رنگ مو چتری

رنگ مو چتری : و شما این را می دانید و بر این اساس بر خود حکومت کنید. روز پیش سردبیر یک روزنامه کوچک، اینجا در این غرب آزاد آزاد، تماس گرفت، که درباره آن در رمان های عاشقانه می خوانید. سردبیر توضیح داد که جرأت نوشتن و سفارش کتاب های من را نداشته است. او نمی توانست اجازه دهد چکی را که باید به من پرداخت کنم، از طریق بانکش عبور کند. او شخصا تماس گرفت و کتاب ها را در صندوق عقب به خانه می برد!

رنگ مو : نشان می دهد و رهبران بلشویک با تحصیلات عالی را در سرمقاله هایی با ده ها اشتباه گرامری در ستون محکوم می کند. و اگر به شهر کوچکی در پنسیلوانیا یا آرکانزاس یا کلرادو بروید، یا هر کجای این مقاله منتشر شود، سردبیری کشوری در سطح هوش پزشکان اسب محلی انگلوود، نیوجرسی، و تاری تاون، نیویورک پیدا خواهید کرد.

رنگ مو چتری

رنگ مو چتری : اگر می خواهید تصویر کاملی از روزنامه نگاری آمریکایی به دست آورید، باید این موارد را در نظر بگیرید. شما باید از بلندای کرامت شهری به کثیف ترین باتلاق های جهل و تباهی ولایتی فرود بیایید. به سختی یک هفته می گذرد که کسی نسخه ای از یک روزنامه کشوری را برای من ارسال نمی کند که خواستار به کارگیری سوسیالیست ها است.

اقداماتی که من در این کتاب شرح داده ام. اغلب می‌بینید که این ویراستار با وام مسکن در بانک محلی، به دلیل لطفی که به قدرت پول محلی می‌کند، آویزان است. شما می بینید که او از منافع مس یا ذغال سنگ یا منافع چوب درآمد ماهانه منظمی دارد، هر چه که در آن محل غالب باشد. شما می بینید که او در زمان انتخابات به شدت توسط دو ماشین سیاسی این منافع بزرگ یارانه دریافت می کند.

از کاغذ او برای چاپ سخنرانی های نامزدهای این علاقه ها استفاده می شود و پنج یا ده یا پنجاه هزار نسخه از این شماره خاص توسط این علاقه مندان هزینه می شود و در جلسات توزیع می شود. بخشنامه های کمپین و دیگر ادبیات در دفتر چاپ این روزنامه چاپ می شود و البته تبلیغات عمومی در ستون های آن ظاهر می شود.

پیوندی که در هر ایالت و شهرستان اتحادیه یافت می شود و وسیله ای برای صدها میلیون نفر است. دلار به عنوان یارانه پنهان توسط منافعی که نظام سیاسی دو حزبی ما را اداره می کنند پرداخت می شود. روزنامه های بزرگ متروپولیتن ما لحن خوبی از عزت دارند، آنها برای رفاه عموم مردم دفاع می کنند، آنها بیش از همه ملاحظات طمع هستند.

اما شرایطی که این روزنامه‌های شهر کوچک منتشر می‌شوند به آنها اجازه نمی‌دهد چنین ریاضتی را تظاهر کنند یا حتی تصور آن را داشته باشند. آنها کاملاً رک و پوست کنده هستند – همانطور که هر کس دیگری که می شناسد «بیرون برای چیزها» است. به عنوان مثال، “تاری تاون نیوز” که با سم های شکافته اش به سمت من پرید و اعلام کرد که خانه من به عنوان یک مکان “عشق رایگان” مورد حمله قرار گرفته است.

این “تاری تاون نیوز” کاملاً صادقانه توضیح داد که چرا با اجازه دادن به آژیتاتورها برای آمدن به تاری تاون و محکوم کردن راکفلرها مخالف بود. و چرا بود؟ چون راکفلرها برای دین و خانه، قانون اساسی و پرچم ستاره دار و اعلامیه استقلال ایستادند؟ نه، به هیچ وجه؛ به این دلیل بود که راکفلرها حقوق و دستمزد سی هزار دلار در ماه در تاری تاون داشتند!

متوسط ​​کشور یا شهر کوچک مردی کاملاً نادان است. دنیای فرهنگ برای او کتابی مهر و موم شده است. ایده او از ادبیات «پست شنبه عصر» است – فقط به عنوان یک قاعده، او زمانی برای خواندن آن ندارد. ایده او از هنر، چاپ سنگی رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور با یک پرچم است. ایده او از موسیقی «به جلو، سربازان مسیحی» و «کلمبیا گوهر اقیانوس» است.

او ایده خوبی برای خوانندگانش دارد. چیزهای «خوش بینی» و «تقویت»، چیزهای «نشاط بخشی»، چیزهای «مادر، خانه و بهشت»، چیزهای «گریه»، «لغزش برای زنان». او البته پولی برای پرداخت به نویسندگان ندارد. او حتی نوع را تنظیم نمی کند، به جز اخبار محلی. او «پرکننده» خود را به شکل «بشقاب دیگ بخار» می‌گیرد، که عملاً رایگان از واشنگتن و نیویورک فرستاده می‌شود.

رنگ مو چتری : این مطلب حاوی داستان، شعر، «داستان‌های خاص»، تازگی و شایعات از نوع سرگرم‌کننده‌ای برای خوانندگانش است. چه فرقی می‌کند که تبلیغات سمی انجمن بازرگانان و تولیدکنندگان، لابی‌گران تعرفه‌ها، لابی‌گران راه‌آهن، مشروب‌بازان، کل ماشین پیوند و طمع سرمایه‌داری باشد؟ چندین سال پیش یک ایده درخشان و فوق العاده داشتم.

داشتم «شاه ذغال سنگ» را تمام می‌کردم و فکر می‌کردم که یک سریال عالی، به موقع و پر از اتفاقات سریع داشتم. من متوجه شدم که هفده هزار هفته نامه در آمریکا وجود دارد. مطمئناً در میان این تعداد باید چند صد نفر باشد که می‌خواهند به خوانندگان خود حقیقت را در مورد شرایط کار در یک صنعت اساسی آمریکا نشان دهند!

من یک سندیکای کوچک از خودم ایجاد می‌کردم، کتاب‌های آینده‌ام و شاید کتاب‌های نویسندگان دیگر را به بازار عرضه می‌کردم! بخشنامه ای تهیه کردم، طرح را تشریح کردم، و کل سریال را به مبلغی اسمی، ده یا پانزده دلار، به اضافه هزینه صفحاتی که چاپ از آنها انجام می شد، ارائه دادم. من یک برگه نمونه آماده کردم.

که شامل نیم دوجین فصل اول “شاه ذغال سنگ” است. شما می توانید با حجم مشورت کنید و خود را راضی کنید که آیا آنها فصل های جالبی هستند یا خیر. من پیشنهاد را برای هزاران هفته نامه فرستادم و منتظر پاسخ بودم. فکر میکنی چندتا گرفتم؟ من سابقه نداشتم، اما می توانستی آنها را روی انگشتانت بشماری، بدون شست!

نه، سردبیران روزنامه های کشور و شهرهای کوچک حقیقت را در مورد شرایط کار در صنایع اولیه آمریکا به خوانندگان خود نمی دهند. آنها می دانند، همانطور که عبارت است، “نانشان از کدام طرف کره زده شده است” و آن طرف را با احتیاط نگه می دارند. من گفته ام که شانس هایی وجود دارد ۲۴۰ساخته شده با دادن خبر به مردم.

رنگ مو چتری : من باید این بیانیه را با توضیح اینکه باید در مقیاس بزرگ انجام شود، واجد شرایط بسازم، و شما باید سرمایه ای برای ادامه کار داشته باشید تا زمانی که به افرادی برسید که می توانند شما را درک کنند. اگر آن را در مقیاس کوچک و بدون سرمایه امتحان کنید، قبل از اینکه سرتان را از گل و لای بیرون بیاورید، له می شوید.