آرایشگاه زنانه محدوده نیاوران

آرایشگاه زنانه محدوده نیاوران : که به نظر من، این نیز چیز بسیار خوشایندی است. این هتل طبیعتاً در تعدادی از آثار داستانی جای گرفته است. در رمان ساموئل مروین «ترافلرها»، پاریسی است، جایی که گرینویچ ویلج، در اتاق‌های کوچکی که از خیابان وارد می‌شوید، غذا می‌خورید.

رنگ مو : ناهار می‌خورید، صبحانه می‌خورید، درست زیر پله‌های عریض جلو، یا از خیابان فرعی. نوار، و جایی که، زمانی که به دنبالغریبه‌ای عجیب و غریب که از فلاکت جدا شده است.

آرایشگاه زنانه محدوده نیاوران 

آرایشگاه زنانه محدوده نیاوران : از پله‌ها به سمت اتاق‌های غذاخوری مطبوع با پنجره‌های لولایی تمام‌قد بالا می‌رود تا غذا بخورد. و جایی که (در این کتاب) بانوی جوانی که حضور پرشکوفه‌اش در آرایشگاه زیرزمین شما را به توجه به مانیکور دعوت می‌کند، باعث بروز اتفاقات بسیار دراماتیکی می‌شود. مکان، این مغازه، ماریوس (آنطور که در داستان نامیده می‌شود)، “یک آرایشگر در نیویورک که نمی‌پرسد “خیس یا خشک”. حالا وقتی روز قبل وارد این مغازه شدم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

شهرت این آرایشگر در داستان را فراموش کرده بودم. و از توجه فوری چهره بسیار برجسته ای که به من کمک کرد تا از کتم بیرون بیایم، شرمنده شدم. من فکر می کردم حتماً این آقا باید نوعی سفیر باشد که شاید مرا با رئیس جمهور اشتباه گرفته است. مردی لاغر، مشخصاً بسیار فرانسوی. شگفت آور، بسیار مودب. خوبه، ریش خیلی خوبیه طولانی. سینه اش را جارو کرد.

به زیبایی نگهداری می شود. به آرامی به نسیم پاسخ داد – به آرامی به این طرف و آن طرف تکان داد. زیباترین ریش – اوه، من! و یک تاج موی باشکوه! از خط جدایی خود به صورت موجی وزش برخاست، سپس با موجی مجلل سقوط کرد و جارو برازنده به گوش او. تنها زمانی که مرا روی صندلی نشاند.

توانستم بفهمم که این باید آرایشگر باشد. من قبلاً این افتخار را نداشتم که توسط مالک اینجا خدمت کنم یا حتی خودش را دیده باشم. بعد به کتاب آقای مروین اشاره کردم. او از کشو چند نسخه از روزنامه شنبه ایونینگ پست را که در آن دوره ای داستان به صورت سریالی منتشر شده بود، برداشت تا آنها را برای من به نمایش بگذارد. بنابراین ما به چت کردن محل او افتادیم.

او حدود شانزده یا هجده سال اینجا بود. قبل از اینکه مغازه اش را باز کند، این اتاق چندین اتاق کوچک بود. کلیولند موفت برای مدتی آنها را به عنوان یک اقامتگاه اشغال کرده بود و اولین کتاب خود را در اینجا نوشته بود. دوست من همجنس‌گرا نسخه‌ای از یک مقاله مجله‌ای قدیمی توسط آقای موفت تهیه کرد که در آن به فروشگاه اشاره شده بود را کوتاه می کرد.

موهای ژنرال ژفر را کوتاه کرده بود زمانی که او موهایش را اینجا در ایالات متحده داشت. در «خانه آقای فریک»، جایی که آنها مهمان بودند، او در مهمانی برجسته در مأموریتش در اینجا شرکت کرده بود. صبح می رفت و می ماند تا آن روز بیرون می رفتند. بعدازظهر برگردید و آنها را برای بیرون رفتن عصرانه‌شان آرایش کنید.

آرایشگاه زنانه محدوده نیاوران : و این مردان بزرگ چه گفتند؟ خب، ژفره چیز زیادی نگفت. آنها همیشه دیر بیرون می آمدند – دوباره عجله کنید. او برخی از آنها را «تقریباً در حمام» تراشید. آن شخص، شیطان آبی، – یک پا – عصا – اما مثل هر کسی سریع از حمامش عقب و جلو می‌رود. او پرحرف ترین بود: “نمی‌توانستم به حرف‌های او بخندم. پرسیدم.

آیا انگلیسی صحبت می‌کنی؟” او گفت: نه، اما من باید. ‘چگونه است؟’ پرسیدم چون او گفت: من نصف آمریکایی هستم. “اوه!” گفتم: پدرت در آن زمان آمریکایی و مادرت فرانسوی بود؟ او گفت: “نه، آه!” من می گویم: «پس مادرت آمریکایی و پدرت بودفرانسوی بود. آیا می فهمی؟ من این را به او می گویم. او می گوید: “نه” “نه.” ‘بعدش چی شد؟’ من می پرسم.

او می گوید: «چرا، من یک پا در فرانسه دارم و یک پا در آمریکا». نمی توانستم بخندم. آیا می فهمی؟” وقتی بازدیدکنندگان رفتند، آقای فریک از دوستم صورتحسابش را خواست. “وای نه!” او گفت؛ “او چیزی جز افتخار بزرگ برای خدمات کوچک خود نخواهد داشت.” کوتاهی موهام تموم شد همانطور که به او پول دادم (در این مورد، احساس می کردم.

که برای خدمات کوچک او چنین افتخار بزرگی وجود ندارد)، او نقاشی روی دیوار سگ سگی را که زمانی صاحبش بود به من نشان داد. مرده بود. خیلی غمگین. او به سگ علاقه زیادی داشت. از سگ های پرورش یافته، یعنی. خودش آنها را پرورش داد. او کارت خود را به عنوان یک سگ‌باز حرفه‌ای به من داد. آن روز صبح او برای سگ هایش “کار مانیکور” انجام داده بود.

مانیکوریست (مانیکوریست، بلوند سفید شیری، لباس مشکی مخملی) به بالا نگاه کرد و گفت: “از قیچی استفاده می کنی؟” او: “بله، البته. اما نه پودر و جلا. وقتی از آستانه اش رد شدم، خیلی پایین تعظیم کرد. برگشتم و خیلی کم به او تعظیم کردم. مردی پرجمعیت و آرایشگری که در حرفه خود سرشناس. مدتی بود که سرم خنک شد.

فصل پنجم دیدن آقای. چسترتون تا حدودی بعداً در این مقاله قصد دارم یک “مصاحبه” (یا چیزی شبیه به آن) با گیلبرت کی چسترتون ارائه کنم. حداقل امیدوارم بتونم ارائه کنم. دیروز به نظر می رسید که ممکن است مجبور باشم بدون اینکه آقای چسترتون را ندیده باشم، مصاحبه ام را انجام دهم. اگرچه امروز وضعیت تا حدودی روشن تر به نظر می رسد.

به نظر می رسد “دیدن” آقای چسترتون (به هر حال در بازدید او از اینجا) موضوع پیچیده ای است. از آنجایی که هر چیزی که دیدگاهی از عملکرد ماشین چسترتون ارائه می دهد باید برای همه کسانی که می توانند ادعای شادی روحی چسترتونی بودن را داشته باشند، جالب باشد، من با بیان روندی که تاکنون در این مورد انجام شده است، شروع می کنم.

سپس با پیشرفت امور برای تامین مواد بیشتر (اگر پیشرفت کنند) ادامه خواهم داد. من یک بار مقاله ای نوشتم که در آن گفتم با چه راحتی شگفت انگیزی آقای چسترتون را دیدمچندین سال پیش در انگلیس بدون آشنایی در انگلستان، نوعی گستاخی من را گرفت.

آرایشگاه زنانه محدوده نیاوران : من نامه ای به آقای چسترتون نوشتم و اطلاعاتی را که به لندن رسیده بودم به او اطلاع دادم که معتقدم او یکی از نجیب ترین و جالب ترین بناهای تاریخی انگلستان است. و از او پرسیدم که آیا فکر می‌کند می‌توانم او را در گوشه‌ای از خیابان، مثلاً در زمان تعیین شده، در حالی که در ماشین پیروزمندانه‌اش رد می‌شود، «مشاهده» کنم.

خانم چسترتون در یادداشتی مستقیماً پاسخ داد که شوهرش می‌خواهد از من برای نامه‌ام تشکر کند و بگوید که خوشحال می‌شود که برای گذراندن یک بعد از ظهر با او در بیکنسفیلد بیایم.