رنگ مو بلوند خاکستری پلاتینه

رنگ مو بلوند خاکستری پلاتینه : او فقط روی چوب قوی بود. آنها یک تشییع جنازه درست کردند – برای او تابوتی از کف اتاق خواب درست کردند و میخ های عکس را از دیوارها بیرون آوردند تا آنها را به هم بچسباند و از آجر برای راندن آنها استفاده کردند.

رنگ مو : با مردم در عقب، با غیرنظامیان، با بومیان، با شرک ها. بله، من جهنم بازی می کردم؛ اما این در ابتدای جنگ بود – من بودم جوان. حالا، همه چیز را بهتر می‌بینم.” “فقط یک راه برای گرفتن آنها وجود دارد – همانطور که می آیند!” “البته! وگرنه دیوونه می شدی. ما از قبل به اندازه کافی خال خال هستیم، اوه، فیرمین؟” ولپات با تکان دادن سر با اعتقاد عمیق تایید می کند.

رنگ مو بلوند خاکستری پلاتینه

رنگ مو بلوند خاکستری پلاتینه : تف می اندازد و سپس با چشمی ثابت و نابینا به موشکش می اندیشد. “شما داشتید می گفتید؟” بارکی اصرار دارد. “اینجا، مجبور نیستی خیلی جلوت را نگاه کنی. باید روز به روز و ساعت به ساعت زندگی کنی، تا می توانی.” “مطمئناً، چهره میمونی. ما باید کاری را انجام دهیم که آنها به ما می گویند، تا زمانی که آنها به ما بگویند.

که برویم.” مسنیل جوزف خمیازه می کشد: «همین. سکوت به دنبال عقاید ثبت شده ای است که از این چهره های خشک و برنزه، منبت کاری شده با غبار بیرون می آید. ظاهراً این عقیده مردانی است که یک سال و نیم پیش تمام گوشه و کنار زمین را ترک کردند تا در مرز جمع شوند: از تلاش برای فهمیدن دست بردارید و از تلاش برای خود بودن دست بردارید.

امیدوارم که نخواهید مرد و تا می توانید برای زندگی بجنگید. بارک در حالی که به آرامی گل و لای را به این طرف و آن طرف می‌کند، می‌گوید: “کاری را که باید انجام دهی انجام بده، اوه، اما خودت از آشفتگی‌های خودت خلاص شو.” “چاره ای نیست” – تولاک از او حمایت می کند. “اگر خودت از آنها بیرون نیایی، هیچ کس این کار را برایت انجام نخواهد داد.” “او هنوز کاملاً منقرض نشده است، مردی که در مورد دیگر هموطنان آزار می دهد.” “هر کس برای خودش، در جنگ!” “اینطور است.

همینطور است.” سکوت سپس از عمق فقرشان، این مردان سوغاتی های شیرینی را احضار می کنند – بارک ادامه می دهد: “همه اینها در مقایسه با روزهای خوبی که در Soissons داشتیم، ارزش زیادی ندارند.” “آه، شیطان!” درخششی از بهشت ​​گمشده چشمانشان را روشن می کند و حتی چهره سردشان را سرخ می کند. “در مورد یک جشنواره صحبت کنید!” تیرلویر آهی می کشد، در حالی که دست از خاراندن خود می کشد و متفکرانه به دوردست ها بر فراز ترنچلند نگاه می کند. “آه، نام دو دیو! تمام آن شهر، تقریباً متروکه، که قبلاً مال ما بود! خانه ها و تخت ها -” “و کمدها!” “و زیرزمین ها!” چشمان لاموز خیس است.

صورتش شبیه بینی گی، قلبش پر است. “خیلی وقته اونجا بودی؟” از کادیلهاک می پرسد که بعداً با پیش نویس هایی از اوورن به اینجا آمد. “چندین ماه.” مکالمه تقریباً به پایان رسیده بود، اما در این چشم انداز از روزهای فراوانی دوباره به شدت شعله ور می شود. پارادیس با رویا گفت: «ما می‌دیدیم که در راه برگشت به کمپ، پولوس‌ها در کنار و پشت خانه‌ها می‌ریختند و پرندگان از وسط آنها آویزان بودند و یک خرگوش زیر هر بازویی که از زن یا همکار خوبشان قرض گرفته بودند.

رنگ مو بلوند خاکستری پلاتینه : دیدم و دیگر نخواهم دید.” ما در مورد طعم دور مرغ و خرگوش فکر می کنیم. “چیزهایی بود که ما هم برای آنها پول پرداختیم. اسپوندولیک ها فقط درباره آنها می رقصیدند. ما در آن روزها همه آس ها را نگه داشتیم.” “صد هزار فرانک دور مغازه ها چرخید.” “میلیون ها، اوی. تمام روز، فقط یک اسراف که شما هیچ تصوری از آن ندارید.

یک نوع لذت شیطان.” بلر به کادیلهاک گفت: “باور کنید یا نه، اما در وسط همه چیز، کمترین چیزی که ما داشتیم آتش سوزی بود، درست مثل اینجا و هر جای دیگری که می روید. باید آن را تعقیب می کردید و پیدا می کردید و به آن پایبند بودید. آه، مون ویو، چقدر دنبال کیندلینگ ها دویدیم! “خب، ما در اردوگاه CHR بودیم، آشپز آنجا مارتین سزار بزرگ بود.

او مردی بود برای یافتن چوب!” “آه، اوی، اوی! او خال ترامپ بود! بدون اینکه خودش را بپیچاند به خواسته اش رسید.” او گفت: “همیشه مقداری آتش در آشپزخانه اش است، هموطن جوان. آشپزهایی را دیدی که در خیابان ها از هر طرف تعقیب می کنند و غر می زنند، چون زغال یا چوب نداشتند، غر می زنند. اما او آتش گرفته بود.

در حالی که نداشت، او گفت: ، “نگران نباش، من شما را تا پایان می بینم.” و او نیز مدت زیادی در مورد آن نبود.” “او حتی یک مقدار زیاده روی کرد. اولین باری که او را در آشپزخانه اش دیدم، هرگز نمی توانید حدس بزنید که خورش را با چه چیزی درست کرده است! با ویولونی که در خانه پیدا کرده بود!” مسنیل آندره می‌گوید: «فاسد، همین طور. “کسی به اندازه کافی می داند.

که یک ویولن در مورد کاربرد ارزش چندانی ندارد، اما با این حال -” زیزی فقط موفق شد یکی را برای عصا بچسباند، اما بقیه را به آتش بکشد! سپس صندلی های بغل در اتاق پذیرایی چند درجه رفتند – ماهاگونی بودند. او آنها را انجام داد. در و شب آنها را قطع کنید، اگر یک افسر در مورد آن چیزی برای گفتن داشت.» پپین گفت: «او راهش را می‌دانست.

در مورد ما، ما مشغول یک مجموعه قدیمی از مبلمان شدیم که دو هفته طول کشید.» “و برای چه باید باشیم؟ شما باید شام درست کنید، و چوب و زغال نیست. پس از سرو غذا، شما با آرواره‌های خالی، با انبوهی از گوشت در مقابل خود، و در آنجا هستید. وسط رفیق های زیادی که تو را قلدر می کنند و اذیت می کنند!» “این کار دفتر جنگ است.

مال ما نیست.” “آیا افسران در مورد نیشگون گرفتن چیزهای زیادی برای گفتن نداشتند؟” “آنها خودشان این کار را به خوبی انجام دادند، من به شما قول می دهم! دسمازون، آیا ترفند ستوان ویروین را به خاطر دارید که در یک انبار را با تبر شکست؟ و وقتی یک پولو او را دید، در را برای هیزم به او داد.

رنگ مو بلوند خاکستری پلاتینه : که او آن را در مورد آن پخش نمی کند.” و بیچاره صلاح الدین، افسر حمل و نقل. او را پیدا کردند که در غروب با دو بطری شراب سفید در هر بازوی خود از زیرزمین بیرون می آمد، ورزش مانند یک پرستار با دو جفت دوقلو. وقتی او را دیدند، آنها درست کردند. او به انبار شراب برود و برای همه بطری سرو کند.

اما سرجوخه برتراند، که مردی بدجنس است، هیچ بطری ندارد. “حالا اون آشپزی که همیشه چوب پیدا میکرد کجاست؟” از کادیلهاک می پرسد. او مرده است. بمبی در اجاق گازش افتاد. او آن را نگرفت، اما در عین حال مرده است – وقتی ماکارونی خود را با پاهایش در هوا دید از شوک مرد. تشنج قلب، بنابراین دکتر گفت. قلبش ضعیف بود.