سالن ارایش طنین مارلیک

سالن ارایش طنین مارلیک : با این حال، وضعیت جرمیا و جولیا اسمیت خیلی سخت تلقی نمی شد، در واقع آنها نسبت به اکثر بردگان در ویرجینیا بهتر عمل کرده بودند، با این وجود مشاهده می شود که آنها می خواستند وضعیت خود را بهتر کنند، تا از حراجی خودداری کنند. کمترین. ارمیا می‌توانست ادعا کند که هیچ مخلوطی در خون او وجود ندارد، زیرا رنگ او سیاه خالص بود.

رنگ مو : اما با روش دنیا، از نظر زیرکی و هوش، ظاهراً به طور فعال آگاه بوده است. او حدود بیست و شش سال سن داشت و قد متوسطی داشت و سلامتی ضعیفی داشت. نام جیمز کینارد که مجبور بود او را استاد خطاب کند و خدمت کند، برای او نفرت انگیز بود. او گفت که کینارد ” مردی نزدیک و سختگیر” بود. در عین حال جامعه او را «مرد سختی» نمی‌دانست.

سالن ارایش طنین مارلیک

سالن ارایش طنین مارلیک : ارمیا از پانزده سالگی استخدام شده بود که صاحبش سالانه ۵۰ تا ۱۳۰ دلار دریافت می کرد. در نتیجه رسم استادش مبنی بر رها کردن ارمیا، استاد از پرداخت صورت حساب پزشکان و غیره اجتناب کرده بود. با این حال، برای دو سال گذشته قبل از فرار، سلامتی ارمیا بسیار خائنانه بود، در نتیجه استاد مجبور شد سالیانه تنها ۵۰ دلار دریافت کند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

چه بیمار یا خوب. حدود یک ماه قبل از رفتن ارمیا، قرار بود او را به مزرعه اربابش ببرند، با این امید که بتواند در آنجا سود بیشتری نسبت به استخدام شدن داشته باشد. صاحب او یک بار به فکر فروختن او افتاده بود، شاید از ترس اینکه ارمیا از بدشانسی روی دستان او بمیرد. پس او را در زندان انداخت و تبلیغ کرد; اما از آنجایی که او در آن زمان به شدت آسم داشت، قابل فروش نبود.

تاجران حتی از خرید او خودداری کردند. در حالی که این مشکلات خود را به ارمیا نشان می داد، جولیا، همسرش، همچنان به طور جدی درگیر بود، که البته بر گیج شدن ارمیا افزود. جولیا رنگ قهوه ای تیره، سایز متوسط ​​و سی ساله بود. او چهارده سال غلام بود و تحت نظر او وظایف پرستاری، خدمتکار اتاق و غیره را “با وفاداری و رضایت بخش” انجام می داد.

همانطور که گواهی این مالک به او داده بود. او در واقع دارای گواهینامه ای بود که کرین به او داد تا بتواند استاد جدیدی پیدا کند، زیرا در آن زمان قرار بود فروخته شود. استادش شکستی را در تجارت تجربه کرده بود. این دلیلی برای فروش او بود. خانم کرین، معشوقه‌اش، همیشه به جولیا قول داده بود که پس از مرگش آزاد باشد.

به طور غیرمنتظره، هنگامی که خانم کرین در سفر به خانه خود از کیپ می، جایی که تابستان قبل از فرار جولیا برای سلامتی خود بود، به طور ناگهانی در فیلادلفیا درگذشت. جولیا، با این حال، دو بار قبل از مرگ معشوقه اش فروخته شده بود. یک بار به تاجر، رید، و پس از آن به جان فریلند، و بار دیگر در آستانه فروش بود.

فریلند، آخرین صاحب او، فکر می‌کرد که ناراضی است، زیرا از امتیاز رفتن به خانه شب‌ها نزد شوهرش محروم بود، به‌جای اینکه شبانه‌روز به خواست ارباب و معشوقه‌اش باشد. بنابراین درست روزی که جولیا و شوهرش فرار کردند، ترتیبی داده شد که او را برای بار سوم به حراج بگذارند. اما هم جولیا و هم شوهرش به اندازه کافی را دیده بودند.

که هیچ جایی برای امیدواری باقی نگذاشتند که تا زمانی که باقی بمانند می توانند آرامش یا استراحت پیدا کنند. بنابراین آنجا و بعد، آنها تصمیم گرفتند از طریق راه آهن زیرزمینی برای کانادا اعتصاب کنند. با کمی مدیریت خوب، اسکله‌هایی برای آنها در یکی از کشتی‌های بخار ریچموند (اسکله‌هایی که افسران قایق آن‌ها را نمی‌شناسند) تهیه کردند و به سلامت در دستان کمیته هوشیاری فرود آمدند و یک مصاحبه بسیار مطلوب انجام شد.

کمیته مهمان نوازی های معمولی را برای آنها از طریق سفر، اقامت و بلیط های رایگان به کانادا ارائه کرد و برای آنها آرزوی عبور ایمن و سریع کرد. مسافران در ۱ فوریه ۱۸۵۴، بسیار سبک دل، حرکت کردند. * * * * * هشت نفر وارد: جیمز مسی، پری هنری تراستی، جورج رودز، جیمز رودز، جورج واشنگتن، سارا الیزابت رودز و کودک، مری الیزابت استیونسون. بدون شک زمانی که این باند مفقود شده پیدا شد.

سالن ارایش طنین مارلیک : در “اردوگاه” احساسی به وجود آمد. جیمز مردی جوان بیست ساله با ظاهری محتمل، تیره، قد بلند و معقول بود. و ارزش آن، اگر بتوانیم قضاوت کنیم، حدود ۱۶۰۰ دلار است. او متعلق به یک کشاورز به نام جیمز پیتمن بود. به شدت مشروب خورد و در آن زمان سوگند یاد کرد که “همه آنها را به گرجستان خواهد فروخت.” این تهدید همیشه برای گوش جیمز ناخوشایند بود.

اما به نظر می رسید که برای استاد رضایت داشت. جیمز از ترس اجرا شدن آن، فکر کرد که بهتر است برای رفتن به سمت کانادا وقت خود را از دست ندهد، اگرچه او در سن بیست و پنج سالگی حق آزادی خود را داشت. پدر، چهار برادر و دو خواهرش را ترک کرد. همچنین همسرش را که کریسمس قبل با او ازدواج کرده بود ترک کرد.

انبار دیگر بردگان ارباب او شامل دو زن، یک مرد جوان و یک کودک بود. نام معشوقه قدیمی او آملیا بود. جیمز اعتراف کرد که او “خوب بود”. یکی از برادران جیمز توسط پیتمن به جورجیا فروخته شده بود، اگرچه او نیز در سن بیست و پنج سالگی حق آزادی خود را داشت. بستگان نزدیک او که در اسارت مانده بودند، در نزدیکی میدان سطح، شهرستان ملکه آن، مریلند زندگی می کردند.

نام همسرش هنریتا بود. “او آزاد بود.” نامه جالب جیمز ماسی به همسرش. به منشی مربوطه ارسال شد تا برای او ارسال شود، اما هیچ فرصتی برای انجام این کار با خیال راحت فراهم نشد. ST. کاترینز، سی دبلیو، ۲۴ آوریل ۱۸۵۷. همسر عزیز—من از این فرصت استفاده می کنم و به شما اطلاع می دهم که من این شب در سنت کاترینس هستم.

سالن ارایش طنین مارلیک : بعد از هفته‌ها سفر، و حالا خودم را در زمین آزاد پیدا کرده و آرزو می‌کنم که ای کاش اینجا با من بودی، اما تو اینجا نیستی، وقتی از هم جدا شدیم، نمی‌دانستم که باید به این زودی بروم. اما برای درد دلت که ترک کردم.

امیدوارم که تو بیایی. اما اگر نمی توانید، در اسرع وقت برای من بنویسید و هر چه می توانید به من بگویید، اما ناامید نباشید. متأسفم که شما را ترک کردم، و نتوانستم کمکی به این کار کنم، زیرا می دانید که قول می دهم شما را به خواهرم می بینم.