سالن زیبایی ناهید سیفی

سالن زیبایی ناهید سیفی : جنگ، در زمان ما، اساساً کار مردم است. گناه آن از آن آنهاست، همانطور که ضررها و رنج هایش از آن آنهاست. تمام تلاش‌ها برای زین کردن امپراتورها، پادشاهان و اشراف به مسئولیت آن ممکن است از این زمان به بعد متوقف شود. حال، چه نهادهایی در تولید چارچوب ذهنی که مردم را آماده جنگ با تحریکات کوچک می کند.

رنگ مو : عمل می کنند؟ دوستان صلح باید در زمان صلح و نه پس از غرش توپ و دیوانه شدن کشور از میهن پرستی و خشم، در همین جاست. آنها قبل از هر چیز موعظه این دکترین نادرست و زیانبار در مطبوعات و جاهای دیگر هستند که یک ملت با زیان های دیگری به دست می آورد و می تواند با بدبختی اش خوشحال شود.

سالن زیبایی ناهید سیفی

سالن زیبایی ناهید سیفی : به عنوان مثال، ایالات متحده در درازمدت با سجده صنعت فرانسوی، آلمانی یا انگلیسی سود می برد. یکی از اولین وظایف جامعه صلح این است که این دکترین را تماشا کند و آن را در هر کجا که ببیند شکار کند، به عنوان یکی از مروجین بزرگ غرور و سختی قلبی که جنگ را شیطانی کوچک جلوه می دهد. آمریکا با ویرانی فرانسه یا آلمان بیشتر از نیویورک نمی تواند با ویرانی ماساچوست به دست آورد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

ثانیاً، این دکترین قرون وسطایی وجود دارد که هر چه کشورها با یکدیگر مراودات تجاری کمتری داشته باشند، برای هر دو بهتر است، و اینکه بازارهایی که به دست آورده یا به زور نگه داشته می‌شوند، ابزاری برای کسب سود هستند. احتمالاً هیچ منبع جنگی پربارتر از این وجود نداشته است. سه قرن است که جهان را ویران کرده است.

و همه انجمن های صلح باید در هر کجا که با آن روبرو می شوند، علامت وحش را بر آن ثابت کنند. ثالثاً، مطبوعات، که اکنون شکل‌دهنده بزرگ افکار عمومی هستند، تمایل دارند که دیدگاهی را که ما می‌توانیم آن را در مورد مناقشات بین‌المللی بنامیم، اتخاذ کنند.

عادت به طعنه زدن به دعوای خارجی، تمسخر به نامردی یا ضعف کسی که در کشیدن شمشیر نشانه‌ای از اکراه نشان می‌دهد، و سود احتمالی را برای کشور خود حساب می‌کند که این یا آن کشور به خوبی کوبیده می‌شود.

افراط می کند، ناگزیر نه تنها تأثیری دارد که منازعین را به سمت خصومت سوق می دهد، بلکه در اذهان عمومی در داخل کشور، ایده عدم آمادگی یا عدم تمایل به مبارزه با پستی و پستی و ضرر مادی را پیوند می زند. چهارم، رویه‌ای وجود دارد که مطبوعات، سخنوران و شاعران در هر کشور متمدن پیوسته به آن پایبند هستند، تا جایی که نفوذشان می‌شود.

همان تصوراتی را که در مورد شرافت ملی در مورد «عزت» فردی حاکم بود، حفظ می‌کنند. این تصور که اعتراف به اشتباه خود بی اعتبار است و همیشه بیشتر به جنگیدن تبدیل می شود تا عذرخواهی. “رمز” در ایالات شمالی و در انگلستان در مقررات روابط افراد منفرد رها شده است، و به یک دوئل گر، اگر نه به عنوان یک شریر، به عنوان یک فرد مغرور نگاه می شود.

سالن زیبایی ناهید سیفی : اما تا حدودی در هر دوی این کشورها و در درجه‌ای بسیار زیاد در همه کشورهای دیگر، همچنان نحوه به نتیجه رسیدن منازعات بین‌المللی را تنظیم می‌کند. آخر از همه، و مهمتر از همه، این وظیفه جوامع صلح است که ایده قانون را به عنوان تنها ناظر واقعی روابط بین‌الملل گرامی بدارند و تعالی بخشند و تسلیم آنها را در برابر احساسات ناامید و محکوم کنند.

تاریخ تمدن، تاریخ رشد عادت انسانها به تسلیم کردن روابط خود با یکدیگر در جهت قواعد کاربرد جهانی و خروج آنها از حوزه احساس شخصی است. تاریخ «حقوق بین‌الملل»، تاریخ تلاش‌های تعدادی از حاکمان و دولتمردان برای وادار کردن ملت‌ها به تسلیم کردن خود در برابر رژیمی مشابه است.

یعنی جایگزین کردن سوابق و قواعد مبتنی بر قوانین کلی اخلاق و اصول شهرداری. قانون، برای حکم غرور، تعصب، و اشتیاق، در شیوه جستجوی جبران صدمات، تفسیر قراردادها، مبادله خدمات و انجام معاملات تجاری. موفقیت آنها تا کنون جزئی بوده است. یک ملت، حتی بسیار متمدن ترین آنها، هنوز در روابط خود با همنوعان خود در شرایطی تا حدی مشابه وضعیت فردی وحشی است.

دوستان خود را از روی هوس یا هوس انتخاب می کند، از روی نادانی یا هوسبازی دشمن می سازد، انتقام اشتباهات خود را در سیل خشم می گیرد، یا از طریق تشنگی خونسرد برای غارت، و قوانین و کاربردها را صرفاً نابجا و با توجه اندک به موارد ممکن احترام می گذارد.

تأثیر بی‌توجهی به آنها بر رفاه عمومی. مرد یا زن و مثلاً «مادر» – از آنجایی که در این بحث قرار است یک اصطلاح قدرت خاص باشد – که سعی می کند در همه این موارد تأثیر خوبی بر افکار عمومی بگذارد، آموزش دهد.

برادری انسان به عنوان یک حقیقت اقتصادی و اخلاقی و دینی. گسترش این باور که جنگ بین هر دو ملت یک مصیبت عمومی برای جهان متمدن است. این که برانگیختن مبارزی ملی به همان اندازه غیرانسانی و غیرانسانی است که برانگیختن جنگ طلبی فردی، به همان اندازه پوچ است که شرافت را با خطاکاری ملی مرتبط کنیم، به همان اندازه که با تخلف فردی همراه شود.

و اینکه صلح در میان ملت‌ها، مانند بین افراد، محصول احترام عمومی به قانون و بی‌اعتمادی عمومی نسبت به احساس است و می‌تواند باشد.-ممکن است مطمئن باشید که او برای پایان دادن به جنگ بسیار بیشتر از آنچه که می‌توان با تندترین گزارش‌ها از رنج فیزیکی ناشی از آن انجام داد، انجام می‌دهد. روز غم انگیزی برای هر مردمی خواهد بود.

که مردانشان مرگ در میدان جنگ را بزرگترین بدی ها بدانند، و قلب انسان قطعاً متأسفانه خواهد افتاد وقتی کسانی که در خانه می مانند نه قدردانی می کنند و نه تحسین کسانی را که در خانه می مانند. تفنگ را به دوش بکشید یا کمتر تحت تأثیر این فکر قرار می گیرید که سربازان قرار است دیگران را بکشند تا این که آنها خودشان بمیرند.

سالن زیبایی ناهید سیفی : چیزهایی وجود دارند که حتی در جنگ ارزش گرامی داشتن دارند. و بذر بدترین آن را نه در اردوگاه‌ها، سربازخانه‌ها و قلعه‌ها، بلکه در جلسات عمومی و روزنامه‌ها و مجالس قانونگذاری و در ادبیات می‌کارند.

فرهنگ و جنگ احساس شگفتی که جهان با آن به لشکرکشی‌های پروس می‌نگرد نه از نمایش نیروی فیزیکی فوق‌العاده آن‌ها ناشی می‌شود.