رنگ مو دخترانه خاص

رنگ مو دخترانه خاص : یا اگر نه این، پس اولین کسی است که آن را به طور کامل درک می کند تا به سمت تلاشی مطالعه شده برای رهایی اندیشه بشری از مخلوط نسبی گرایی و مطلق گرایی و تبدیل آن به یک یا یک یا یکپارچگی مداوم حرکت کند.

رنگ مو : تا اینکه یک روز یک فرد معمولی این ایده دردسرساز را در ذهن داشت که آزمایش آن را آزمایش کند تا بفهمد آیا اینطور است یا نه – و متوجه شد که اینطور نیست. درست یا نادرست، این حکایت به طرز تحسین‌آمیزی جایگاه فرودستی را که بیرونی‌ها در نظام مطلق‌گرای تفکر یونانی داشتند، نشان می‌دهد. در این سیستم یک ناظر منفرد صلاحیت دارد که یک پدیده واحد را بررسی کند.

رنگ مو دخترانه خاص

رنگ مو دخترانه خاص : اغلب در تضاد با آن واقعیت. ذهن می تواند جهان را آنگونه که باید باشد تصویر کند. اگر حقایق سرکش از قرار گرفتن در تصویر خودداری کنند، برای آنها بدتر است. همه ما این داستان را شنیده‌ایم که چگونه نسل به نسل فیلسوفان یونانی به طور آموزنده بحث می‌کنند که چرا و چگونه بوده است.[ ۲۱ ]یک ماهی زنده را می توان بدون بالا بردن سطح مایع یا افزایش وزن به یک سطل پر از آب اضافه کرد.

و قانون مطلق طبیعت را با ارجاع نتایج به ایده‌های فطری خود در مورد کیفیات و حالات مطلق بنویسد. ریشه کلمه مطلق به معنای «برداشتن» است و در معنای فلسفی آن این کلمه دلالت بر توانایی ذهن در کم کردن ویژگی ها یا کیفیات از اشیاء دارد و این صفات مجرّد را منفک از اشیا می داند. مثلاً سردی یخ را از بین ببرند و سردی محض یا مجرد را غیر از هر چیز سرد بدانند.

یا اینکه حرکت را از جسم متحرک بردارند و حرکت محض را جدا از هر چیزی که حرکت می کند در نظر بگیریم. این قدرت مفروض مبتنی بر نظریه سقراطی ایده های فطری است. بر اساس این نظریه، ذهن طبیعتاً دارای ایده های مطلق سختی، سردی، گردی، برابری، حرکت، و تمام صفات و حالات مطلق دیگر است و بنابراین مجبور نیست آنها را بیاموزد.

بنابراین یک فیلسوف سقراطی می تواند وجود محض یا مطلق، مکان مطلق و زمان مطلق را مورد بحث قرار دهد.] ۱۲۱ [ فهرست ] دور شدن از ایده های یونانی [این طرز فکر یونانی تا پایان سال ادامه داشت[ ۲۲ ]اواخر قرون وسطی، در آن زمان هنوز به طور کامل برای از بین بردن یک واقعیت دردسرساز از جهان خارج با نقل قول از ارسطو علیه آن بود.

رنگ مو دخترانه خاص : در دوران رنسانس، که حداقل از نظر فکری نشان دهنده گذار از باستان به مدرن است، نوع دیگری از مطلق گرایی به وجود آمد، به همان اندازه افراطی، به همان اندازه خودسرانه، به همان اندازه ناموجه. شورش علیه بردگی ذهنی به ایده‌های یونانی، آونگ را بیش از حد به سوی دیگر برد، و در نتیجه علم مدرن اولیه با چیزی که ما اکنون باید آن را به عنوان ماتریالیسم فاحش تشخیص دهیم، تغییر شکل داده است.

ذهن انسان به موقعیت یک نظاره گر ساده تنزل داده شد. واقعیت بیرونی همه چیز بود و ناظر به غیر از کارکرد خود به عنوان ضبط کننده، هیچ اهمیتی نداشت. تمام هدف علم جداسازی و طبقه بندی واقعیت های گریزان خارجی بود. نقش ناظر به هر طریق ممکن به حداقل رسیده بود. البته این وظیفه او بود که حقایق را به درستی دریافت کند، اما تا آنجا که به هر گونه مشارکتی در این موارد مربوط می شد.

او حساب نمی کرد – او قطعاً رد صلاحیت شد. او واقعاً نقش یک مزاحم را بازی کرد. او از موقعیتی که خارج از پدیده ها داشت به دنبال حقیقت مطلق این پدیده ها بود. تنها تفاوت بین دیدگاه او و ارسطو این بود که ارسطو کاملاً در درون خود به دنبال “حقیقت” گریزان بود، در حالی که دانشمند “کلاسیک”، همانطور که ما اکنون او را می نامیم، آن را کاملاً بیرون از خود جستجو می کرد.

اجازه دهید تفاوت بین دو دیدگاهی را که مورد بحث قرار دادم، و دیدگاه سومی که می‌خواهم طرح کنم، با یک مثال ملموس دیگر توضیح دهم. یونانی ها و قرون وسطایی نیز چنین بودند[ ۲۳ ]علاقه مند به بحث در مورد سوالی هستم که تمام آنچه را که من گفته ام را در بر می گیرد. این پرسش از سوی کسی که سعی در پاسخ به آن داشت.

رنگ مو دخترانه خاص : شامل انتخاب بین ناظر و دنیای بیرونی به عنوان جایگاه واقعیت بود. آن را در اشکال مختلف قرار دادند. یکی از موارد آشنا این است: “اگر باد درخت بزرگی را در زمان و مکانی که هیچ موجود آگاه برای شنیدن آن وجود نداشت، فرود آورد، آیا صدایی می‌آید؟” یونانی باید به این سوال پاسخ منفی می داد زیرا برای او سر و صدا کاملاً یک پدیده شنونده بود.

دانشمند کلاسیک باید به آن پاسخ مثبت می داد، زیرا صدا برای او کاملاً پدیده درخت و هوا و زمین بود. امروز ما به آن پاسخ منفی می دهیم، اما به دلیلی بسیار متفاوت از آنچه یونانیان را تحت تاثیر قرار داده است. ما بر این باوریم که نویز یک پدیده مشترک بین ناظر و بیرونی است، به طوری که در غیاب هر یک از آنها ناکام می ماند.

ما معتقدیم که امواج صوتی تولید می شود و همه چیز. اما از آن چه؟ در حضور درخت در حال سقوط و غیبت ناظر صدایی نیست، بیش از آن که در حضور ناظر و نبود درخت و باد وجود داشته باشد. سر و صدا، یک پدیده مشترک بین ناظر و بیرونی، تنها در حضور مشترک آنها وجود دارد. [ فهرست ] نسبی گرایی و واقعیت این دیدگاه نسبی گرایی است.

این مجسمه برای یک ناظر طلایی و برای دیگری نقره ای است. خورشید در اینجا در حال طلوع و غروب در نقطه دیگری از جهان است. اینجا باران می بارد و در شیکاگو صاف است. را[ ۲۴ ]ناظر در دلفت بمباران آنتورپ را می شنود و ناظر در لندن نه. اگر می‌خواستند ثابت باشند، هم مطلق‌گرایان یونانی و هم مطلق‌گرایان قرون وسطایی باید بحث کنند.

رنگ مو دخترانه خاص : که آیا مجسمه «واقعاً» طلایی است یا نقره‌ای، آیا خورشید «واقعا» طلوع می‌کند یا غروب می‌کند، آیا آب و هوا «واقعاً» منصفانه است. یا ناپاک، چه بمباران “واقعا” با صداهای بلند همراه باشد یا نه. و در مورد هر یک از این سؤالات آنها باید به توافق برسند یا روشهای خود را ناکافی اعتراف کنند. اما برای نسبیت‌گرایان، پاسخ ساده است.

اینکه این یا آن درست باشد بستگی به ناظر دارد . در موارد ساده ما این را به خوبی درک می کنیم، همانطور که همیشه متوجه شده ایم. در موارد ساده‌تر، ما آن را کمتر به راحتی تشخیص می‌دهیم یا اصلاً نمی‌شناسیم، به طوری که برخی از افکار ما در گرایش‌هایش مطلق‌گرا هستند و بقیه نسبی‌گرا هستند. انیشتین اولین کسی است که این را به طور کامل درک کرده است.