آرایشگاه زنانه شادلی فردوس غرب

آرایشگاه زنانه شادلی فردوس غرب : که به نویسنده داستان های نظامی تبدیل شد. (زمانی که روند رسیدگی به مرحله خاصی از ملایمت پیش رفت، عادت او این بود که به خانه برود و مستقیماً با یونیفرم خود برگردد.) همچنین یک چهره عجیب و غریب از یک روزنامه‌نگار متروک مرتبط با تاپیک‌های شهر وجود داشت . یک آقایی بی‌اهمیت از اوقات فراغت بود که وجه تمایزش این بود.

رنگ مو : در میز چوب ماهون زمختی که فرانس هالسیان جورج مکرراً آن را نگه می داشت، نقاش ویلیام جی. گلاکنز و برادرش «لو»، طراح طنزپرداز پوک ، یافت می شدند . گاهی اوقات ارنست لاوسون وارد می شد.

آرایشگاه زنانه شادلی فردوس غرب

آرایشگاه زنانه شادلی فردوس غرب : آقای زینزیگ، روحی بسیار دلپذیر و پیانیست عالی و استاد پیانو، اغلب در این شرکت بود. یک آقای فیتزجرالد، منتقد هنری در آن روزهای خورشید ، گاهی اوقات “در آنجا می نشست.” و یک خروس قدیمی لذت بخش، آقای استفنسون، منتقد هنری در آن زمان ایونینگ پست . یکی از فداکارترین عادت های این مکان، یک افسر قدیمی ارتش ایالات متحده بود.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه 

که او برادر یک محقق معروف شکسپیر بود. (به عنوانیک ساعت دیرتر شروع می‌کرد به آرامی از میان دندان‌هایش برای خودش سوت می‌زد.) موجودی گرد و اهل مطالعه بود که همیشه یک پیپ قدیمی می‌کشید و سردبیر یک مجله تنباکو بود. مردی از دریا بود که مدام از ژاپن داستان می گفت. (بعد از یازده، او تا حدودی به خوانندگی علاقه مند شد.) یک تصویرگر برای یک مجله توپنی وجود داشت که (به طوری که به نظر می رسد یک کارمند بزرگ است) نام های مختلفی را برای کارش امضا می کرد.

یک بار در حالی که در خواب بود (جایی دیگر) او را دزدیدند. نظر او در مورد بدبختی خود تبدیل به یک خط کلاسیک شد. این بود: “به بهشت! تا زمانی که ویسکی برای از دست دادن ده دلار فروخته شود برای دیوانه کردن یک اسکاتلندی کافی است!” (این مدت‌ها قبل از اینکه کسی نام آقای ولستد مشهور را بشنود بود.) و بسیاری موارد دیگر وجود داشت.

آه، من! آه، من! چقدر عکس عوض شده! خوب، نکته همه اینها (اگر نکته ای داشته باشد) این است که من برای اولین بار جیمز گیبون هانکر را در تاک قدیمی انگور (با حافظه لطیف) دیدم. من فکر می کنم که در تفرجگاه هایش به عنوان یک امپرسیونیست، او آنجا بود اما به ندرت. اگرچه می دانیم که او در میان هنرهای هفتگانه، به هنر زیبای نوشیدن پیلزنر امتیاز بالایی داد.

مکان های قدیمیمارتین و لوچو (دفتر مرکزی در زمانی برای معرفت های موسیقی) بندرگاه های مورد نظر او بودند. و او آزادانه، به اعتقاد من، در میان مکان‌های تفریحی در امتداد محله خارجی خیابان چهارم پایین حرکت کرد. در Grape Vine، متوجه شدم، او دوست خاص لوکس و احتمالاً گلاکنز و لاوسون بود. و اگرچه او مرد بسیار مشهوری بود.

اما به نظر می‌رسید که از شرکت‌های مختلف خوشش می‌آمد. ده یا دوازده سال پیش، صادقانه تر از آن چیزی که از آن زمان تا کنون درآمد داشته ام، امرار معاش می کردم. من کارمند یک کتابفروشی بودم – اتفاقاً بخش خرده فروشی خانه ای که کتاب های آقای هانکر را منتشر می کند. و در آنجا، از موقعیت خود “روی زمین”، اغلب او را می دیدم که به داخل و خارج می شود.

حرکت نسبتا آهسته، با شأن فله. چهره‌ای متشخص، آرام اما کاملاً منظم لباس پوشیده، کالسکه‌ای بسیار بلند، سرش را به‌خوبی عقب نگه داشته، با آن غرور بدنی مردان خوش‌قیافه، چهره‌ای از مدل‌سازی رودینسک – عصایش را به‌حساب می‌آورد. من مشخصاً به یاد دارم که با قاطعیت مورد توجه کارکنان خرده‌فروشی قرار می‌گرفت.

زیرا او (به طور کلی خیلی زیاد بود)«نویسندگان» از نظر رفتاری با ما کارمندان بسیار مهربان بودند. لحظه‌ای که من به‌ویژه در ذهن دارم، زمانی بود که جلد ساموئل باتلر “راه همه گوشت” برای اولین بار در یک نسخه آمریکایی ظاهر شد. همه ما در حال حاضر همه چیز را در مورد باتلر می دانیم. اما، با نگاهی به گذشته، مطمئناً شگفت‌آور است.

آرایشگاه زنانه شادلی فردوس غرب : که بسیاری از ما در آن زمان چقدر از دانش نویسنده بزرگ «Erewhon» بی‌گناه بودیم. حتی با این وجود، جستجوی یک دانشجوی ادبیات به عنوان عملاً با باتلر آشنا نبود. او داشت یک نسخه از «راه همه جسم» را برای خواندن به خانه می برد. آقای هونکر ایستاده بود. او در برخی از توضیحات در مورد کتاب اشاره کرد که باتلر یک نقاش بوده است. “یک نقاش!” آقای براونل فریاد زد.

طوری که انگار متعجب است که چگونه این موضوع را در مورد این مرد می داند. آقای هونکر با اشاره به این رمان گفت: “اما این بهترین چیز او نیست. این در دفترهای یادداشت او وجود دارد.” براونل: “و آنها کجا هستند؟” هونکر: “در موزه بریتانیا.” آقای براونل یک ژست لرزان (که انگار برای بیان اینکه “تسلیم شد”) به آقای هونکر کرد: “او همه چیز را می داند!” او انزال کرد.

البته اکنون باید تعجب کنیمکسی نمی دانست که باتلر نقاش بوده است. زمانی که همین چند وقت پیش، دبلیو سامرست موام برای اهداف رمان پرهیجان خود «ماه و شش پنس» شخصیت و حرفه پل گوگن را اقتباس کرد، در صفحات هاونکر بود که بسیاری برای اولین بار به دنبال آن گشتند و یافتند.

هوش در مورد استاد مکتب نقاشی پونت اون. خوب، گوگن اکنون یک داستان قدیمی است. «گله تک‌شاخ‌های» شگفت‌انگیز – همگی داستان‌های قدیمی هستند… حالا. اما این استیپلجک ما، جیمز هانکر، پیشگام ما در آسمان بود. و آنچه را که در وسعت دید خود از کل میدان زیبایی جهان دید، با ذوق بی نهایت گزارش کرد. “گوستو” به عنوان در مقاله از او«کتاب مقدمات» می‌گوید: «خفه نشدنی، مسری، التهاب‌آور». میزان تماس شخصی که آقای هونکر با ادیبان درجه یک جهان داشت و حفظ می کرد شگفت انگیز بود.

آرایشگاه زنانه شادلی فردوس غرب : زمانی که من در کتابفروشی بودم که از آن صحبت می‌کنم، «نسخه‌های معرفی» هر کتاب جدید او، که قرار بود «با تعارف نویسنده» ارسال شود، برای ارسال به معنای واقعی کلمه به ارتفاع چند فوت روی هم انباشته می‌شد. آنها با نامه به همه بزرگان رفتند، در هر کشوری که فکرش را بکنید.

جریان ورودی از کتاب به او، نسخه های ارائه، نسخه های نقد، نسخه های “علنی”. سیل آنقدر بزرگ بود که لازم بود هر از چند گاهی یک پیرمرد کتابی را صدا بزند تا قفسه‌هایش را با دور کردن یک یا دو گاری گنج اصیل پاک کند.