رنگ موی تنباکویی کاپوچینو

رنگ موی تنباکویی کاپوچینو : شومینه از سنگ های رنگارنگ و بسیار صیقلی و مانند جواهرات درخشان بود. در پشت اتاق، بارزترین ویژگی از همه، یک راه پله چوبی، با نرده، همچنین براق و موج دار بود. این پلکان بالا رفت و پیچید و سکویی بود با درخت خرمایی در گلدان.

رنگ مو : صدای خروشان و شتابان، همانطور که نیاگارا، و ستونی سیاه به هوا پرتاب شد، دویست پا و دویست و پنجاه پا – هیچ کس نمی توانست به طور قطع بگوید – و رعد و برق به صورت توده ای ضخیم، سیاه و لزج به زمین آمد، مایع لغزنده ابزار و اجسام سنگین دیگر را به این طرف و آن طرف پرتاب می کرد، بنابراین مردان مجبور بودند برای جان خود فرار کنند.

رنگ موی تنباکویی کاپوچینو

رنگ موی تنباکویی کاپوچینو : سوراخ چاله را پر کرد و مانند قابلمه ای که خیلی سریع می جوشد ریخت و از سمت تپه به سمت پایین رفت. باد، پرده‌ای از مه سیاه، خانه‌ی کالور را پاشید و سیاه‌کرد و زنان خانه را به پرواز در میان مزارع کلم فرستاد. پس از آن با خنده هومری گفته شد که چگونه شنیده شده است که این زنان از تخریب لباس و پرده های پنجره خود توسط این سیل میلیون دلاری “طلای سیاه” ناله می کنند!

خبر از طریق تلفن به شهر ساحلی پخش شد. روزنامه ها آن را بولتن می کردند، جمعیت آن را در خیابان فریاد می زد، و چندی نگذشت که جاده های منتهی به پراسپکت هیل سیاه و سفید شد و یک خط ثابت از اتومبیل های موتوری. این خبر به شهر فرشته رسید، روزنامه‌های آنجا «اضافه» را منتشر کردند، و قبل از شب، بلوار شهر ساحلی مملو از ماشین‌ها بود.

یک خط دو نفره، همه یک طرفه می‌آمدند. ۵۰ هزار نفر در یک حلقه محکم در جایی که به نظرشان فاصله ایمن از هواپخش بود، ایستاده بودند و پلیس های اورژانس سعی می کردند آنها را بیشتر به عقب برانند و فریاد می زدند: “چراغ ها خاموش! چراغ خاموش!» تمام شب آن کلمات در یک گروه کر خوانده می شد. همه متوجه خطر شدند.

ممکن است یک احمق فراموش کند و سیگاری روشن کند و تمام دامنه تپه در آتش بپرد. یک میخ در کفش شما ممکن است این کار را انجام دهد و به یک سنگ ضربه بزند. یا یک کامیون موتوری، با لاستیک های فولادی آن. اغلب اوقات این فوران ها در همان لحظه اول آتش می گرفتند. اما هنوز جمعیت جمع شدند. مردان بالای خودروهایشان را پایین می‌آورند و روی صندلی‌ها می‌ایستند و اتاق‌های حراج را در زیر نور ستاره‌ها برگزار می‌کردند.

تعداد زیادی با قیمت های شگفت انگیز برای فروش عرضه شد و برخی از آنها خریداری شد. اجاره‌نامه‌ها پیشنهاد شد، شرکت‌ها راه‌اندازی شدند و سهام فروخته شد – معامله‌گران راه خود را از میان جمعیت بیرون می‌کشیدند و به فاصله‌ای مطمئن در سمت باد می‌رفتند، جایی که می‌توانستند یک کبریت بزنند، و چهره یکدیگر را ببینند، و یادداشتی را در مورد آنچه که می‌کردند بنویسند.

رنگ موی تنباکویی کاپوچینو : موافقت کرد. چنین معاملاتی بیشتر شب ادامه داشت و صبح چادرهای بزرگی می آمد که برای جلسات احیا ساخته شده بود و کلم زارها با تابلوهای قرمز و سیاه همجنس گرا شدند: “تعاونی ساحلی شماره ۱″، “سندیکای اسکیت، شماره ۱، ده هزار واحد، ۱۰ دلار. در همین حال، کارگران دیوانه وار تلاش می کردند تا جریان چاه را متوقف کنند. آن‌ها این‌جا و آن‌جا تلوتلو می‌خوردند.

در اثر اسپری سیاه نیمه‌کور – و بدون جایی که خودشان را نگه دارند، چیزی نمی‌توانستند روی آن نگه دارند، زیرا همه چیز چرب شده بود و از گریس جاری می‌شد. تو در تاریکی کار می‌کردی، در حال تاریک کردن بودی، با چیزی جز غرش هیولا، ضرباتش به بدنت، تف کردنش به صورتت، تا به تو بگوید کجاست. شما با تنش زیاد کار می‌کردید، زیرا پاداش‌هایی ارائه می‌شد.

برای هر مرد پنجاه دلار اگر جریان را قبل از نیمه‌شب متوقف کنید، صد دلار اگر آن را قبل از ساعت ده متوقف کنید. هیچ کس نمی توانست بفهمد آن هیولا چقدر ثروت را هدر می دهد، اما باید هر دقیقه هزاران دلار باشد. خود آقای کالور برای کمک به زمین آمد و در تلاش های بی پروا هر دو طبل گوش خود را از دست داد. کارگری با بی مهری گفت: “سعی کرد.

با سرش جریان را متوقف کند.” علاوه بر این، مالک در طی هفته‌های بعد متوجه شد که مجموعاً چهل و دو کت و شلوار برای خسارات وارده به خانه‌ها، لباس‌ها، مرغ‌ها، بزها، گاوها، کلم‌ها، چغندر قند و خودروهایی که به داخل گودال‌ها سرازیر شده بودند جمع آوری کرده است. در جاده های خیلی چرب II خانه به شماره ۵۷۴۶ بلوار لوس روبلز متعلق به جو گروتی، نگهبان شب شرکت آلتمن الامبر شهر ساحلی بود.

خانم گروتی برای کمک به حمایت از هفت فرزندش، شستن را “پذیرفته بود”. حالا که بزرگ و پراکنده شده بودند، خرگوش و جوجه نگه می داشت. جو معمولاً ساعت شش بعد از ظهر به محل کارش می رفت. اما در روز سوم پس از «اعتصاب»، او اعصابش را به هم ریخته بود تا کارش را رها کند، و حالا در ایوان جلویش بود.

پیرمردی ملایم و با موهای خاکستری، با کت و شلوار مشکی، یقه سلولوئید و کراوات مشکی، لباس او برای یکشنبه ها و تعطیلات، عروسی ها و تشییع جنازه. خانم گروتی لباس مناسبی برای این مناسبت حاضر نداشت، بنابراین با فورد شوهرش به پایین شهر رفته بود و مقداری از انتظارات نفتی خود را صرف یک لباس شب با ساتن زرد کرده بود.

حالا او احساس خجالت می‌کرد، زیرا مقدار کافی از آن وجود نداشت، یا در بالای آن جایی که بازوها و سینه‌اش بیرون آمده بودند، یا در پایین، جایی که گوساله‌های چاق او در جوراب‌های ابریشمی گلدوزی شده بودند، آنقدر نازک که تقریباً هیچ به نظر نمی‌رسید. این همان چیزی بود که «آنها» پوشیده بودند، زنان فروشنده به او اطمینان داده بودند.

و خانم گروتی به شدت مشتاق بود که یکی از آنها باشد. این خانه به سبک مرسوم “سبک خانه های ییلاقی” بود و توسط خانواده ای ثروتمندتر، در روزهای رونق املاک و مستغلات ساخته شده بود. آن را به عنوان قربانی ارائه شده بود، و خانم گروتی به دلیل اتاق نشیمن فوق العاده آن را بسته بود. آنها پس انداز خود را در یک پرداخت نقدی قرار داده بودند و ماهیانه سی دلار پول پرداخت می کردند.

رنگ موی تنباکویی کاپوچینو : آنها سند ملک را گرفته بودند و در پرداخت های خود به روز بودند، بنابراین در امان بودند. از آستانه خانه که گذشتی اولین چیزی که دیدی درخشش بود. شگفت‌انگیزترین درخشندگی که تا به حال بر روی کارهای چوبی دیده شده است – و برای افزایش اثری که نقاش آن را به تقلید از دانه‌های بلوط موج‌دار کرده بود. باید ده هزار خط وجود داشته باشد که هر کدام یک تکان جداگانه قلم مو بود.