آرایشگاه زنانه نزدیک تهرانسر تهران

آرایشگاه زنانه نزدیک تهرانسر تهران : اما بگذارید در میان شبانان کوهستانی، دور از پناهگاه‌های آدمیان، بزرگ شود و تولدش از او پنهان بماند، تا هرگز به دنبال انتقام مرگ بی‌رحمانه پدرش نباشد. پس شاید همه چیز خوب باشد.» پس پیران که از نجات شاهزاده خوشحال بود، به سرعت او را در کوهها پنهان کرد، پیش از آن که افراسیاب از رحمتش توبه کند، زیرا او به خوبی از بی ثباتی شوخ طبعی شاه آگاه بود.

رنگ مو : اینک پیرمرد شاهزاده کوچولو را به چوپانان گله داد که با قدردانی به او بسته بودند و گفت: «ای مردان صلح! بنگرید، من به شما دستوری باشکوه می‌دهم، و به شما می‌گویم، از این کودک نیز مانند جان خود محافظت کنید، مبادا باران و غبار به او نزدیک شود، زیرا او در نظر اورمزد تبارک ارزشمند است.» بنابراین چنین شد.

آرایشگاه زنانه نزدیک تهرانسر تهران

آرایشگاه زنانه نزدیک تهرانسر تهران : که هیچ کس از مکان شاهزاده جوان اطلاعی نداشت، نه حتی فرنگیس، مادرش، زیرا تنها به این ترتیب او از دست افراسیاب در امان بود. اما افسوس! فکر اتهام او باعث شد پیران ساعت اضطراب بسیاری را به دنبال داشته باشد، زیرا او بسیار می ترسید که از طریق او نزاع و فاجعه بر سر توران بیاید، اما به دلیل قول محافظت به سیاوش، دوستش، که او به او اعتماد کرده بود.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

در افراسیاب، او را ملزم به حفظ کودک به هر قیمتی کرد. پس از مدتی که گذشت، شبانان نزد حامی خود پیران ویسه بزرگ آمدند و گفتند: “به راستی، آقا، دیگر نمی توانیم عقاب جوان جسوری را که در چشمان کوه ما قرار داده ای مهار کنیم، زیرا اینک! او همیشه به دنبال پرواز به سوی خورشید است.» پس پیران با شنیدن این گزارش همراه با چوپانان به دیدار کیخسرو بازگشت.

زیرا شاهزاده جوان به این نام خوانده می‌شد. و ببین! وقتی به او نگریست و زیبایی و نیرومندی و زیبایی او را دید، دلش مانند پسری به سوی او رفت و او را با لطافت به آغوشش فشار داد. سپس کایخسرو متعجب شد و به پیرمرد سپید مو و با شکوه گفت: «ای صنوبر باشکوه، که سرت را بالا می‌گیرد! خجالت نمی کشی که پسر یک چوپان به تو فشار بیاوری؟» سپس پیران که با وعده شگفت انگیز پسر از خود بی خود شده بود.

و از تعمق در سخنان او باز ماند و با تحسین فریاد زد: «ای وارث پادشاهان! ای کاش الان پدرت می توانست تو را ببیند! چقدر دلش از داشتن پسری واقعاً سلطنتی خوشحال می شود!» پیران با تحسین خود چنین گفت و با خیانت بخشی به راز، اکنون داستان پدر سیاوش را برای کیخسرو بازگو کرد و پس از انجام این کار، او را با خود به مادرش بازگرداند.

آنگاه شاهزاده جامه‌ای بر تن داشت و از این زمان به بعد در آغوش پیران و مادرش فرنگیس پرورش یافت و روزها در شادی و آرامش بالای سرشان می‌چرخید. اما افسوس! چنین نمی شد، زیرا باز هم افراسیاب خواب های بدی می دید. پس به زودی قاصدی با عجله فرستاده شد تا پیران ویسا را ​​به دربار احضار کند.

سپس افراسیاب گفت: «ای سردار بزرگوار، من تو را به خاطر ناراحتی دلم از کیخسرو، فرزند سیاوش، به حضور خود فرا خواندم. برای اینجا! در رویاهایم دیدم که او به توران بدی زیادی خواهد کرد و به همین دلیل از ضعفم که او را زنده نگه داشت پشیمان شدم. پس او را پیش من بیاور تا با مرگ او از بهمن مصیبت که تهدید می کند جلوگیری کنم.» حالا وقتی پیران این سخنان را شنید، غمگین شد.

آرایشگاه زنانه نزدیک تهرانسر تهران : اما با لبخند به افراسیاب گفت: «ای پادشاه مقتدر! واقعاً ناراحتم که به خاطر این شاهزاده یک دقیقه درد به تو وارد می شد، که گرچه دارای چهره ای شبیه پری است، اما سر بر دوش دارد که تاج را بر دوش ندارد. خالی از عقل است بنابراین، مرتکب خشونت نشوید.

بلکه رنج ببرید که این شخص بی گناه، بدون عقل، همچنان بی ضرر در میان گله ها زندگی کند.» پیران بزرگ چنین گفت و افراسیاب با شنیدن این سخنان اطمینان بخش احساس کرد بار قلبش سبک شد. با این حال گفت: «ای بزرگوار! به راستی که سخنان تو مانند سایه ای آرامش بخش در بیابان سوزان است. با وجود این، به تو می گویم.

این کایخسرو را پیش من بیاور تا سادگی او را با چشمان خود ببینم.» و ببین! پیران با درخواست پادشاه موافقت کرد، زیرا او جرأت دیگری نداشت. پس به خانه خود بازگشت و به دنبال شاهزاده جوان رفت و به او دستور داد که چگونه رفتار کند. سپس، کایخسرو، در لباس شاهزاده‌ای، به دربار برده شد، بر یک شارژر خوب سوار شد و توسط خدمه‌اش احاطه شد.

همه مردم وقتی زیبایی و شخصیت شاهانه شاهزاده جوان را دیدند، با خوشحالی فریاد زدند. آری، آنقدر ترسیده بود که به سختی می‌توانست قولی را که به پیران داده بود به خاطر بیاورد – که به هیچ مویی از سر پسر آسیبی نرسد. اما تسکین نزدیک بود. زیرا زمانی که شاه شروع به پرسش کرد، کیخسرو نقش خود را به خوبی انجام داد که بار دیگر به او اطمینان داده شد.

حالا افراسیاب گفت: «چوپان جوان! چگونه روز را از شب می دانی؟ با گله هایت چه می کنی؟ و گوسفندان و بزهایت را چگونه می شماری؟» سپس کیخسرو با لبخندی ساده به صورت پادشاه پاسخ داد: “جنگل ها خالی از شکار هستند و من نه کمان دارم و نه تیر. اما ببین تاج آفتابی و کمربند طلایی من! – فقط آنها برای تو نیستند!» حالا پادشاه با این پاسخ لبخند زد و یک بار دیگر در مورد شیری که گله ها داده اند سؤال کرد.

اما کایخسرو در حالی که سرش را با ناراحتی تکان می دهد، پاسخ داد: «گربه‌های ببر سیاه هستند – مثل ریش تو سیاه! و به راستی که آنها برای همبازی خوب نیستند، زیرا پنجه های خاردار دارند.» سپس افراسیاب سؤال سومی را مطرح کرد و گفت: «ای جوانان بزرگوار! نام پدرت چیست؟» اما کیخسرو با اخم گفت: «سگ جرأت می کند وقتی شیری تهدید می کند پارس نکند.

آرایشگاه زنانه نزدیک تهرانسر تهران : اما افسوس! اکنون هیچ شیری وجود ندارد.» سپس افراسیاب در حالی که باز هم سؤال کرد گفت: «ای جوان دلیر، آیا نمی‌خواهی به سرزمین ایران بروی تا از دشمنانت انتقام بگیری؟» اما کیخسرو در حالی که به شاه چشمک می زد، پاسخ داد: «وقتی پلنگ می رقصد.

آنگاه یک پیپر عجیب آهنگ را می نوازد: «ها! ها! هو! هو! شاهزاده کیخسرو دشمنی ندارد.» شاهزاده حیله گر چنین گفت و افراسیاب که از پاسخ های او راضی بود، دیگر از او سؤال نکرد، بلکه به پیران ویسا گفت: «ای توانا! این پسر را به مادرش برگردان و بگذار با مهربانی در شهری که سیاوش ساخته است بزرگ شود.