رنگ موی زمینه تیره با مش روشن

رنگ موی زمینه تیره با مش روشن : که هر روز چندین هزار دلار از فروشگاه‌های بزرگ جمع‌آوری می‌کند، رسیدگی به این حادثه را ضروری دانست. می‌دانید که «جهان» یک روزنامه «دمکراتیک»، یک روزنامه «لیبرال»، یک روزنامه «مستقل»، یک کاغذ «مردم» است.

رنگ مو : و در امپراتوری کسب و کار کنونی ما دقیقاً همان اتفاق را می بینید. من روزنامه‌ای را می‌شناسم که هنوز با شهرتی که با دفاع از اعتصاب‌کنندگان در یک مبارزه بزرگ کارگری به دست آورده، زندگی می‌کند. این روزنامه قبلاً هرگز از مهاجمان دفاع نکرده بود، از آن زمان هرگز از مهاجمان دفاع نکرد. اما در این مورد اتفاق افتاد که رئیس شرکت درگیر در اعتصاب در یک مهمانی شام اظهار داشت که صاحب روزنامه با یک خواننده اپرا زندگی می کند.

رنگ موی زمینه تیره با مش روشن

رنگ موی زمینه تیره با مش روشن : به نفع کنترل سفت و سخت تر بانک های دولتی خواهد بود. سیاست آن هر چه که باشد، اگر سر میز شام ثروتمندان آن شهر بنشینید، منافع مالی پشت آن نوع دوستی غیرمنتظره را برایتان آشکار خواهید کرد. در روزگار رژیم باستان، ملت‌ها به جنگ می‌رفتند، زیرا کسی سخنی جزئی در مورد معشوقه پادشاه می‌گفت.

حدود ده سال پیش به یاد دارم که شهر شیکاگو در اثر اعتصاب تیم‌سازان از هم جدا شد. خفاش ها در حال پرواز بودند، اوباش در خیابان ها ازدحام کرده بودند، شبه نظامیان با سرنیزه به مردم چاقو می زدند. مدتی بعد تحقیقاتی انجام شد و معلوم شد که یک رهبر کارگری به نام سام پارکس، پنج یا ده هزار دلار از یک خانه پستی بزرگ دریافت کرده بود تا به یک خانه پستی رقیب اعتصاب کند.

روزنامه‌های بزرگ دقیقاً از این طریق با هم نزاع می‌کنند و عموم مردم نمی‌دانند معنی آن چیست. من شنیده ام که یکی از سردبیران برجسته هرست به سادگی و به طور طبیعی می گوید که چگونه آقای هرست ساعت دوازده شب وارد دفتر می شد و باتری های «نیویورک امریکن» و «ژورنال» را می چرخاند.

تجارت و سیاست آگوست بلمونت، زیرا آقای بلمونت در یک مهمانی شام، آقای هرست، یا همسر آقای هرست را مورد آزار و اذیت قرار داده بود. یک سال می‌بینید که آقای هرست هر روز یک کارتون چاپ می‌کند و «چارلی» مورفی، رئیس تامانی هال را با خط‌های مجرم نشان می‌دهد. سال بعد آقای هرست با تامانی معامله می‌کند و روزنامه‌های دیگر نیویورک آقای هرست را با خط‌های مجرمی نشان می‌دهند!

یا به آن سوی قاره بیایید و «سان فرانسیسکو کرونیکل» را که متعلق به «مایک» دی یانگ است، در نظر بگیرید. ۲۲۶در اینجا تصویری از آقای دو یانگ است که توسط یکی از برده های مزدبگیرش کشیده شده است، مردی که سال ها به اداره ماشین سود خود کمک کرده است: او زیاد از عطر استفاده می کند و بسیار متکبر است. او نویسنده این جمله است.

که هیچ خبرنگاری بیش از بیست دلار در هفته ارزش ندارد و یا نخواهد بود. او به دلیل عشق بی حد و حصرش به نورافکن دوربین، یک تهیه کننده مخفی خنده است. به اندازه کافی عجیب، شبیه او به ندرت در هیچ مقاله ای به جز کتاب خودش یافت می شود. فیلمبرداران «کرونیکل» در مجامع عمومی دستوراتی دارند.

که تا حد امکان کمتر به مردان دیگر توجه کنند و روی دو یانگ تمرکز کنند. در کاغذ خودش همه جونز یا اسمیت هستند جز خودش. همیشه باید از او به عنوان آقای دی یانگ یاد کرد. او که مالک املاک و مستغلات بسیار ارزشمند در نزدیکی پارک گلدن گیت بود، مبارزه شدیدی برای قرار دادن نمایشگاه پاناما-اقیانوس آرام در پارک انجام داد.

رنگ موی زمینه تیره با مش روشن : به این امید که از این طریق ارزش دارایی های خود را افزایش دهد. شکست خورده خشم خود را متوجه مسئولان نمایشگاه کرد و در هر فرصتی آنها را محکوم کرد. ذکر رئیس سی‌سی مور از شرکت اکسپوزیت در ستون‌های «کرونیکل» ممنوع است. البته در خصوصیات اخلاقی مردان تفاوت هایی وجود دارد. برخی مردان هستند که در دسیسه های املاک و مستغلات در مقیاس بزرگ شرکت نمی کنند.

و برخی نیز با خوانندگان اپرا زندگی نمی کنند. سرمایه دارانی هستند که بدهی های خود را می پردازند و حرف ناموسی خود را وثیقه خود می دانند. و روزنامه هایی در اختیار چنین مردانی بوده و بر اساس چنین اصولی اداره می شده است. شما نمی توانید حمایت سرمقاله «جمهوری خواه اسپرینگفیلد» یا «سان بالتیمور» را بخرید.

شما نمی توانید فضای تبلیغاتی این اوراق را برای انواع تقلب های ارزان تر و آشکارتر خریداری کنید. اما این سوال را از خود بپرسید: آیا روزنامه ای در آمریکا وجود دارد که اخبار نامطلوب را برای فروشگاه های بزرگ چاپ کند؟ اگر کنیزهای دختر فروشگاه محلی اعتصاب کنند، آیا روزنامه حق خود را برای اعتصاب حفظ خواهد کرد.

آیا حتی حقیقت را در مورد آنچه آنها انجام می دهند و می گویند چاپ خواهد کرد؟ چند سال پیش یکی از معلمان من بر اثر سقوط از چاه آسانسور یک فروشگاه بزرگ در نیویورک کشته شد. اشاره کردم که روزنامه من نام فروشگاه بزرگ را نیاورده است. برای کنجکاوی، همه روزنامه ها را خریدم و متوجه شدم که هیچ کدام از آنها نام فروشگاه بزرگ را نداده اند.

البته کاملاً ضروری نبود. معلم سابق من به همان اندازه مرده بود که گویی نام مغازه را گذاشته بودند. اما فرض کنید حادثه در خانه مردم، متعلق به سوسیالیست‌ها رخ داده باشد، آیا همه روزنامه‌های نیویورک نام آن مکان را مخفی می‌کردند؟ ۲۲۷در شهر نیویورک یکی از برادران گیمبل، صاحب یک فروشگاه بزرگ فیلادلفیا، دستگیر و به لواط متهم شد و گلوی خود را برید.

حتی یک روزنامه در فیلادلفیا این خبر را نداد! این در روزهایی بود که برادران گیمبل در نیویورک فروشگاهی داشتند، بنابراین به “نیویورک ایونینگ ژورنال” فکر کرد که اینجا فرصتی است برای ایجاد تیراژ در زمینه جدیدی. مقدار زیادی از روزنامه به فیلادلفیا فرستاده شد و پلیس فیلادلفیا روزنامه‌فروشان را در خیابان‌ها متوقف کرد و روزنامه‌ها را برد.

رنگ موی زمینه تیره با مش روشن : و روزنامه های فیلادلفیا چیزی در مورد آن نگفتند! و این علاقه فروشگاه بزرگ نه تنها بر ستون های خبری، بلکه بر ستون های سرمقاله نظارت می کند. چند سال پیش یکی از کنیزهای یک فروشگاه بزرگ نیویورک خودکشی کرد و یادداشتی از خود به جای گذاشت که نشان می داد دیگر نمی تواند شام بیست سنتی را تحمل کند.