سالن آرایش نانا یوسف آباد

سالن آرایش نانا یوسف آباد : می خواستم آمده ام اما وقت ندارم، چون هنوز سر و صدایی در مورد پسری که در نزدیکی کامدن زندگی می کرد وجود دارد، او رفته است، من و برادرم را در مورد آن می بیند، اما او نمی کند. فقط ۴ برده در نزدیکی ما وجود دارد، هرگز با یکی از آنها صحبت نکردیم، اما از اینکه او هرگز درخواست کمک و تلاش نمی کند.

رنگ مو : اگر بخواهید می توانید کارهای زیادی انجام دهید، این وسیله نجات خود و دیگران خواهد بود. انسر این نامه لطفاً بنویسید اگر می توانید کاری برای ما انجام دهید، به من اجازه ندهید. من هنوز دوستت می مانم ملاتو روشن، خوش تیپ، خوش ساخت و به سختی بیست سال سن داشت. او گزارش داد که از دست آقای جان تیلغمان فاستر، کشاورز که در مجاورت ریچموند زندگی می کرد.

سالن آرایش نانا یوسف آباد

سالن آرایش نانا یوسف آباد : گریخت. ارباب او، ابنزر بدون تردید اعلام کرد، مردی درجه یک بود. من حق نداشتم او را در دنیا رها کنم، اما آزادی را بهتر از بردگی دوست داشتم. یکی از اعضای کمیته پس از بیان کامل رفتار محبت آمیز که تحت نظر استادش با او رفتار می کرد، مایل بود از او بداند که آیا می تواند بخواند، که او پاسخ داد که می تواند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

اما او اعتراف کرد که چه دانشی در این زمینه به دست آورده است. این مسیر نتیجه تلاش‌های پنهانی بود، نه از طریق مجوزی که اربابش داده بود. جان تیلغمان فاستر حدود صد و پنجاه راس برده داشت و مردی با نفوذ بود. ابنزر وقت خود را در آرایشگاه گذرانده بود. پس از فرار، پدر و مادر و هشت برادر و خواهرش را ترک کرد.

این واقعیت که او روحیه کافی داشت تا از رفتار خشن یکی از کشاورزان کوچک آلبرت لوئیس که ادعا می کرد مالک اوست ناراحت شود، نشان داد که او به هیچ وجه مورد ناامیدکننده ای نیست. او با تمام حماقت ظاهری خود به اندازه کافی می دانست که به ارباب خود نام “نوشنده رایگان ویسکی” را بدهد.

به همین ترتیب “کتک زدن و جنگیدن با بردگان”. به همین دلیل بود که جان مجبور به فرار شد. آن مانتین با فرزندش تقریباً در همان زمانی که جان وارد شد، اما نه همراه با او، از دلاور آمد. آنها در ایستگاه فیلادلفیا ملاقات کردند. این که برده داری او را از هر نظر فلج کرده بود بسیار قابل تشخیص بود. این زن بیچاره از دستبند و غیره رنج برده بود تا اینکه دیگر طاقت ظلم خود را نداشت.

او با گرفتن فرزندش در آغوش، به فراتر از مرزهای قلمرو بردگان پناه برد. ان حدوداً بیست و دو ساله بود، فرزندش یک سال هم نداشت. آنها را مستحق ترحم فراوان می دانستند. ویلیام چهل و یک ساله، تیره، جثه معمولی و باهوش بود. او از ریچموند، جایی که توسط الکساندر رویستر، صاحب پانزده برده و یک تاجر تنباکو نگهداری می شد.

سالن آرایش نانا یوسف آباد : ویلیام گفت که ارباب او مردی با خلق و خوی بسیار وحشی، کوتاه قد و خرچنگ بود. در مورد روابط اجتماعی خود، ویلیام گفت که او “در حال حاضر عضوی از چیزی جز یک بشکه مشروب نیست.” ویلیام که می‌دانست ارباب و معشوقه‌اش در این توهم کار می‌کنند که به اندازه کافی احمق است که به آنها به عنوان برده‌دارانی مهربان نگاه می‌کند که باید خود را مدیون همه چیز بداند.

ویلیام فکر کرد که آنها متأسفانه گیج می‌شوند تا حدس بزنند چه اتفاقی افتاده است. از او شود. او مطمئن بود که آنها دیر باور می کنند که او به کانادا رفته است. تا اینکه در پنج سال گذشته او به عنوان برده از امتیازات زیادی برخوردار بود، اما از آن زمان برای او چندان آسان نبود که به الزامات برده داری تسلیم شود. او همسرش نانسی و دو فرزندش را ترک کرد.

ورود از موضوع این طرح یک زن جوان بیست و سه ساله بود که از شهر بالتیمور گریخت. به نظر می رسید که روبرتا هم قبل و هم بعد از فرار از وضعیت خود کاملاً قدردانی می کند. زبان او در مورد آزادی، مانند سخنان او که زندگی برده‌داری او را تحت تأثیر قرار می‌داد، حلقه عقل سلیم را در خود داشت.

او در افشای شکایات خود به کمیته، آقای و خانم مک کوی را متهم کرد که علیه آزادی او خشونت بزرگی انجام داده اند و زنانگی او را با نگهداشتن او در قید و بندها بر خلاف میلش تحقیر کرده اند. با این حال، در مورد آقای مک کوی، او با شدت کمتری نسبت به “نیمه بهتر” او صحبت کرد. در واقع، او از برخی ویژگی‌های مهربان در شخصیت او صحبت کرد.

اما گفت که همسرش یکی از “آدم‌های تخریب‌شده و شیطانی بود که همیشه درگیر دعوا و دعوا بود و مانند یک ملوان قدیمی فحش می‌داد.” در نتیجه این تمایلات شیطانی بود که خانم او برای روبرتا غیرقابل تحمل بود.

بدون اینکه به خاطر هیچ امتیازی به صاحبانش بدهکار باشد، توانسته بود کمی خواندن را بیاموزد، دانشی که برایش ارزش زیادی قائل بود و قصد داشت در کانادا بهبود یابد.

روبرتا ادعا می کرد که یک مسیحی است و یکی از اعضای کلیسای متدیست بتل بود. خدمت او، تا چهار سال پس از فرارش، در ویرجینیا، زیر نظر پدر خانم مک کوی، به پایان رسید، زمانی که برای اسکان دختر او به بالتیمور منتقل شد. از والدین یا بستگان او هیچ یادداشتی در این کتاب ثبت نشده است.

غم انگیز بود که می دیدم چنین افرادی فقیر و بی خانمان، مجبور به پناه بردن در میان غریبه ها می شوند، جرأت نمی کنند کوچکترین لطف، همدردی یا دعایی برای کمک به او بخواهند، مسیحی مانند او، از هر مسیحی بالتیمور که پوست روشنی به تن داشت.

سالن آرایش نانا یوسف آباد : بردگی معاف از یوغ هیچ مردی با پوست رنگی فارغ از ایمان، استعداد، نبوغ یا ارزش او. شخص مسیح با پوست سیاه به ندرت باعث می شد که او از چنگ ظالمانه خود دست بکشد.