه در هوای صاف عصر خودنمایی می‌کرد، اما در مقابل صخره‌های رنگارنگ شکل خاکستری بابون وجود داشت. تا زمانی که ثابت می ماند یافتن آن آسان نبود.

رنگ موی بدون دکلره مناسب پوست سبزه : و اگرچه هر از چند گاهی صدای پارس تکرار می شد، ما همچنان در حال بررسی تپه مقابل بودیم که یکی از پسرها به پایین سراشیبی اشاره کرد و فریاد زد: «آنجا. اونجا، بااس!» ظاهراً لشکر بابون ها کاملاً به ما نزدیک شده بودند – فقط به واسطه خط کوچکی از سنگ ها از ما پنهان شده بودند – و با دریافت هشدار از نگهبان آنها در کوهستان، بی سر و صدا دور شده بودند.

سپس در اعماق چوبی دره ناپدید می شدند. ما بی حرکت نشستیم تا آنها را تماشا کنیم که چند دقیقه بعد از طرف مقابل بیرون می آیند و از صخره بالا می روند، زیرا آنها همیشه ارزش تماشا را دارند. اما در حالی که ما تماشا می‌کردیم، سکون با فریاد غم‌انگیزی شکسته شد – که به طرز وحشتناکی انسانی در بیان وحشتش بود – که با غرش، پارس، دم و فریاد از تعداد زیادی صدا در هر کلید دنبال می‌شد.