سالن زیبایی قصر صدف

سالن زیبایی قصر صدف : کاتلین آنقدر عاقل بود که نمی توانست او را سرزنش کند. او سعی کرد همجنسگرا و شاد باشد، اگرچه تغییر در فرگوس قلب او را بسیار غمگین کرد. دوباره روز بعد، و یک بار دیگر روز بعد، اما یک بار، او را با وسوسه کم ابرو که تغییر ایجاد کرده بود دید. روز به روز فرگوس کثیف و رنگ پریده می شد. چهره زمانی شاد و خندان او خشن و متفکر شد.

رنگ مو : او به ندرت با کسی صحبت می کرد، و یک بار که آقای اومالی یک اسکون بزرگ از بشکه ای تازه از آبجوسازی به او داد، چنان آه عمیق و غم انگیزی کشید که کف تا نیمه از اتاق پخش شد. پدرش یک روز گفت: «کاتلین، آن اومادهون فرگوس پا دراز چیست؟» انگار داشت روی قبر خودش راه می‌رفت.» کاتلین در حالی که گریه می‌کرد.

سالن زیبایی قصر صدف

سالن زیبایی قصر صدف : گفت: «اوه، بابا، نمی‌دانم، انگار او پر از آب است.» بیایید فرگوس و غریبه شوم را دنبال کنیم و ببینیم قهرمان ما چه طلسمی دارد. ویلیام کی میکس یکی از اعضای انجمن بدنام مسیحی مردان جوان بود. والدین او از شهروندان صادق و معتبر هیوستون بودند و سعی کرده بودند بهترین اصول را در او تلقین کنند و او را به عنوان یک شهروند خوب و مفید تربیت کنند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

هنگامی که حدود ۱۸ سال داشت، یک شب در خیابان با مردی برخورد کرد که او را متقاعد کرد که از اتاق های انجمن بازدید کند. پس از حمام کردن و شرکت در خواندن سرود، توسط یک مرد جوان خوش صحبت او را به بازی چکرز هدایت کرد و در نهایت تمام ذخایر خود را به باد انداخت و بدون اینکه به مادر یا خانه‌اش فکر کند.

دوباره به داخل خانه فرو رفت. یک صندلی بغل گرفت و شروع به خواندن سرمقاله های یک روزنامه مذهبی کرد. پس از آن پیشرفت او در همین مسیر آسان بود. او سبیل های پهلو و کراوات سفید را پرورش داد و چنان سریع به راه های جذاب همراهانش افتاد که هیچ بستنی و توت فرنگی معاشرت یا عصر آواز در سالن انجمن بدون آقای میکس کامل نبود.

او تبدیل به چیزی شد که به عنوان “کلاه کن” برای سالن شناخته می شود، و بسیاری از جوانان سرگردان فقیر که بی هدف در خیابان های هیوستون قدم می زنند، دلیل خوبی برای به یاد آوردن صدای حیله گر، متین و معقول ویلیام میکس کم ابرو، همانطور که او خطاب می کرد، دارند. آنها را با لحنی کنایه آمیز دعوت کرد و آنها را به اتاق های انجمن مسیحی مردان جوان با نور بسیار زیبا دعوت کرد.

ویلیام میکس برای مدت طولانی به فرگوس اوهولیهان توجه داشت. به نظر می‌رسید که صراحت بی‌گناه مرد ایرلندی او را طعمه‌ای آسان می‌کرد. یک روز وارد فروشگاه فرگوس شد، خریدی جزئی انجام داد و سپس او را به سالن دعوت کرد. فرگوس گفت: «باشه، من با شما راه می‌روم، زیرا تجارت کمی کسل‌کننده است.

آیا بهتر نیست یک بطری ویسکی با خود ببریم تا زمان از بین برود؟» ویلیام با لبخندی حیله گرانه گفت: نه. “احتیاجی نیست. ما در آنجا مقدار زیادی نوشیدنی داریم.» آنها با هم از خیابان عبور کردند، و بعد بود که کاتلین آنها را دید و ابرها روی زندگی شاد جوان او جمع شدند. ویلیام فرگوس را به سمت در پله های منتهی به سالن هدایت کرد.

نگاهی تیز به اطراف انداخت تا ببیند آیا آنها مشاهده شده اند یا خیر، و آنها از پله ها بالا رفتند. “شما هموطنان آن بالا چه کار می کنید؟” فرگوس پرسید و با تعجب به اطراف سالن خیره شد.

ویلیام گفت: «ما می خوانیم، آواز می خوانیم و دعا می کنیم. “حالا، بیا اینجا، آقای اوهولیهان، من چیزی برای نشان دادن شما دارم.” ویلیام به سمت یک آبسردکن بزرگ در گوشه رفت، یک لیوان پر از آب یخ کشید و با لبخندی سرد و بی رحمانه که لب هایش را حلقه کرده بود، آن را به فرگوس داد. آه، کاتلین کوچولو، در کلبه گل رز تو، چشمان تیره تو اشک زیادی در انتظار دارد.

سالن زیبایی قصر صدف : آیا عشق می تواند همه جا حاضر باشد، آن لیوان آب درخشان قبل از اینکه لب های معشوقت را لمس کند به زمین می خورد! فرگوس لیوان را گرفت و با تعجب به محتویات شفاف آن خیره شد. سپس با یک تکانه ناگهانی لیوان آب را تا آخرین قطره تخلیه کرد.

ویلیام میکس در حالی که نوشیدنی می‌نوشید، با ظاهری شیطانی از پیروزی بر چهره‌اش، دست‌های لختش را به هم مالید و شادی کرد. “این چیزها چیست؟” فرگوس پرسید؛ «این مایع سرد و با طراوت که با چنین طراوت بدیعی در قاب داغ من به هیجان می‌آید؟ این چه شهدی است بی مزه و بی رنگ و شیرین مثل هوای صبح که تشنگی را سیراب می کند و حواس را برانگیخته نمی کند؟ صحبت کن.

آیا جای دیگری پیدا می شود؟» ویلیام به آرامی گفت: “این آب است و می توان آن را به وفور مصرف کرد.” فرگوس گفت: «من اغلب در بایو قایقرانی کرده‌ام و دست‌هایم را در شیر آب در خانه شسته‌ام، اما تا به حال هیچ آبی ندیده‌ام.» فرگوس لیوان پشت لیوان از کولر می نوشید و در نهایت به ویلیام اجازه داد تا او را با اکراه از سالن خارج کند.

دم در از هم جدا شدند و در حالی که فرگوس در رویای شاد مانند یکی از خیابان ها می رفت و به آرامی با خود می گفت: “آب!” “اب!” ویلیام میکس با لبخندی از رضایت شیطانی بر چهره تاریکش از او مراقبت کرد. آن شب بعد از بستن مغازه فرگوس به خانه رفت و ناگهان احساس کرد تشنگی شدیدی بر او وارد شد.

او قبلاً برده این مایع فوق العاده جدید بود که او را بسیار شاداب می کرد. او وارد سالن کوچک گوشه‌ای شد، جایی که عادت داشت برای نوشیدن نوشیدنی توقف کند. متصدی بار یک لیوان را گرفت و دستش را به سمت بطری زیر پیشخوان برد. فرگوس گفت: دست نگه دار. اینقدر سریع نباش. لطفاً یک لیوان آب به من بدهید.

سالن زیبایی قصر صدف : او گفت: “شما به من یک دلار و پنج سنت بدهکار هستید.” خواهش می‌کنم، آقای هالیهان، حالا از من دوری کن، پیش از این‌که بیش از حد به او علاقه‌مند شوی، به خاطر بسپار، و من مجبورم. سپس فرگوس پول را روی پیشخوان انداخت و تلوتلو خورده از سالن خارج شد. او آن شب به دیدن کاتلین نرفت – احساس خیلی بدی داشت.