سالن زیبایی عطری

سالن زیبایی عطری : طناب‌هایی که مچ‌هایش را بسته بود باز شدند و جورج آماده شد تا برای آزادی به دهانه توپ یا نقطه سرنیزه بزند. وقتی دنی متوجه شد که جورج نه تنها او را فریب داده است، بلکه او را از خودش نیز فریب داده است، این موضوع را در اختیار تخیل قرار داده است. جورج از کنت گریخت. رفیقی او را همراهی می کرد که نامش سهواً ثبت نشد.

رنگ مو : با این حال، او را مردی تیره، گرد، و تمام صورت، تنومند، با پاهای کمان، و به نظر می‌رسید که به سختی استفاده می‌شد و پایین نگه داشته شده بود، و در جهل و غیره توصیف می‌شد. استفاده سخت او را مجبور به فرار از ظلم شدیدش کرد. * * * * * ورود از دلاور، ۱۸۵۸. جان ویمز، نام مستعار جک هرینگ. اگرچه جک تنها بیست و سه سال سن داشت.

سالن زیبایی عطری

سالن زیبایی عطری : اما او طعم تلخ برده داری را کاملاً در زمان کندال بی. هرینگ، که یکی از اعضای کلیسای متدیست بود، چشیده بود، و به عقیده جک یک “مدعی صرف، و یک مرد متدین” بود. روحیه بسیار بد.” جک فکر می کرد که به اندازه کافی برای این شاه ماهی بیهوده کار کرده است. وقتی یک پسر دوازده ساله بود، مادرش به جنوب فروخته شد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

از آن روز تا ساعتی که فرار کرد، حرفی از او نشنیده بود. با تصمیم خود برای ترک بردگی، خشم وارد شده به مادرش تنها باعث افزایش تصمیم او شد. او در صحبت از معشوقه خود گفت که “او زن خوبی بود.” با وجود تمام رنج هایی که در خانواده کندال داشت، به نظر می رسید که او مایل به اجرای عدالت در مورد ارباب و معشوقه خود است.

با این حال، این به دلیل صراحت است که بگوییم او اعتراف کرده است که آقای مک فرسون از او استفاده چندانی نکرده است. روت نسبتاً یک زن جوان خوش قیافه، قد بلند و در رفتارهایش مؤدب بود. او از فردریک، مریلند آمد.

جورج رابینسون اظهار داشت که او از مکانی در حدود یک و نیم مایلی از خلیج چساپیک، یک مایلی از شهر اولد و پنج مایلی از الکتون آمده است و متعلق به ساموئل اسمیت، یک کشاورز بود که “کراسی زیبا و بیمار بود.” مرد.” بهانه جورج برای پس گرفتن خدمات ارزشمند خود از آقای اسمیت در آن زمان که انجام داد، ناشی از این واقعیت بود که او نگران بود که او را بفروشند.

با احتیاط تا حد زیادی او مصمم شد به کانادا برسد و از خطر دور بماند. جورج فقط بیست و یک سال داشت، ظاهری قابل قبول و قهوه ای رنگ داشت و هنگام صحبت، به طرز قابل توجهی لکنت زبان می کرد. پریسیلا باغبان از دست بیوه هیلیارد فرار کرد. ارباب او مدتی قبل از رفتن او به خانه طولانی خود رفت. پریسیلا زن جوانی حدوداً سی ساله، جثه معمولی و به رنگ نان زنجبیلی بود.

متواضع در رفتار او ابتدا اسارت خود را در ریچموند، در زمان بنجامین هیلیارد فقید آغاز کرد، که در مورد او گفت که او “مرد بسیار بدی است که هرگز نمی تواند توسط یک خدمتکار خشنود شود” و پیوسته به جنگ نه تنها با دیگران، بلکه همچنین معتاد بود. با خودش با پریسیلا آنقدر ظالمانه رفتار شد که وقتی او مرد، از گفتن خوشحالی خود دریغ نکرد.

سالن زیبایی عطری : بلافاصله پس از این واقعه، او که از بردگی بیمار شده بود و دیگر نمی خواست به بیوه خدمت کند، تصمیم به فرار گرفت و موفق شد. جاشوا جان اندرسون از دست یک کشاورز که گفته می‌شد مردی فقیر به نام اسکلتون پرایس، ساکن در شهرستان بالتیمور، نزدیک دهکده‌ای کوچک به نام اسکندریه، در جاده‌ی پیچی شهرستان هارفورد، فرار کرد.

پرایس که قادر به مالکیت مزرعه و برده نیز نبود، مزرعه ای را اجاره کرد و سعی داشت «در دنیا برخیزد». پرایس زن و خانواده داشت اما در راه درمان جاشوا حرف خیلی سختی علیه او نزد. به‌عنوان بهانه‌اش برای ترک آنها، با خونسردی گفت که تصمیم گرفته است در آزادی بهتر از بردگی کنار بیاید و هیچ کس حق کارش را ندارد مگر اینکه بهای آن را بپردازد.

او مادر و همچنین سه برادر و دو خواهرش را که متعلق به پرایس بودند ترک کرد. یوشع حدوداً بیست و دو ساله بود، ظاهری درشت و تیره داشت. او ظاهراً با هیچ کلاسی رابطه نزدیکی داشت، به جز آنچه در مزرعه ذرت و حیاط انبار یافت. * * * * * ورود از کارولینای شمالی و دلاور. “دیک بیزلی”، موری یانگ و چارلز اندرو بولدن.

از نظر فیزیکی، دیک به سختی در حد معمولی بردگان بود، اما از نظر ذهنی از مزیت توده ها برخوردار بود. او آنقدر تیز بود که نمی‌توانست در برده‌داری نگهداری شود. رنگ او عالی بود، هیچ نشانی از سفیدی در او وجود نداشت، اگر این مزیتی داشت. از داستان دیک، به نظر می رسد که او روزهای سختی را در کارولینای شمالی، تحت رهبری مردی به نام ریچارد اسمالوود دیده است.

او یک کشاورز بود که در نزدیکی ولدون زندگی می کرد. یکی از ایراداتی که او با اسمالوود پیدا کرد این بود که او “مردی سرسخت و شراب خوار” بود – او همچنین او را به نگه داشتن “دویست و شصت برده در قید و بندها” متهم کرد که بیشتر آنها را از طریق همسرش در اختیار داشت.

دیک فکر کرد: “او بسیار منصف بود.” او گفت که طبق آنچه که از زمان حضور در “موسسه” دیده و می دانسته است، هیچ برده ای دلیلی ندارد جز روزهای سخت تحت نظر اربابش، و تصور می کرد که شانس او ​​برای مشاهده به همان اندازه بوده است. مانند اکثریت بردگان خوب است. دیک در جوانی سه بار فروخته شده بود.

نمی‌دانست که اگر باقی می‌ماند چقدر بیشتر ممکن است مجبور به تسلیم شدن به همان سرنوشت شود. بنابراین، برای جلوگیری از مشکلات بیشتر، او تمام مهارت خود را در ایده بزرگ راهیابی به کانادا به کار گرفت.

سالن زیبایی عطری : مردانه با سختی پشت سر سختی کشتی گرفت تا اینکه سرانجام با خوشحالی پیروز شد و با حال خوب به فیلادلفیا رسید – یعنی مریض نبود اما بی پول – خانه – تحصیل و دوستان بود.