مش بلوند پلاتینه روی موی مشکی

مش بلوند پلاتینه روی موی مشکی : اما او این برگه را به همه کاپیتان‌ها، همه سرهنگ‌ها، همه سرگردها داده بود و همه با او دیوانه بودند. او در مورد آن به من گفت. چگونه این کار را انجام داد؟ یکدفعه بنشینید، ظاهر احمقانه ای بپوشید، شیرین کاری را انجام دهید، و مانند یک بسته کتانی کثیف بچرخید.

رنگ مو : در همان اولین دهکده ای که مرا فرستادند، من دودها و دودها را به وفور دیدم و آنها اعصابم را به هم ریختند. در آنجا با انبوهی از احمق ها روبرو می شوید، گروه هایی از خدمات مختلف که فقط نامشان متفاوت است – به اندازه ای که مغز شما را بچرخاند. رفیق ما که در حال فکر کردن بود گفت: “پس می‌توانم کمکی بکنم.

مش بلوند پلاتینه روی موی مشکی

مش بلوند پلاتینه روی موی مشکی : بگذارید سرهای مرده‌شان را برای هر چیزی که من اهمیت می‌دهم داشته باشند – اما تعداد آنها بسیار زیاد است، و همه شبیه هم هستند، و همه روترز، وویلا!” ولپات که از این تاییدیه که اندکی بر خشم غم انگیزی که در میان ما از دست می داد روشن می کرد، تسکین یافته بود، تکه تکه در میان ورقه های بی امان باران شروع به صحبت کرد.

مگر اینکه از آن بدم می‌آید؟ آه، مون ویو، “همه آن‌هایی که کمانچه‌بازی می‌کنند و باورشان می‌شود، همه با کلاه‌های زیبا و کت‌های افسری و چکمه‌های شرم‌آورشان خوشگل شده‌اند. که میل می کنند و می توانند هر زمان که بخواهند یک درام بهترین براندی را در گلوله هایشان بریزند، و بیشتر از یک بار خود را بشویند.

و به کلیسا بروند، و هرگز سیگار را ترک نکنند، و شب ها خود را در پرهای خود ببندند تا روزنامه بخوانند. و بعد می گویند: “من در جنگ بوده ام!” یک نکته مهمتر از همه ولپات را گرفته بود و از بینش گیج و پرشور او بیرون آمد: «همه آن سربازان، آنها نباید با وسایل میزشان فرار کنند و لقمه ای بخورند. آنها ترجیح می دهند بروند و با مقداری تارت در منطقه بنشینند.

سر یک میز مخصوص رزرو شده، و سبزیجات بخورند، و خانم خوب ظروف خود را برای آنها روی میز ناهار خوری و قابلمه هایشان بگذارد. مربا و هر چیز دم کرده دیگری برای خوردن؛ به طور خلاصه، مزایای ثروت و آرامش در آن جهنم مضاعف لعنتی که آنها را عقب می نامند! همسایه ولپات زیر سیلاب‌هایی که از بهشت ​​می‌ریخت سرش را تکان داد.

گفت: «برای آنها خیلی بهتر است». ولپات دوباره شروع کرد: «من دیوانه نیستم. “پرپس، اما تو منصف نیستی.” ولپات احساس کرد از این کلمه توهین شده است. شروع کرد و با عصبانیت سرش را بالا گرفت و بارانی که منتظر فرصت بود، صورتش را چاق کرد. عادلانه نیست – من؟ همسایه پاسخ داد: دقیقاً آقا. “من به شما می گویم.

مش بلوند پلاتینه روی موی مشکی : که شما با آنها جهنم بازی می کنید و با این حال خیلی دوست دارید که در جای گنده ها باشید.” “بسیار محتمل است – اما این چه چیزی را ثابت می‌کند، بی‌حرمتی؟ برای شروع، ما در خطر بوده‌ایم، و باید نوبت ما برای دیگری باشد. اما من به شما می‌گویم که آنها همیشه یکسان هستند. و سپس مردان جوانی در آنجا هستند.

قوی مانند گاو نر و آماده مانند کشتی گیران، و سپس – تعداد آنها بسیار زیاد است! “خیلی زیاد؟ چه می دانی، شرور؟ این بخش ها و کمیته ها، آیا می دانی آنها چیست؟” ولپات دوباره راه افتاد: «نمی‌دانم آنها چیستند، اما می‌دانم…» آیا فکر نمی کنید آنها به جمعیت نیاز دارند تا همه امور ارتش را ادامه دهند؟ “لعنتی برام مهم نیست، اما…” “اما تو کاش تو بودی، نه؟” همسایه نامرئی که در اعماق کاپوتی که مخازن فضا روی آن خالی می‌شد.

یک بی‌تفاوتی فوق‌العاده یا یک میل بی‌رحمانه برای برخاستن از ولپات پنهان شده بود. دیگری به سادگی گفت: «نمی‌توانم کمکی بکنم». “کسانی هستند که می توانند به شما کمک کنند.” “من یکی از آنها را می شناختم -” “من هم، من آنها را دیده ام!” ولپات با تلاشی نومیدانه در میان طوفان فریاد زد. “تینز! نه چندان دور از جلو، نمی‌دانم.

دقیقا کجاست، یک ایستگاه پاکسازی آمبولانس و کجاست – من خزنده را آنجا ملاقات کردم.” باد در حالی که از روی ما می گذرد، این سوال را برای او پرتاب کرد: “چی بود؟” در آن لحظه آرامشی به وجود آمد و هوا به ولپات اجازه داد تا بعد از مد صحبت کند. او گفت: “او مرا دور همه شلوغی انبار گرداند که انگار یک نمایشگاه است.

اگرچه یکی از دیدنی های آن مکان بود، مرا در گذرگاه ها و به اتاق های غذاخوری خانه ها و پادگان های تکمیلی هدایت کرد. او درها را که بر روی آنها نوشته شده بود، نیمه باز کرد و گفت: “اینجا را نگاه کن و اینجا را هم – ببین!” باهاش ​​رفتم بازرسی ولی اون مثل من برنگشت تو سنگرها خودتو ناراحت نکن و اون هم از اونها بر نمیگرده نگران نباش خزنده اولین بار او را دیدم که دارد.

مش بلوند پلاتینه روی موی مشکی : خوب و آرام در حیاط قدم می‌زند – می‌گوید: «من در اداره مخارج هستم.» کمی صحبت کردیم و فردای آن روز او یک کار منظم پیدا کرد تا با دیدن آن از اعزام طفره رود. از ابتدای جنگ نوبت او بود که برود. “روی پله در، جایی که او تمام شب را روی تخت پر دراز کشیده بود، داشت پمپ های استاد میمونش را جلا می داد – پمپ های زرد زیبا – آنها را با خمیر می مالید، نسبتاً لعاب می کرد، پسرم.

من ایستادم تا او را تماشا کن، و پسر همه چیز را درباره خودش به من گفت. دوشنبه، من چیزهای بیشتری از جمجمه حیله گر او به یاد نمی آورم تا از تاریخ فرانسه و تاریخ هایی که در مدرسه ناله می کردیم. من به شما می گویم، اگر او به جبهه اعزام شده بود. با اینکه کلاس ۱۹۰۳ بود، [یادداشت ۱] و در عین حال یک شیطان شهوتران بود.

خطر و خستگی سگ و تمام زشتی های جنگ – نه برای او، بلکه برای او. او به خوبی می دانست که اگر پا در تیراندازی بگذارد، خط می بیند که جانور آن را به دست آورده است، بنابراین مانند جهنم از آن فرار کرد و در همان جایی که بود ایستاد. او گفت آنها تلاش کرده اند. همه راه‌ها برای به دست آوردن او بود.