آرایشگاه زنانه خیابان کارگر شمالی

آرایشگاه زنانه خیابان کارگر شمالی : که مقامات ماساچوست هندی ها را تحریک کرده اند تا علیه آنها غارت کنند و ایستون، متعاقباً فرماندار رود آیلند، گزارش شده است که در مورد آنها گفته است.

رنگ مو : یک طنزپرداز مشهور به درستی گفته است که ایده آنها از آزادی مذهبی عبارت است از لذت بردن از نظرات خود تا حد زیادی و جلوگیری از لذت بردن هر بدن دیگری از نظرات آنها. بر اساس منشور آنها حکومتی توسط مستعمره نشینان در خلیج ماساچوست تأسیس شد که از نظر شکل و ماهیت کاملاً مذهبی بود. آزاد بودن، یعنی یک [۲۲]شهروند و رأی دهنده، لازم بود عضو کلیسای تأسیس شده، که جماعت بود.

آرایشگاه زنانه خیابان کارگر شمالی

آرایشگاه زنانه خیابان کارگر شمالی : باشد و با هزینه عمومی حمایت می شد. اعضای آن کلیسا ادعا می‌کردند که منتخب خدا هستند و به هیچ فرقه‌ای رحم نمی‌کردند و هیچ مخالفتی را مجاز نمی‌دانستند. بقیه افراد بدعت گذار یا بت پرست بودند. از همان ابتدا، مستعمره نشینان خلیج ماساچوست و همچنین کسانی که در پلیموث بودند، «متحدین اطرافشان» و تمام دارایی هایشان را غنیمتی مناسب برای «قدیس ها» می دانستند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

بر این اساس، آنها در دوره بسیار اولیه شروع به کمک به خود کردند. در سال ۱۶۳۷، در جنگی که علیه پیکوودها آغاز شد، آن قبیله سرخپوستان با کشتار و اسارت نابود شدند. از چند صد اسیر گرفته شده، مردان بالغ که جز بخش کوچکی از اسیران بودند، به هند غربی فرستاده شدند و به بردگی فروخته شدند.

در حالی که زنان و کودکان نیز به عنوان برده بین مستعمره‌نشینان تقسیم شدند. این کار توسط مقامات تشکیل شده انجام شد. این استعمارگران ساخت کشتی را در سال ۱۶۳۴ آغاز کردند و به تجارت پرداختند، تجارت برده آفریقایی که از ابتدا بخشی از آن تجارت بود. تا سال ۱۶۴۰، شش کشتی بزرگ ساخته شد و توسط بازرگانان بوستون تجهیز شد.

که با محموله‌های ماهی و چوبه‌ها به اسپانیا، مادیرا و قناری فرستاده شدند و از جمله محموله‌های سیاه‌پوستان را بازگرداندند. از سواحل آفریقا برای فروش در باربادوس و سایر جزایر هند غربی بریتانیا. زمان زیادی نبود تا اینکه آزار و شکنجه مذهبی در ماساچوست، تعدادی از مخالفان را از مذهب تثبیت شده بیرون راند.

از جمله راجر ویلیامز مشهور، بنیانگذار باپتیست ها در آمریکا. این «بدعت‌گذاران» که به آنها گفته می‌شد، در محدوده کنونی رود آیلند پناه گرفتند، جایی که در نقاط مختلف، دولت‌های جداگانه‌ای را برای خود تأسیس کردند. [۲۳]که متعاقباً در رود آیلند ادغام شدند. مهاجران از ماساچوست نیز خود را در نقاط مختلف در محدوده کنونی کانکتیکات مستقر کردند و دو دولت جداگانه تشکیل دادند.

یکی نیوهیون و دیگری کانکتیکات نامیدند، که پس از آن تحت دولت کانکتیکات متحد شدند. ماساچوست ادعای صلاحیت قضایی بر همه این شهرک ها را مطرح کرد، اما در نهایت مجبور شد آن را رها کند. در سال ۱۶۴۱، دادگاه عمومی ماساچوست، که قدرت قانونگذاری در آن محول شده بود، آیین نامه ای از قوانین اساسی به نام «مبانی» یا «بدنه آزادی ها» را تصویب کرد.

آرایشگاه زنانه خیابان کارگر شمالی : که از دو پیش نویس جداگانه گزارش شده توسط آن «وزرای خداپسند» تهیه شده بود. همانطور که او را “پنبه بزرگ” می نامیدند، و ناتانیل وارد، که برای این منظور کمیسر منصوب شده بود. یکی از «آزادی ها» این بود که «هیچ گاه در میان ما اسارت، اسارت و اسارت وجود نخواهد داشت، مگر اینکه اسیر قانونی در جنگ های عادلانه باشد.

و غریبه هایی که با رغبت خود را بفروشند یا به ما فروخته شوند، و اینها باید باشند. همه آزادی‌ها و استفاده‌های مسیحی را که شریعت خدا در اسرائیل مستقر شده است، داشته باشد. این مطمئناً یک ایده یک طرفه از آزادی مذهبی بود. “برگزیدگان” به خود آزادی فراوان دادند تا در این مورد هر طور که می‌خواهند عمل کنند.

از هر مصوبه قانونی در ویرجینیا بود که وجود برده داری را به رسمیت می شناخت. در سال ۱۶۴۳ یک کنفدراسیون بین مستعمرات ماساچوست، پلیموث، کانکتیکات و نیوهیون به نام “مستعمرات متحد نیوانگلند” تشکیل شد که “بدعت گذاران” رود آیلند اجازه ورود به آن را نداشتند.

برده داری طبق قانون در همه جا در نیوانگلند وجود داشت، از جمله رود آیلند، و یکی از شروط قرارداد، که به موجب آن مستعمرات متحد شدند. [۲۴]مقید بود، این بود که خدمتکاران یا بردگان فراری هنگام فرار از استانی به استان دیگر تحویل داده شوند. این شرط تقریباً به همان شرایطی بود که مدتها بعد در قانون اساسی ایالات متحده در مورد همان موضوع گنجانده شد.

رفتار خشن با مخالفان، از جمله ظریف ترین زنان، که گاهی اوقات برهنه می شدند و در خیابان ها شلاق می خوردند، و محاکمه و اعدام افراد به عنوان جادوگر، جزئیات خشمگینانه رفتار “برگزیدگان” را ارائه می دهد، اما اینطور نیست. در اینجا قصد دارد به طور خاص به آن اشاره کند. با این حال، یک واقعیت، در رابطه با تاریخ ویرجینیا و ماساچوست را می توان به درستی ذکر کرد.

همانطور که نوادگان استعمارگران دومی در برابر افکار عمومی، مردم ویرجینیا و همچنین کل جنوب در مورد موضوع برده داری به دادگاه کشیده اند. – و این واقعیت بسیار پیشنهاد کننده است. در سال ۱۶۴۴، سرخپوستان در ویرجینیا، تحت تحریک متعهد شدند که مستعمره نشینان را در آن استان نابود کنند، زمانی که پانصد نفر در جشن پیروزی پادشاه بر ارتش پارلمان در استان بودند.

جنگ پس از آن بیداد کرد، در اولین غافلگیری قتل عام شدند. یک کشتی برای تهیه پودر برای دفاع از مستعمره به بوستون فرستاده شد، اما دادگاه عمومی از ارائه آن خودداری کرد. این امتناع به این دلیل بود که مردم ویرجینیا در مبارزات معوق با پادشاه همدردی کردند.

و همچنین به دلیل این واقعیت بود که سه وزیر از نیوانگلند به‌عنوان برخی از «برگزیدگان» که راه خود را پیدا کرده بودند، فرستاده شدند. به ویرجینیا، توسط فرماندار برکلی به دلیل نقض قانون به خارج از استان فرستاده شدند.

که مقرر می‌کرد هندی‌هایی که از رضایت برای صدمات خودداری می‌کنند یا نادیده می‌گیرند، ممکن است ضبط و به طرف آسیب‌دیده تحویل داده شوند «یا برای خدمت یا برای خدمت کردن.

آرایشگاه زنانه خیابان کارگر شمالی : حمل و نقل شده و با سیاهپوستان مبادله می شود، همانطور که مورد عادلانه خواهد بود.” در همین زمان، “بدعت گذاران” در وارویک، یکی از سکونتگاه های رود آیلند، شکایت کردند.