سالن آرایش رادا

سالن آرایش رادا : فکر کن که من می توانم در این مکان طولانی دروازه کنم. اگر برادرم نیز او را بفرستد تا من برای او یک پله دارم و به همین دلیل او را برای این کار نفرستید. راهی که این پلا را گرفتم برای دیدن یک فرانک ماین از واشنگتن رفتم. دان خوب و او به من ورکه داد. خواهش می‌کنم به محض این‌که این کار را کردید.

رنگ مو : باید این تشریفات بد را برای جنگ‌های شانسی من بهانه کنید. جورج و رفیق- با بلوک و تکل بسته شده و بلند شده اند تا پوست گاو شوند. جورج نماینده مردان جوان برده معمولی دلاور بود.

سالن آرایش رادا

سالن آرایش رادا : او خونی غیرمختلف، جثه متوسط ​​و ظاهری متواضع داشت. او از دانش املا بی بهره بود، تا چیزی از خواندن نگویم. برده داری او را به طور غیرقابل انکار مادام العمر تحت تأثیر قرار داده بود.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

جورج برای اینکه اندک غذا بخورد و لباس بپوشد و مجبور شود بدون استخدام کار کند، او را تحسین نمی کرد، بلکه مجبور بود بدون زمزمه تسلیم شود. او بیست و دو ساله بود، سیاه پوست، خوش قیافه و اخلاق بسیار خوبی داشت. او اظهار داشت که ارباب برجسته اش درگذشت و سیزده سر برده از خود بر جای گذاشت. پدر او (آبه)، مادر تام و مادر اسکات ها توسط مک لین آزاد شدند.

امیدهای زیادی وجود داشت که قبل از مرگ پیرمرد در وصیت نامه خود برای آزادی همه بردگان دیگر تدارک دیده شود. هنگامی که او مرد، برعکس این واقعیت یافت شد. آنها هنوز در زنجیر مانده بودند. وارثان بلافصل متشکل از شش پسر و پنج دختر بودند که در حلقه اول نقل مکان کردند، “بسیار ثروتمند و اشرافی” بودند. آبه با این واقعیت آشنا بود.

که استادش، “حسن ال مک لین، زمانی وزیر امور خارجه جکسون بود.” که او «برای یک مأموریت برای دولت به انگلستان فرستاده شده بود» و «دو دوره در کنگره خدمت کرده بود». آبه گفت که با برخی از خدمتگزاران “بسیار خوب رفتار شد، اما برخی دیگر نتوانستند چیزی به نفع ارباب بگویند.” با این حال، در مجموع، آشکار بود که بردگان مک‌لین در میان کسانی نبوده‌اند.

که سختی‌های شدیدی را دیده‌اند. آنها از مزرعه او در شهرستان سیسیل، مریلند، جایی که در آنجا پرورش یافته بودند، آمدند. برای دفاع از خود در راه آهن زیرزمینی، آنها به شدت مسلح بودند. سام یک تپانچه اسب بزرگ و یک چاقوی قصاب داشت. جک یک هفت تیر داشت. آبه یک تپانچه دو لول و یک چاقوی بزرگ داشت. جیم یک تپانچه تک لول داشت و حساب می کرد که «اگر کسی او را لمس کرد.

مردی را منفجر کند». بیل همچنین یک تپانچه تک لول داشت و وقتی شروع به کار کرد تصمیم گرفت «از بین برود یا بمیرد». اگرچه گفته می‌شود که این حزب از طبقه‌ای بود که خوب تغذیه می‌کردند، لباس خوب می‌پوشیدند و زیاد کار نمی‌کردند، اما کسانی که آنها را شنیدند، انزجار خود را از برده‌داری و عزم خود را برای استفاده از ابزار مرگ، حتی برای گرفتن جان، اعلام کردند.

به جای اینکه دوباره تحت یوغ قرار بگیریم، واضح بود که حتی ملایم ترین شکل بردگی نیز نفرت انگیز است. آنها نه اربابان پیر و نه جوانی باقی نگذاشتند که می خواستند دیگر به آنها خدمت کنند یا از آنها مراقبت و حمایت کنند. جک، که عضو حزب مک‌لین نبود، اما با آن‌ها آمده بود، با توجه به سنش در ناآگاهی نگه داشته شده بود.

او ظاهراً میانسال، جثه متوسط، رنگ تیره و از هوش متوسطی برخوردار بود. او ویلیام نایت، یک کشاورز را متهم کرد که برخلاف میل یا میلش او را به بردگی گرفته است، و معتقد بود که از دست او فرار کرده است، زیرا از او بد استفاده کرده و ناظران بدی را نگه داشته است. جک گفت که استادش شش مزرعه داشت و سه ناظر برای مدیریت آنها داشت.

سالن آرایش رادا : غلامان بیست و یک سر بودند. اسامی ناظران به ترتیب زیر آورده شد: «آلفرد کینگ، جیمی آلن و توماس براکستون». جک در صحبت از عادات آنها گفت که آنها “زمانی که استاد در راه بود بسیار باهوش بودند، اما به محض رفتن او فوراً به عقب برمی گشتند.” جک گفت: “همه آنها بدجنس بودند، اما رئیس قدیمی از همه آنها بدتر بود” و “نظارتان از من “فریبکارتر” از او بودند.” استاد او (آقای نایت) دارای یک همسر و هفت فرزند بود.

از اعضای کلیسای اسقفی بود، در “قامت خوب و منظم”. او ثروتمند بود و به همراه خانواده اش در جامعه خوبی نقل مکان کرد. جک می گوید : «همسرش برای زندگی کردن خیلی خسیس بود و اگر قرار بود بمیرد، با چنگ زدن به چیزی می مرد. جک زمانی یک زن و سه فرزند داشت، اما از آنجایی که آنها متعلق به یک برده (“جیم پرایس”) بودند.

حقوق جک به کلی نادیده گرفته شد و او آنها را از دست داد. تا اینکه در عرض دو سال از پرواز “جک”، دکتر “مرد بسیار خوبی بود” که جک هیچ ایرادی از او پیدا نکرد. اما ناگهان نحوه درمان او تغییر کرد. او بسیار شدید شد. هیچ کاری که جک نمی توانست انجام دهد، با تایید دکتر مواجه شد. جک مدام با شک و تردید به او نگاه می شد.

همان روزی که جک فرار کرد، چهار مرد (یکی از آنها دکتر) با صف در دست به او نزدیک شدند. آن علامت به خوبی درک شده بود، و جک تصمیم گرفت که آنها نباید در فاصله نزدیکی از او قرار بگیرند. جک گفت: من از آنها طفره رفتم. پس از آن هرگز جک در آن بخش از کشور دیده نشد، حداقل تا زمانی که یک بند باقی مانده بود.

سالن آرایش رادا : روزی که او «فرار» کرد، راه آهن زیرزمینی را نیز در پیش گرفت، و اگرچه از نامه‌ها بی‌اطلاع بود، اما راه خود را از مریلند خارج کرد و موفق شد به پنسیلوانیا و کمیته برسد.

او موظف بود چهار فرزند را به جا بگذارد – جان، آبراهام، جین و الن. همسر جک آزاد شده بود و دو سال قبل از او به فیلادلفیا آمده بود. ارباب او ظاهراً تصور می کرد که جک آنقدر بدخواه است.