بهترین مارک رنگ موی عسلی

بهترین مارک رنگ موی عسلی : اما به مدت هفت یا هشت سال تمام مدت تحت فشار شدید کار می کردم و خیلی نامنظم می خوردم و غذای ناسالم می خوردم. بنابراین هر چند وقت یک بار سردرد داشتم و متوجه شدم که به طور غیرعادی به سرماخوردگی حساس هستم.

رنگ مو : آیا تصوری از معنای این عبارت دارید؟ آیا می‌توانید تصویری از احساستان بسازید اگر همه اعضای بدنتان به خوبی کار می‌کردند؟ شاید بتوانی به روزی از جوانی برگردی که صبح زود از خواب بیدار شدی و قدم زدی و روح طلوع خورشید در خونت جاری شد و تندتر راه رفتی و نفس های عمیق کشیدی و بلند بلند خندیدی. برای شادی محض زنده بودن در چنین دنیای زیبایی. و اکنون شما بزرگتر شده اید.

بهترین مارک رنگ موی عسلی

بهترین مارک رنگ موی عسلی : و برای راز آن احساس باشکوه چه می دهید؟ اگر به شما گفته شود که می توانید آن را برگردانید و نگه دارید، نه فقط برای صبح ها، بلکه برای بعدازظهرها و عصرها، و نه به عنوان چیزی تصادفی و مرموز، بلکه به عنوان چیزی که خودتان ساخته اید و از آن ساخته اید، چه می گویید. کاملا استاد هستند؟ [صفحه ۱۰] این مقدمه ای برای یک دستگاه جدید در تبلیغات پزشکی ثبت اختراع نیست.

من چیزی برای فروش ندارم و هیچ فرآیندی ثبت اختراع نشده است. به سادگی، ده سال است که در حال مطالعه در مورد سلامتی خودم و مردان و زنان اطرافم هستم. و علت و علاج آن را یافته ام. من نه تنها سلامتی خوب، بلکه سلامت کامل را یافته ام. من حالت جدیدی از وجود پیدا کرده ام، توانایی جدیدی از زندگی. احساس سبکی و پاکی و شادی که نمی‌دانستم در بدن انسان وجود دارد.

روز پیش یکی از دوستانش گفت: دوست دارم تو را در خیابان ببینم. “جوری راه میروی که انگار خیلی سرگرم کننده است!” من در دنیا به خودم نگاه می کنم و تقریباً همه کسانی که می شناسم بیمار هستند. من می توانم یکی پس از دیگری صد زن و مرد را نام ببرم که کارهای حیاتی برای پیشرفت انجام می دهند و معلولی بی رحمانه از رنج جسمی را به دوش می کشند.

مثلاً من برای عدالت اجتماعی کار می کنم و رفقای دارم که هر ساعت به کمک آنها نیاز است و آنها مریض هستند! در روزنامه‌های یک هفته‌ای بهار گذشته خواندم که یکی از آنها بر اثر ناراحتی کلیه می‌میرد، دیگری بر اثر حمله عصبی در بیمارستان بستری است و سومی به مسمومیت با پتومین مبتلا شده است.

و در مکاتباتم به من گفته می شود که یکی دیگر از عزیزترین دوستانم فقط یک سال از عمرم باقی مانده است. که یک مرد قهرمان دیگر، اعصاب ویران است و ولع مرگ دارد. و آن یک سوم[صفحه ۱۱]با سردردهای صفراوی شکنجه می شود.[۱] و هیچ یک از این افراد نیست که اگر چند هفته او را تنها می گذاشتم نتوانم او را درمان کنم.

هیچ کس از آنها که در نهایت در خیابان راه نمی روند “انگار آنقدر سرگرم کننده است!” در اینجا پیشنهاد می‌کنم داستان کشف سلامتی‌ام را بگویم، و زمان زیادی را برای عذرخواهی به خاطر ماهیت صمیمی روایت تلف نمی‌کنم. برای من لذتی نیست که سرگذشت سردردهایم را بگویم یا در مورد شکم سرکشم بحث کنم. من نمی‌توانم پرونده‌ای را بپذیرم جز پرونده خودم.

بهترین مارک رنگ موی عسلی : زیرا هیچ موردی وجود ندارد که بتوانم با چنین مرجعی در مورد آن صحبت کنم. برای اطمینان، ممکن است در مورد آن به صورت انتزاعی و با عبارات پنهان بنویسم. اما در آن صورت داستان بیشتر قانع‌کننده بودن و به همین ترتیب سودمندی خود را از دست می‌داد. ممکن است بدون امضای نامم بگویم. اما افراد زیادی هستند.

که کتاب‌های من را خوانده‌اند و آنچه را که من به آنها می‌گویم باور خواهند کرد، که زحمت خواندن مقاله‌ای بدون نام را نمی‌کشند. آقای هوراس فلچر همه ما را در این مورد الگو قرار داده است. او چندین جلد در مورد هضم فردی خود نوشته است که در نتیجه به معنای واقعی کلمه به میلیون ها نفر کمک شده است.

به همین ترتیب من پیشنهاد می کنم پرونده خود را ثبت کنم. خواننده متوجه خواهد شد که این یک است[صفحه ۱۲]یک مورد معمولی، زیرا من در مورد هر اشتباهی که یک مرد می توانست مرتکب شود، مرتکب شدم، و هر راه حلی را امتحان کردم، چه قدیمی و چه جدید، که هر کسی باید به من پیشنهاد می کرد.

دوران کودکی ام را در خانواده ای مرفه گذراندم که در آن خوب غذا خوردن به عنوان یک موهبت اجتماعی و علاقه اصلی به زندگی تلقی می شد. یک زن رنگین پوست داشتیم که غذایمان را آماده می کرد و دیگری برای سرو. نوشیدن مشروب برای کودکان مناسب تلقی نمی شد، اما آنها سه بار در روز نان داغ می خوردند و به آنها اجازه داده می شد.

که با مرغ سرخ شده و آبغوره و شیرینی های غنی، کیک میوه و آب نبات و بستنی لذت ببرند. هر یکشنبه میز پدربزرگم را می‌دیدم که یک طرفش گوشت گاو کباب شده بود و طرف دیگرش چند مرغ و یک طرفش یک ژامبون سرد. در کریسمس و روز شکرگزاری، انرژی کل مؤسسه صرف تهیه غذاهای خوشمزه می شود. و بعدها که به نیویورک آمدم.

داشتن چنین غذایی را ضروری دانستم. حتی زمانی که دانشجوی فقیری بودم و با چهار دلار در هفته زندگی می‌کردم، بیش از سه دلار از آن را برای خوردنی‌ها خرج می‌کردم. من پسری فعال و نسبتاً سالم بودم. در بیست سالگی یادم می‌آید گفتم که چهارده سال است که حتی یک روز هم بیماری جدی نداشته‌ام.

بهترین مارک رنگ موی عسلی : سپس اولین رمانم را نوشتم، شانزده یا هجده ساعت در روز برای چندین ماه کار می‌کردم، کمپ می‌زدم و بیشتر در ماهیتابه زندگی می‌کردم. در[صفحه ۱۳]در پایان متوجه شدم که به شدت دچار سوء هاضمه هستم. و سال بعد، بعد از کتاب دوم بدتر شد. به دیدن یک پزشک رفتم که مقداری مایع قرمز رنگ به من داد که به طرز جادویی عواقب انجام کارهای سخت مغزی بعد از غذا خوردن را تسکین داد.

بنابراین یک یا دو سال دیگر ادامه دادم و بعد متوجه شدم که غذای هضم شده مصنوعی با نظم کافی از سیستم من حذف نمی شود. پس نزد طبیب دیگری رفتم که مرض مرا نام دیگری گذاشت و داروی دیگری به من داد و زمان حساب را اندکی دیگر به تأخیر انداخت. من هرگز در زندگی ام از چای یا قهوه، الکل یا تنباکو استفاده نکرده ام.