سالن زیبایی قصر صدف شعبه نازی آباد

سالن زیبایی قصر صدف شعبه نازی آباد : ناگهان تازیانه تیز حاضر در گوشش می ترکد و سرما به مغزش می زند و او را به عمل برمی انگیزد. بلند می شود، پالتوی ژنده پوشی به تن می کند، از در بیرون می رود و از هفت پله پایین می آید. او مستقیماً با نان و پنیر، پیچیده شده در یک روزنامه قدیمی برمی گردد. دوباره می نشیند و غذا را می بلعد که طعم شهد خدایان دارد.

رنگ مو : ستاره از شکاف به پایین نگاه می کند و با همدردی آسمانی چشمک می زند، زیرا مرد مبارزه طولانی و بسیار دلخراشی را تا پایان انجام داده است که اکنون در حال خوردن خرده های پنیر است و برف های جاری بر شانه هایش می بارد. برای اولین بار پس از چندین سال، مرد ظاهر موفق را به تن می کند. او آنچه را که دیگران در طول زندگی بدون موفقیت برای آن تلاش کرده اند در یک ساعت به دست آورده است.

سالن زیبایی قصر صدف شعبه نازی آباد

سالن زیبایی قصر صدف شعبه نازی آباد : در حالی که مرد غذا می خورد، بیکار به روزنامه قدیمی که حاوی غذای اوست نگاه می کند. ستاره او را می بیند که ناگهان کاغذ را با دو دست به شکل تشنجی می گیرد، با چشمانی سوزان در میان ستون های آن خیره می شود و سپس با سوگند خفه کننده ای خفه کننده، روی پاهایش تلو تلو می خورد، می چرخد ​​و روی زمین لخت می افتد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

صبح، چون طبق معمول ظاهر نمی شود، دو مرد در اتاق زیر شیروانی را شکسته و او را آنجا پیدا می کنند. “خودکشی کردن؟” یکی می گوید. دیگری می گوید: «گرسنگی، به احتمال زیاد. «نه، اینجا نان و پنیر است. به هر حال پرونده برای پزشکی قانونی. به نوعی لانه شادی که در آن زندگی می کرد. هولو، این چه چیزی است.

که او می نویسد؟ یکی از آنها آنچه را که مرده نوشته است می خواند و می گوید: “این چیزهای عجیب و غریب است. من فقط نمی توانم آن را تشخیص دهم. به دستش نگاه کن؛ او یک روزنامه قدیمی در آن دارد که مانند گیره در دست گرفته است.» خم می شود و کاغذ کهنه را از روی انگشتان سرد زور می زند.

او آن را از روی کنجکاوی بررسی می کند و به طور مبهمی به حقیقت دست می زند. او می گوید: «بگو، بیل، این یک چیز خنده دار است. این روزنامه قدیمی مقاله ای در آن دارد که دقیقاً همان چیزی است که آقا خودش نوشته است. ( هوستون دیلی پست ، صبح جمعه، ۲۹ نوامبر ۱۸۹۵.) گمراه هیچ خانواده ای در تمام هیوستون شادتر از اومالی ها وجود نداشت.

آقای اومالی در یکی از کارخانه های بزرگ آبجوسازی ما سمت مسئولی داشت و شهروندی صرفه جو و شوهر و پدری خوش اخلاق بود. پسرش پت مالک یک خواربارفروشی کوچک و پررونق بود و همچنین در گروهی که بعدازظهرهای یکشنبه در ساختمانی در یکی از آرام‌ترین خیابان‌های آسفالت‌نشده ما به موسیقی شیرین می‌گوید.

با ظاهری شبیه مدونا و چشمانی به سیاهی بال های کلاغ بود. آنها در یک کلبه کوچک گل رز در نزدیکی گوشه ای که ماشین خیابان می پیچد زندگی می کردند. کاتلین برای ازدواج با فرگوس اوهولیهان، مرد جوانی استوار و خوش تیپ، که هر شب به دیدن او می‌آمد.

با دست‌ها و صورت کاملاً شسته و موهای خیس، بر روی پیشانی‌ای که دقیقاً عقب‌نشینی نمی‌کرد، می‌آمد. اما به نظر می رسید ترجیح می دهد برای تقویت عقب نشینی کند. یکشنبه‌ها شب‌ها کاتلین و فرگوس دست در دست هم به سمت باغ می‌رفتند و در حالی که گروه زهی در غرفه ملودی‌های قدیمی سرزمین پدری را می‌نواخت، پشت میز گرد کوچکی در گوشه‌ای تاریک می‌نشستند و بیشتر روی عینک‌ها کلیک می‌کردند.

رفتاری دوستانه و عاشقانه قرار بود این ازدواج در ماه ژوئن انجام شود و کاتلین، طبق رسم مردمش، لباس عروس و وسایل خانه داری را از قبل آماده کرده بود. در کمد لباس او انبوهی از چیزهای زیبا گلدوزی شده از کتانی نازک و گلدار وجود داشت. انبوهی از رومیزی، دستمال سفره و حوله، و در کشوهای بزرگ دفترش انبوهی از لباس های شیک و توری بود.

سالن زیبایی قصر صدف شعبه نازی آباد : که یک دوشیزه ایرلندی ساده و نه یک میلیونر نیویورکی بود، به جای پوشاندن، خجالتی از دیدگان پنهان می کرد. شرح آنها در پست چاپ شده است . کاتلین این لباس ها را خودش درست کرده بود و با دقت و حوصله کار می کرد و به عنوان تضمین حسن نیت در نظر گرفته شده بود و نه برای انتشار.

دختران همسایه همگی به خوش شانسی کاتلین حسادت می‌کردند، زیرا فرگوس مرد جوانی خوش‌قیافه بود و تجارتش رونق داشت. او می‌توانست بیشتر ویسکی بنوشد، جوک‌های خنده‌دارتر بگوید و را بخواند تا شما بتوانید آن را در یک شب آرام‌تر از هر جوان دیگری از آشنایانشان بشنوید.

بنابراین، کاتلین مو تیره خوشحال بود، با گونه های گلگون و لب های خندان روی کارش خم شد، در حالی که، افسوس! قبلاً مار مشغول کار بود که قرار بود وارد عدن او شود. یک روز کاتلین پشت پنجره‌اش نشسته بود، نیمه‌ای در کنار تاک‌های پیچ امین الدوله‌ای که در حال بالا رفتن است پنهان شده بود، وقتی فرگوس را دید که با مرد دیگری از خیابان عبور می‌کند.

فردی کم ابرو، خیانت‌کار، با چشم‌های شیطون و حالتی مار مانند. با یک پیش‌بینی عمیق و غرق در قلب عجیبی بود که همراه فرگوس را به عنوان عضو بدنام انجمن مسیحیان مردان جوان هیوستون شناخت. از همان لحظه آرامش کاتلین فرار کرد. وقتی فرگوس در آن شب به دیدن او آمد، انتزاعی و متفاوت به نظر می رسید.

وقتی لیوان چاودار را که به دستش داد و وقتی برایش خواند، دستش می لرزید «بگذارید شکارچی سگهایش را بچراند همانطور که کشاورز زمین های خود را انجام می دهد.

سالن زیبایی قصر صدف شعبه نازی آباد : آن آهنگ قدیمی غمگین و مالیخولیایی که ایرلندی ها همیشه وقتی احساس شادی خاصی می کنند می خوانند، صدای او ناراحت کننده و پر از ترحم به نظر می رسید.