مدل رنگ موی دودی با دکلره

مدل رنگ موی دودی با دکلره : این شرط را برآورده نمی کنیم. اندازه‌گیری طول مستلزم آن است که معیاری برای همزمانی بین دو نقطه دور داشته باشیم – دور در اینچ یا دور در سال نوری، فرقی نمی‌کند کدامیک. هیچ مشکلی در تعریف همزمانی دو رویدادی که در یک نقطه قرار می‌گیرند وجود ندارد.

رنگ مو : اگر از این تصور که هندسه دو بعد باید با سطوح سر و کار داشته باشد دور شویم و به جای این ایده محدودیت وسیع تری را که باید با سطوح سروکار داشته باشد، اتخاذ کنیم، تعمیمی را خواهیم داشت که اقلیدسی خواسته است که ما ایجاد کنیم، و یکی که در دست هندسه‌سنج مدرن نتایجی را نشان داده است.

مدل رنگ موی دودی با دکلره

مدل رنگ موی دودی با دکلره : سطح یک کره، یک استوانه، یک بیضی، یک مخروط، یک دونات (از نظر ریاضی به عنوان چنبره شناخته می شود)، یک چرخ دنده، یک بوق فرانسوی، همه اینها دارای دو بعدی در نقاط هستند. روی همه آنها می توان خطوط و منحنی ها را ترسیم کرد و هندسه ای از این اشکال را استخراج کرد.

در این هندسه دو بعدی سطوح به طور کلی، صفحه فقط یک مورد خاص است. برخی از ویژگی هایی که در آن مورد مشاهده می شود کلی هستند. اگر بپذیریم که منظورمان از فاصله چیست، متوجه می‌شویم که در هر سطحی کوتاه‌ترین فاصله وجود دارد [ ۱۳۵ ]فاصله بین دو نقطه، همراه با یک سری خطوط یا منحنی که در طول آنها چنین فاصله هایی گرفته می شود.

زمین و ساعت‌ها سقوط می‌کنند، واضح است که یکی از آنها فرض ما را در مورد طول مساوی در زمان‌های مساوی برآورده نمی‌کند و تصمیم می‌گیریم که ساعت را باور کنیم.]* [موضوع فوق در مورد زمان ممکن است به عنوان ذاتی خود زمان پذیرفته شود. اما در مورد طول ها ممکن است تصور شود که ما می توانیم به طور مطلق برابری و به ویژه تغییر ناپذیر بودن آنها را تأیید کنیم.

مدل رنگ موی دودی با دکلره : اجازه دهید جسارت را داشته باشیم تا این گفته را تأیید کنیم. ما دو طول داریم، به شکل دو میله، که وقتی به هم نزدیک می شوند، کاملاً منطبق هستند. از این تصادف چه نتیجه ای می توانیم بگیریم؟ فقط همین[ ۸۲ ]دو میله در نظر گرفته شده دارای طول مساوی در یک مکان در فضا و در یک لحظه هستند. به خوبی ممکن است هر میله در مکان‌های مختلف فضا و در زمان‌های مختلف طول متفاوتی داشته باشد.

که برابری آنها صرفاً یک موضوع محلی است. چنین تغییراتی در صورتی که همه اجرام جهان را تحت تأثیر قرار دهند هرگز قابل تشخیص نیستند. ما حتی نمی توانیم مشخص کنیم که هر دو میله وقتی آنها را به مکان دیگری منتقل می کنیم صاف می مانند، زیرا هر دو به خوبی می توانند انحنای یکسانی داشته باشند و ما هیچ وسیله ای برای تشخیص آن نخواهیم داشت.

هندسه اقلیدسی فرض می‌کند که اجسام هندسی دارای اندازه‌ها و شکل‌هایی مستقل از موقعیت و جهت در فضا هستند و به همان اندازه در زمان تغییر ناپذیرند. اما خواصی که بدین ترتیب پیش‌فرض می‌شوند فقط متعارف هستند و به هیچ وجه مشمول تأیید مستقیم نیستند. ما حتی نمی‌توانیم تشخیص دهیم که فضا مستقل از زمان است، زیرا هنگام مقایسه اجرام هندسی باید آنها را در مکان و مکان یکسانی در زمان و مکان تصور کنیم.

به هر حال، خود یک فرض ذاتی در ایده های ما در مورد اینکه چه چیزی طول را تشکیل می دهد است. و مسلماً این تصور که ما می‌توانیم آنها را از مکانی به مکان دیگر و لحظه به لحظه برای مقاصد مقایسه تغییر دهیم، یک فرض است. حتی اقلیدس، که از استانداردهای مدرن در این تجارت «بدیهیات» دور بود، این را می دانست و یک اصل برهم نهی را در میان مفروضات خود گنجاند.

مدل رنگ موی دودی با دکلره : در واقع، این روش برای تعیین برابری طول ها همیشه در دسترس نیست. متذکر می‌شود که فرض می‌کند که ما به شیئی که قرار است اندازه‌گیری شود، دسترسی آزاد داریم.[ ۸۳ ]فرض کنید که این جسم نسبت به ما در حال استراحت است. اگر در حالت استراحت اینطور نیست، باید حداقل اصلاحی از این روش به کار ببریم. تغییری که به نوعی شامل ارسال سیگنال می شود.

حتی زمانی که از روش اقلیدسی برهم نهی مستقیم استفاده می کنیم، باید مطمئن باشیم که انتهای مربوط به طول های مورد مقایسه همزمان با هم منطبق هستند. ناظر نمی تواند همزمان در هر دو طرف حضور داشته باشد. در بهترین حالت فقط می تواند در یک انتها حضور داشته باشد و از انتهای دیگر سیگنال دریافت کند.

مشکل ارتباطات بر این اساس، در ایجاد مفروضات لازم برای پوشش موضوع اندازه‌گیری طول، باید با توجه به ویژگی سیگنال‌هایی که برای این منظور استفاده می‌شوند، یک فرضیه را انجام دهیم. اگر بتوانیم سیستمی از سیگنال دهی را فرض کنیم که در انتقال زمان صرف نمی کند، همه به اندازه کافی ساده خواهند بود.

اما ما تجربه ای با چنین سیستمی نداریم. حتی اگر باور داشته باشیم که انتقال سیگنال‌ها با سرعت بی‌نهایت ممکن است، در غیاب توانایی فعلی‌مان برای انجام این کار، ممکن است فرض نکنیم که این امکان وجود دارد. بنابراین، با انیشتین، فقط می‌توانیم فرض کنیم که برای سیگنال‌های خود از سریع‌ترین پیام‌رسانی که در حال حاضر با آن آشنا هستیم.

مدل رنگ موی دودی با دکلره : استفاده خواهیم کرد. البته این نور است، این اصطلاح شامل هر یک از تکانه های الکترومغناطیسی است که با سرعت C حرکت می کنند . البته در اکثریت قریب به اتفاق موارد فاصله ای که هر سیگنال نوری که ما به آن علاقه داریم باید طی کند تا به ما برسد آنقدر کم است که زمان صرف شده[ ۸۴ ]با انتقال آن به هیچ وجه نمی توان اندازه گیری کرد.

در این صورت، ما در هر دو مکان – نقطه مبدا سیگنال و نقطه دریافت – به طور همزمان هستیم. اما اصلاً این سؤال مطرح نیست. با چشم پوشی از این واقعیت که در تحقیقات نجومی دیگر این تقریب برقرار نیست، این واقعیت باقی می ماند که در هر مورد، صرفاً یک تقریب است. تقریب ها در مشاهدات درست هستند، جایی که می دانیم تقریبی هستند و بر اساس آن عمل می کنیم.

اما در جهان مفهومی که به موازات واقعیت بیرونی است، محاسبات به اندازه حس دیداری یا شنیداری یا لامسه، عامل مشاهده خوبی است. اگر بتوانیم خطای یک رویه اشتباه را محاسبه کنیم، بدون توجه به اینکه بتوانیم آن را ببینیم یا نه، خطا وجود دارد. ما باید روش هایی داشته باشیم که از نظر مفهومی عاری از خطا باشند. و اگر بخواهیم سرعت سیگنال های نوری خود را نادیده بگیریم.