مدل رنگ موی دکلره شده

مدل رنگ موی دکلره شده : با این حال، دو منبع مورد علاقه با دو شخصیت متمایز و متمایز و (از نظر بزرگ‌ترین رشد آنها) متقابل منحصر به فرد مطابقت دارند.

رنگ مو : بدون اینکه دو نمونه دیگر، هر دو، از مغالطه رقت انگیزی که به تازگی در Maud به آن برخوردم، ارائه دهم : برای یک حدس و گمان بزرگ شکست خورده بود. و همیشه غر می زد و دیوانه می کرد و همیشه با ناامیدی نمی خواست. و بیرون رفت، وقتی باد مثل یک دنیا شکسته ناله می کرد، و طلای پرنده جنگل‌های ویران شده، در هوا رانده شد . یک اشک پر زرق و برق ریخته است.

مدل رنگ موی دکلره شده

مدل رنگ موی دکلره شده : بنابراین، با چشمانی نیمه بسته و پر از آب ایستاد. در حالی که از زیر شاخه های کوچکی که به سختی می آیند، با قدمی باشکوه، الهه وحشتناکی آمد. و در نگاه او به او ادعایی وجود داشت، که با حدس های مشتاقانه شروع به خواندن کرد: در حالی که گیج شده بود، آهنگین گفت: چگونه بر روی دریای بی پا نشستی؟ ‘ [۳۴]من نمی توانم از این موضوع صرف نظر کنم.

از گل شور در دروازه. رز قرمز فریاد می زند، “او نزدیک است، او نزدیک است!” و گل رز سفید گریه می کند، “او دیر شده است.” لارکسپور گوش می دهد، “می شنوم، می شنوم!” و زنبق زمزمه می کند: “من منتظرم.” جان استوارت افکاری در مورد شعر و انواع آن (۱۸۵۹) من بارها پرسیده شده که شعر چیست؟ و پاسخ های بسیار و گوناگونی است که برگردانده شده است.

مبتذل‌ترین چیز – چیزی که هیچ‌کس از توانایی‌هایی که شعر به آن می‌پردازد راضی نمی‌شود – چیزی است که شعر را با ترکیب متریک در هم می‌آمیزد: با این حال، بسیاری از آنها به این تمسخر رقت‌بار یک تعریف بازمی‌گردند. شکست تمام تلاش‌هایشان برای یافتن چیز دیگری که بتواند آنچه را که عادت به شعر نامیدن دارند، از بسیاری از مواردی که فقط با نام‌های دیگر می‌شناختند، متمایز کند.

مدل رنگ موی دکلره شده : با این حال، کلمه «شعر» چیزی کاملاً عجیب و غریب در ماهیت خود وارد می کند، چیزی که ممکن است در آنچه به آن نثر می گویند و نیز در نظم وجود داشته باشد، چیزی که حتی به ابزار کلام نیاز ندارد، اما می تواند از طریق شنیداری دیگر صحبت کند. نمادهایی به نام صداهای موسیقی و حتی از طریق آنهایی که قابل مشاهده است که زبان مجسمه سازی، نقاشی و معماری هستند.

ما معتقدیم که همه اینها را همه کسانی که شعر در هر یک از اشکالش تاثیری فراتر از قلقلک دادن گوش بر آنها می گذارد، هر چند شاید به طور نامشخص، باید احساس کنند. تمایز بین شعر[۳۹۹] و آنچه که شعر نیست، چه توضیح داده شود و چه نباشد، اساسی است: و در جایی که هرکس تفاوتی را احساس می کند، باید تفاوتی وجود داشته باشد.

همه ظواهر دیگر ممکن است مغالطه آمیز باشند، اما ظاهر یک تفاوت یک تفاوت واقعی است. ظواهر نیز مانند چیزهای دیگر باید علتی داشته باشد و آنچه می تواند باعث هر چیزی حتی توهم شود باید واقعیت داشته باشد. و از این رو، در حالی که یک نیمه فلسفه از طبقه بندی ها و تمایزهایی که زبان عامه نشان می دهد بیزاری می جوید.

فلسفه ای که به بالاترین نقطه خود می رسد، موارد جدید را قاب می کند، اما به ندرت قدیم را کنار می گذارد و به تصحیح و منظم کردن آنها بسنده می کند. کانال‌های تازه برای فکر کردن را قطع می‌کند، اما آن‌طور که آماده می‌بیند پر نمی‌شود. برعکس، عمیق‌تر، گسترده‌تر و مشخص‌تر آن‌هایی را که جریان به‌طور خود به خود در آنها جاری شده است، ردیابی می‌کند.

مدل رنگ موی دکلره شده : پس بیایید به روش تحقیقی متواضعانه، سعی کنیم طبیعت را در محدوده یک تعریف دلبخواه مجبور و محصور نکنیم، بلکه مرزهایی را که خودش تعیین کرده است، بیابیم و سدی دور آن ها برپا کنیم. نه اینکه بشر را به دلیل به کار بردن نادرست کلمه «شعر» به حساب بیاورند، بلکه تلاش می کنند مفهومی را که قبلاً به آن تعلق می دهند، روشن کنند.

به عنوان یک اصل متمایز آن چیزی را مطرح کنند که به عنوان یک احساس مبهم، واقعاً آنها را در آنها راهنمایی کرده است. استخدام مدت هدف شعر اعتراف به عواطف است. و در آن شعر به اندازه کافی از آنچه وردزورث تأیید می کند که مخالف منطقی آن است، یعنی نه نثر، بلکه امر واقعیت یا علم متمایز است. یکی خود را به باور خطاب می کند.

دیگری به احساسات. یکی با متقاعد کردن یا متقاعد کردن کار خود را انجام می دهد، دیگری با حرکت. با ارائه یک پیشنهاد عمل می کند[۴۰۰] به درک، دیگری با ارائه اشیاء جالب تعمق به حساسیت ها. اما این ما را از تعریف شعر بسیار دور می کند. این آن را از یک چیز متمایز می کند، اما ما مجبوریم آن را از همه چیز متمایز کنیم.

آوردن افکار یا تصاویر در برابر ذهن به منظور عمل به احساسات، تنها به شعر تعلق ندارد. این به همان اندازه ولایت (مثلا) داستان نویس است: و با این حال، قوه شاعر و داستان نویس به اندازه هر دو قوه دیگر متمایز است. به عنوان توانایی های رمان نویس و سخنور یا شاعر و متافیزیکدان. این دو شخصیت ممکن است با هم متحد شوند.

مدل رنگ موی دکلره شده : زیرا شخصیت‌هایی که بیشترین تفاوت را دارند ممکن است. اما هیچ ارتباط طبیعی ندارند. بسیاری از بزرگترین اشعار در قالب روایت های ساختگی هستند و تقریباً در تمام داستان های خوب جدی شعر واقعی وجود دارد. اما تمایز بنیادینی بین علاقه ای که به یک داستان احساس می شود و علاقه ای که در شعر برانگیخته می شود وجود دارد.

زیرا یکی از حادثه ناشی می شود و دیگری از بازنمایی احساس. در یکی، منبع هیجان برانگیخته، نمایش حالت یا حالات حساسیت انسانی است. در دیگری، مجموعه ای از حالات صرفاً شرایط بیرونی. اکنون، همه ذهن ها می توانند کم و بیش تحت تأثیر بازنمایی های نوع دوم، و همه، یا تقریباً همه، تحت تأثیر افکار اولی قرار گیرند.