رنگ مو بلوند بژ روشن ۸.۳۲

رنگ مو بلوند بژ روشن ۸.۳۲ : زنان و مردان جوان، غیرنظامی یا سرباز، که نشانی از حفظ آنها روی یقه‌هایشان گلدوزی شده است. آنها با عجله به سایه های امنیت می روند، جایی که دیگران می روند، جایی که طلوع اتاق های روشن در انتظار آنهاست. به سوی شب استراحت و نوازش می شتابند. و همانطور که از نزدیک پنجره طبقه همکف نیمه باز می گذریم.

رنگ مو : خود را پشت میز نصب می کنیم. “ما شش عدد مویز-ورموث خواهیم داشت، درست است؟” آنها تکرار می کنند: «بسیار راحت می توانیم دوباره به آن عادت کنیم. برخی از غیرنظامیان محل خود را ترک می کنند و به ما نزدیک می شوند. آنها زمزمه می کنند، “همه می بینید–“-“آنها پولوس واقعی هستند!” رفقای ما می شنوند و حالا فقط به صورت انتزاعی و با گوش هایشان در جای دیگر بین خودشان صحبت می کنند.

رنگ مو بلوند بژ روشن ۸.۳۲

رنگ مو بلوند بژ روشن ۸.۳۲ : هوای ناخودآگاهی از اهمیت ظاهر می شود. لحظه ای بعد، مرد و زنی که سخنانشان ادامه داشت، با آرنج هایشان روی سنگ مرمر سفید به سمت ما خم شدند و از ما پرسیدند: “زندگی در سنگر، ​​خیلی خشن است، نه؟” “اوه-بله-خب، البته، همیشه خوشایند نیست.” “چه استقامت جسمی و اخلاقی عالی داری! در نهایت به زندگی عادت می کنی، نه؟” “چرا، بله، البته، یک نفر به آن عادت می کند.

به خوبی به آن عادت می کند.” “به هر حال، این یک وجود وحشتناک است – و رنج!” بانو زمزمه می‌کند و برگ‌های کاغذ مصور را برمی‌گرداند که تصاویری غم‌انگیز از ویرانی را نشان می‌دهد. “آنها نباید این چیزها را منتشر کنند، آدولف، در مورد کثیفی، حیوانات موذی و خستگی ها! شجاع که هستید، باید ناراضی باشید؟” ولپات که با او صحبت می کند سرخ می شود.

از بدبختی که از کجا آمده شرم دارد، جایی که باید برگردد. سرش را پایین می اندازد و دروغ می گوید، شاید بدون اینکه متوجه میزان دروغگویی اش شود: “نه، بالاخره ما ناراضی نیستیم، این به اندازه همه چیز وحشتناک نیست!” خانم هم همین نظر را دارد. او می‌گوید: «می‌دانم، «غرامت‌هایی وجود دارد! چقدر باید هزینه‌ی فوق‌العاده‌ای باشد، آه؟ همه آن انبوه مردانی که مانند آنها در یک راهپیمایی تعطیلات پیش می‌روند.

و شیپورها در مزارع هوای هیجان‌انگیز می‌نوازند! و عزیزم. سربازان کوچکی که نمی توان جلویشان را گرفت و فریاد می زنند “فرانس زنده باش!” و حتی وقتی می میرند می خندند! آه! ما دیگران، ما مثل شما در شرف نیستیم. شوهر من یک منشی در استان است و همین الان برای درمان روماتیسمش تعطیلات دارد.” آقا گفت: «خیلی دوست داشتم سرباز می شدم.

اما شانسی ندارم. رئیس دفتر من بدون من نمی تواند کار کند.» مردم می روند و می آیند، آرنج می زنند و پشت سر هم ناپدید می شوند. پیشخدمت‌ها با بارهای شکننده و درخشان‌شان – سبز، قرمز یا زرد روشن، با حاشیه‌ای سفید، راهشان را کرم‌ها می‌کنند. رنده پاهای روی زمین شنی شده با تعجب مشتریان معمولی که یکدیگر را می شناسند.

رنگ مو بلوند بژ روشن ۸.۳۲ : عده ای ایستاده و برخی دیگر به آرنج هایشان تکیه داده اند، در میان صدای لیوان ها و دومینوهایی که کنار میزها رانده شده اند، آمیخته می شود. در پس‌زمینه، در اطراف شوک اغواکننده توپ‌های عاج، دایره‌ای از تماشاگران ازدحام تماشاگران لذت‌های کلاسیک را منتشر می‌کنند. مردی در آن سوی میز که چهره اش با رنگ های قدرتمند آراسته شده است و مستقیماً تیرت را خطاب می کند.

می گوید: “هر کس به تجارت خود دست می زند، دو شجاع.” “شما قهرمان هستید. ما در کنار ما در زندگی اقتصادی کشور کار می کنیم. این مبارزه ای است مثل شما. و من تیرت را از میان دود سیگار می‌بینم که چشم‌های گرد می‌کند، و در غوغا به سختی می‌توانم پاسخ صدای متواضع و مبهوت او را بشنوم – تیرت، مرد بامزه تیم! تجارت.” به طور پنهانی دزدیدیم. وقتی از Cafe des Fleurs خارج می شویم.

تقریباً سکوت می کنیم. انگار دیگر بلد نیستیم حرف بزنیم. چیزی شبیه نارضایتی رفقای من را آزار می دهد و ابروهایشان را گره می زند. آنها طوری به نظر می رسند که گویی دارند متوجه می شوند که در یک مقطع مهم به وظیفه خود عمل نکرده اند. آنها با ما، جانوران، حرف‌های نابخردانه خوبی زدند! Tirette سرانجام با بغضی غرغر می کند که هر چه بیشتر متحد شویم و دوباره خودمان را جمع کنیم.

قدرت جمع می کند. “امروز باید به طرز وحشیانه ای مست می شدیم!” پارادیس وحشیانه پاسخ می دهد. بدون هیچ حرفی راه می رویم. سپس، پس از مدتی، “آنها احمق های زیادی هستند، احمق های کثیف”، تیرت ادامه می دهد. او با اوج عصبانیت می‌گوید: «آنها سعی کردند به ما کد بزنند، اما من نمی‌خواهم؛ اگر دوباره آنها را ببینم، می‌دانم به آنها چه بگویم!» بلر می گوید: ما دیگر آنها را نخواهیم دید.

ولپات می‌گوید: «تا هشت روز دیگر، ما آماده خواهیم شد. در نزدیکی میدان، با جمعیتی از مردم روبرو می‌شویم که از هتل دو ویل و از ساختمان عمومی بزرگ دیگری که ستون‌های معبدی را نشان می‌دهد بیرون می‌آیند. دفاتر در حال بسته شدن هستند، و غیرنظامیان از هر نوع و سنی، و مردان نظامی، جوان و پیر، که به نظر می رسد از دور تقریباً شبیه ما لباس پوشیده اند.

بیرون می ریزند. اما وقتی نزدیک‌تر می‌شوند، علیرغم اینکه در لباس سربازان ظاهر شده‌اند، علی‌رغم تندخویی‌هایشان، به‌عنوان مشرکان و فراریان جنگ ظاهر می‌شوند. [یادداشت ۱] زنان و کودکان در خوشه های زیبا و شاد منتظر آنها هستند. بازرگانان مغازه های خود را با مطالبی از خود راضی و لبخند می بندند.

هم برای روز پایان یافته و هم برای فردا، و خوشحال از هیجان های پر جنب و جوش و مداوم سود افزایش یافته، از صدای فزاینده ی صندوق پول. آنها در دل آتش خود مانده اند. آنها فقط باید برای نوازش فرزندان خود خم شوند. ما آنها را می بینیم که در اولین نورهای ستارگان خیابان می درخشند، این همه ثروتمند که ثروتمندتر می شوند.

رنگ مو بلوند بژ روشن ۸.۳۲ : این همه مردم آرام که آرامششان هر روز بیشتر می شود، مردمی که سیر هستند، شما احساس می کنید، و با وجود همه، یک دعای غیر قابل اعتراف را احساس می کنید. همگی آهسته می‌روند، به لطف عصر خوب، و در خانه‌های عالی، یا در کافه‌هایی که منتظرشان هستند، ساکن می‌شوند. زوج‌هایی نیز شکل می‌گیرند.