رنگ مو شنی دودی خاکستری

رنگ مو شنی دودی خاکستری : زمانی که او نقش یک گربه را در مقابل یکی از بازیگران برجسته طنز انگلستان بازی کرد. ژان با پوزخند به یاد می آورد: «نمایشنامه باز شد و من نقد را دزدیدم. “این یک تئاتر منطقه ای بود، و آنها از من خواستند که در شرکت آنها بمانم. اوج خوشبختی در زندگی من بود. زمانی برای فکر کردن به پول، پسر، لباس یا هر چیز دیگر وجود نداشت.

مو : بزرگترین داستانی که ماس هرگز ننوشت کتابی درباره شاه ایران بود. چندین سال پیش او پیشنهاد یک میلیون دلاری برای این پروژه را رد کرد تا روی رمانش تمرکز کند. او در پاسخ به سوالی درباره کتاب های آینده اعتراف می کند: «من همیشه در نوشتن درباره زنان مشکل داشتم. “بنابراین شخصیت اصلی کار بعدی من یک زن خواهد بود.

رنگ مو شنی دودی خاکستری

رنگ مو شنی دودی خاکستری : ماس با پف کردن یک سیگار کوچک وارداتی، با افتخار از برخی از مهم ترین داستان های خود در گذشته صحبت می کند. مقاله ای که او در سال ۱۹۶۰ نوشت، منجر به آزادی ادگار لابات، یک محکوم سیاهپوست در لوئیزیانا شد که به مدت ۱۱ سال در انتظار اعدام بود. مقاله ای درباره مقاله نویس ایگور کاسینی در سال ۱۹۶۳ منجر به دستگیری و محکومیت کاسینی به عنوان یک مامور مخفی برای تروخیلو، قدرتمند دومینیکن شد.

قرار بود رمان دیگری باشد، اما اکنون با پروژه‌ای غیرداستانی خارق‌العاده مواجه شده‌ام که بیشتر به آن علاقه دارم زیرا موضوع این است. یک زن. بنابراین فکر می‌کنم اول این کار را انجام می‌دهم و بعد رمان را. حداقل می‌دانم دو نفر بعدی من چه خواهند بود، و این باعث آرامش است.” درگذشت وستسایدر لئونارد مالتین مورخ و منتقد سینما ۹-۲-۷۸ اکثر افرادی که شغل نویسندگی را انتخاب می کنند.

انتظار ندارند تا قبل از ۳۰ سالگی کارهای زیادی انجام دهند. اما لئونارد مالتین، یک وستسایدر ۲۷ ساله، همه قوانین را زیر پا می گذارد. کتاب کمدین های بزرگ فیلم: از چارلی چاپلین تا وودی آلن ، که در ژوئن توسط کرون پرس منتشر شد، سی امین جلدی است که نام او بر روی ژاکت نوشته شده است. او که یکی از برجسته‌ترین تاریخ‌دانان سینمای آمریکاست، ۹ کتاب نوشته و ۲۱ کتاب دیگر را ویرایش کرده است.

در حالی که مقالاتی را در نشریاتی مانند تی وی گاید ، اسکوایر و نیویورک تایمز ارائه کرده است . کمدین های بزرگ فیلم یکی از جاه طلبانه ترین پروژه های او تا به امروز است. نویسنده در ۲۴۰ صفحه متن و بیش از ۲۰۰ عکس، کارنامه ۲۲ ستاره طنز را از دوران سینمای صامت تا دهه ۱۹۷۰ تحلیل کرده است. فروش تا کنون سریع بوده است. این کتاب در حال چاپ دوم است و توسط باشگاه کتاب نوستالژی تحویل گرفته شده است.

رنگ مو شنی دودی خاکستری : لئونارد در غرب ساید به دنیا آمد، در ۴ سالگی به نیوجرسی نقل مکان کرد و در ۸ سالگی به فیلم های قدیمی علاقه مند شد. در ۱۳ سالگی شروع به نوشتن برای مجله ای به نام ماهنامه هواداران فیلم کرد . دو سال بعد، او به عنوان ویراستار و ناشر انتخاب شد – شغلی که برای ۹ سال ادامه داد. کار او با مجله منجر به بستن اولین قرارداد کتابش در سال ۱۹۶۸ شد.

جلد شومیز ضخیم با عنوان فیلم‌های تلویزیونی با خلاصه‌ای از هزاران فیلم. نسخه سوم پاییز امسال منتشر می شود. در سال ۱۹۷۵، زمانی که لئونارد ازدواج کرد، او و همسرش آلیس به وست ساید نقل مکان کردند. او نیز یک علاقه مند به فیلم است. سینمای مورد علاقه آنها وست ساید (برادوی در ۶۷th) است. زندگی ادبی لئونارد هرگز بهتر از اکنون نبوده است.

دو کتاب دیگر او در چاپ های جدید پاییز امسال منتشر خواهند شد. و دهمین کتابی که او تالیف کرده است، تاریخچه جامع کارتون های انیمیشن آمریکایی با عنوان موش ها و جادو ، سال آینده توسط انتشارات سیگنت منتشر خواهد شد. خالق و ستاره طبقه بالا، طبقه پایین ، حماسه یک خانواده ثروتمند لندنی و کارکنان خدمه آن در سال های اولیه قرن بیستم.

یکی از محبوب ترین سریال های تلویزیونی است که تاکنون فیلمبرداری شده است. اولین قسمت از این سریال ساخت بریتانیا در سال ۱۹۷۱ در انگلستان منتشر شد و از آن زمان تاکنون بیش از یک میلیارد نفر در ۴۰ کشور جهان شاهد کارهای خیره کننده خانواده بلامی بوده اند. طبقه بالا، طبقه پایین که در سال ۱۹۷۴ به تلویزیون عمومی آمریکا معرفی شد.

برنده هفت جایزه امی شد، از جمله یکی برای بهترین سریال هر سال که نمایش داده می شد. اگر بتوان گفت که هر یک از مجریان از بقیه متمایز است، آن ژان مارش است که جایزه امی بهترین بازیگر زن را برای ایفای نقش رز، سرکارخانه، دریافت کرد. اما چیزی که اکثر طرفداران آمریکایی مارش متوجه نمی شوند این است که با او، هیچ طبقه بالا، طبقه پایین وجود نخواهد داشت.

رنگ مو شنی دودی خاکستری : او سریال را با یک بازیگر دیگر بریتانیایی ساخت. ژان مارش که در دو دهه گذشته یک نیویورکی روشن و خاموش شده بود، اکنون در آپارتمانی در قسمت بالایی ایست ساید منهتن زندگی می کند. اینجاست که با او ملاقات کردم تا در مورد طبقه پایین، طبقه پایین صحبت کنم، که در ژانویه با ۳۹ بخش ساعتی به تلویزیون آمریکا بازگشت، که هشت مورد از آنها قبلاً در این سوی اقیانوس اطلس دیده نشده بود.

ژان، زن لاغر اندام، زیبا و خوش زبانی که این استعداد را دارد که با جذابیت و عدم تظاهر، سریعاً بازدیدکنندگان را راحت کند، می‌گوید: «گاهی اوقات من را دیوانه می‌کند که هیچ‌کس درباره چیز دیگری با من صحبت نمی‌کند. “بعد از مدتی شروع به رانندگی می کنم، زیرا می گویم که چگونه طبقه بالا، طبقه پایین را طراحی کردم و چگونه بازیگران انتخاب شدند.” هیچ تحریکی در صدای او وجود ندارد، فقط طنز است.

او با چشمان پر جنب و جوش و ظاهر کودکانه اش یادآور پیتر پن است. ژان می‌گوید: « طبقه بالا، طبقه پایین ، بهار تازه‌سازی نشد. من و دوستم آیلین اتکینز درباره تلاش برای طراحی یک سریال تلویزیونی صحبت می‌کردیم. فکر می‌کردیم باید چیزی بنویسیم که درباره گذشته‌مان می‌دانیم. و این شد. خدمتکاران بیش از هر چیز دیگری، زیرا پدرش پیشخدمت بوده است.

او یک روز عکس های خانواده اش را به من نشان می داد؛ او عکس هایی از خدمتکارانی داشت که با اتوبوسی با اسب به میخانه می رفتند. بنابراین اولین چیزی که در مورد آن نوشتیم، خدمتکاران بود. و بعداً تصمیم گرفتیم که چندان جالب نخواهد بود مگر اینکه افراد طبقه بالا را اضافه کنیم.» ژان خود در بخش فقیرنشین لندن، دختر یک کارگر و یک خدمتکار به دنیا آمد.

رنگ مو شنی دودی خاکستری : او از همان سال‌های ابتدایی زندگی حرفه‌ای در تجارت نمایشی را به عنوان مطمئن‌ترین راه برای خروج از طبقه اجتماعی‌اش هدف گرفت. او به‌عنوان یک رقصنده شروع کرد – “الان اگر بخواهم می‌توانم باله کلاسیک یا تپ آموزش بدهم” – و از سن ۷ سالگی در فیلم‌ها و تولیدات صحنه‌ای رقصید تا اینکه در ۲۰ سالگی آن را رها کرد.