آرایشگاه زنانه سمت نیاوران

آرایشگاه زنانه سمت نیاوران : فرسوده و زنگ زده و آب و هوا، همه. و قیافه سخت، بسیار سخت. روی هر کدام کلاهی بسیار بلند و کاملاً استوانه‌ای شکل با بافت مخمل‌آلود، مشکی و نامرغوب قرار دارد.

رنگ مو : و در نمایان بودن ساختار تشریحی آنها نشان می دهد که آنها ممکن است توسط آلبرت دورر در حالتی خاص مالیخولیایی کشیده شده باشند. گروه‌هایی در امتداد حاشیه پیاده‌رو، رانندگان دیکنسسک این کاروان، با لحنی آرام با هم صحبت می‌کنند.

آرایشگاه زنانه سمت نیاوران

آرایشگاه زنانه سمت نیاوران : زمان در لندن از “چهار چرخ.” نه، نه در کل. در مورد جیب برهای آن قبیله چیزی تند – ویلونی یا شادی آور – رابله وجود داشت. این مومورهای موقر، یک یادداشت احمقانه ایجاد می کنند. اما در همان زمان، اینجا در زیر نور خورشید سالم و شاد،آنها واقعی به نظر نمی رسند یک تصور عجیب و غریب ایجاد کنید.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

این دسته شما را عجیب به نظر می‌آورد، انگار که بسیاری از بازیگران یک ملودرام باید با گریم در خیابان حاضر شوند و به شدت وانمود کنند که به زندگی واقعی تعلق دارند. فکر کردم: «شاید یک تشییع جنازه یا چیزی در داخل در جریان باشد، و من نباید از این پنجره بیرون بیفتم.» از در بیرون می‌آید مرد کوچولویی با چهره‌ای چرب. “به دنبال کسی میگردی؟” او می پرسد.

با درون گفتم: «اینجا جایی است که من حرکت می کنم.» نه، به او گفتم، من فقط پنجره اش را مشاهده می کردم. “آه!” او به شدت متملق گریه کرد. دستش را به سمت چند صلیب مرمری کوچک با قلب هایی که به صورت برجسته روی پایه آن حک شده بود تکان داد. “شما اغلب این را نمی بینید، نه؟ آیا اکنون؟ آنها شصت ساله هستند.

ساخته شده از یک قطعه!” اما غم‌انگیزترین چیز در مورد مغازه‌های غرفه‌ساز این است که به جایی بروید که مدت‌ها برایتان آشنا بود و پیدا کردید که از بین رفته است. یک مکان کوچک و باشکوه وجود داشت که تحسین آن برای من تسلی بزرگی بود. آن ساختمان اکنون به شرکتی به نام «فروشگاه گودی» واگذار شده است.

رفیع آن استوقار و فصاحت عمیق از بین رفته است! شبیه یک فروشگاه بزرگ است. این برچسب با صدای یک گروه برنجی، “خانه شکلات های بیدمشکی بیدمشک” است. فصل چهارم کوتاهی مو که به سرم رفت وقتی وارد شدم انتظار خاصی نداشتم. اگرچه، در واقع، مکان بسیار معروفی است . یعنی هتل بروورت است.

خود نام، بسیار غنی از انجمن های عاشقانه است. احتمالاً شما همه چیز را در مورد آن می دانید. یا احتمالاً نمی دانید – یا فراموش کرده اید. خوب، شما می دانید که چگونه برادوی در آنجا در خیابان دهم منحنی می شود. این باید به یاد هندریک بروورت باشد. مزرعه او تماماً در مورد این محله بود. باعث این پیچیدگی، او شد، بنابراین گفته می شود.

آرایشگاه زنانه سمت نیاوران : این نواده دلیر بورگر پیر با مأموران مخالفت کرد تا خانه‌اش را که در مسیر پیشنهادی برادوی قرار داشت، ویران کنند. یا قطع کردن یک درخت مورد علاقه که مسیر مورد نظر خیابان یازدهم را مسدود کرده است. هنگامی که کارگران برای انجام دستورات خود رسیدند، در آستانه خود با یک اتوبوس بزرگ در دستان پیرش که می لرزید، ایستاد.

برای ویران کردن خانه – و هدف خود را چنان مؤثر بیان کرد که برادوی از مسیر خود منحرف شد، در حالی که خیابان یازدهم بین برادوی و خیابان چهارم هرگز تکمیل نشد. کلیسای گریس، که اکنون در جایی قرار دارد که هنری شجاع در آن روز ایستاده بود، توسط یکی از نوادگان او، معمار کلیسای جامع سنت پاتریک، ساخته شد.

دوست دارم گاهی وقتی وارد زیبایی کرم خنک این مهمانسرای قاب باستانی می شوم به این مسائل فکر کنم. همچنین یکی دیگر از هنری بروورت، از نوادگان مالک اصلی مزرعه در نیو هلند، که خانه دو نفره قدیمی قابل توجهی را در گوشه خیابان نهم و خیابان پنجم ساخته است. بالکن‌های آهنی ظریف، درهای ستون‌دار، در محوطه‌ای سبز کوچک، و یک باغ دیواری در یک طرف: همه حفظ شده‌اند.

در اینجا (در سال ۱۸۴۰) اولین توپ نقابدار در نیویورک برگزار شد. ماجرای یک سلبریتی خوش‌منظره، به همین مناسبت، زیبایی معروف آن روز، خانم ماتیلدا بارکلی، دختر آنتونی بارکلی، کنسول بریتانیا را تجهیز کرد تا با لباس‌های شیک، دومینو و ماسک با بورگوین جوان از کارولینای جنوبی فرار کند. ، که والدینش دیدگاه های غیرقابل قبولی نسبت به او داشتند.

او به عنوان لالا روخ و او به عنوان فرامرز رفتند و با این مبدل، ساعت چهار صبح از توپ دور شدند و ازدواج کردند. به نظر من این راهی است که مردی که از مراسم رسمی لذت نمی برد در هنگام ازدواج شاد باشد. در سرتاسر راه، در گوشه خیابان هشتم، هتل سفید ملایم نام متمایز خود را حفظ می‌کند و «خیابان» را با طعم بسیار معطر فرانسوی لمس می‌کند.

شهرت به خاطر غذاهایش، که عمدتاً توسط جمعیت گذرا فرانسوی شهر حمایت می‌شود، بندر معمولی بسیاری از نقاشان و نویسندگان، صحنه برگزاری جشن سالانه تصویرگران و غیره. من از تماشای مکرر آقایان با ریش‌های بزرگ و مشکی بزرگ خوشم می‌آید که به طور کلی به طرز چشمگیری نشان می‌دهد که همه آنها دانشگاهی هستند.

من از این واقعیت (یا این فرضیه) خوشم می آید که همه پیشخدمت ها لویی و شارسس و گاستونگ هستند. من میزهای کوچک مرمری با پایه های دوکی سیمی را دوست دارم. من حامی خانم‌هایی را دوست دارم (اوه! بی‌نهایت) که اغلب بسیار شیک هستند (و با مچ پاهای نفیس). من مشتریان آقایان جوان را دوست دارم، که (بسیاری از آنها) دقیقاً به نظر می رسند.

که صورتشان با موم مدل سازی شده است. از سبیل های ظریفی که در تبلیغ می شود استفاده کنید . اما حتی بیشتر از این من عجیب بودن صحنه بدون در را دوست دارم. به یاد می‌آورید.

آرایشگاه زنانه سمت نیاوران : آنجا در امتداد حاشیه، ایستاده‌اید (در تابستان زیر سرسبزی دل‌انگیز درختان آویزان)، در انتظار استخدام، مجموعه‌ای از آن وسایل نقلیه لذت‌بخش، باز، کم تاب و اسب‌کشی، ویکتوریا، که شیک مد در دوره ای که خانم وارتون آن را «عصر بی گناهی» نامگذاری کرد. رانندگان آرام عاشقانه این صنایع دستی فراغت باورنکردنی کاملاً مشخص شده اند که به اصطلاح در تصویر هستند.

آنها روی کت‌های کالسکه‌ران (که به‌سبب سن به‌خوبی مزاج می‌شوند) با دکمه‌های نقره‌ای بزرگ و در هوای معتدل، کلاه‌های بالای حصیری که به رنگ مشکی رنگ شده‌اند، تأثیر می‌گذارند. در برخی موارد، این مربیان “رنگی” هستند.