سالن زیبایی ناهید بلوار دریا

سالن زیبایی ناهید بلوار دریا : جایی که او در نردبان ابدی جیکوب بود. “چی شده ری؟” او گفت. “به خاطر پروردگار، ری!” گفتم: «هیچی.» بعد فکر می کنم به او گفتم مریض هستم.

رنگ مو : تقریباً هر روز عصر که اولین ساعتم بود، این کار را انجام می‌دادم، در حالی که پاهایم را از لبه آویزان کرده بودم و چانه‌ام را روی نرده‌ها تکیه داده بودم، بیرون می‌نشستم. قایق بوستون زیباترین چیزی بود که می‌شد دید، با سه طبقه سوراخ‌های دریچه‌اش روشن، مانند رشته‌ای از مروارید که دور گردن یک زن پیچیده شده بود.

سالن زیبایی ناهید بلوار دریا

سالن زیبایی ناهید بلوار دریا : خیلی دور هم، زیرا تاقچه باید چند صد متر از آن فاصله داشته باشد. نور، مانند دندان سگ سفید شکن، حتی در تاریک ترین شب. خوب، یک شب همان طور که می گویم، داشتم قایق بوستون را تماشا می کردم و به چیز خاصی فکر نمی کردم، در آن طرف برج باز شد و صدای قدم هایی که به سمت من آمد، شنیدم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

من با سر به سمت قایق تکان دادم و به این نکته توجه کردم که او در نزدیکی شب به طور غیرمعمولی می آورد. بدون پاسخ. من از این حرفی نزدم، زیرا اغلب فدرسون جواب نمی‌داد، و بعد از اینکه چراغ‌ها را در تاریکی تماشا کردم، فقط برای ایجاد مکالمه، گفتم حدس می‌زنم تا مدتها کمی هوا باشد. من گفتم: “توجه کرده ام.

برگشتم و از پهلو بهش نگاه کردم. کنار نرده ایستاده بود، کمی به بیرون خم شده بود، بالای کمرش با لنز پشتش روشن شده بود. نمی‌دانستم در دنیا چه بگویم، و با این حال احساس می‌کردم که نباید آنجا بنشینم مادر. من گفتم: “تعجب می کنم، آن کاپیتان به چه چیزی فکر می کند که امشب آنقدر راحت می آورد. هیچ راهی نیست.

به شما می گویم، اگر “این نور نبود، او به سر کار می رفت و انباشته می کرد. تاقچه یک شب غلیظ–” به آن برگشت و مستقیم به لنز خیره شد. از قیافه اش خوشم نیومد یه جورایی با دور تا دور لبه هایش سخت بریده و دو چشمش تا شکاف بسته شده بود، یه جورایی ماسک درست می کرد.

من با ناراحتی به اندازه کافی ادامه دادم: “و سپس” و سپس همه موسیقی آنها ناگهان کجا می شود و اتفاقات آنها و آواز خواندن آنها –” “و رقصیدن!” آنقدر سریع از من جدا شد که نفسم را بند آورد. “Dd-رقص؟” گفتم من او گفت: “این موسیقی رقص است.” او دوباره به قایق نگاه می کرد. “از کجا می دانی؟” احساس کردم باید به صحبت کردن ادامه دهم. خب، آقا – او خندید. به او نگاه کردم.

او شالی از چیزهای دیگر داشت که در نور می درخشید. او آن را محکم به دور خود کشید و دو دستش را در جلوی سینه‌اش قرار داد، و دیدم که شانه‌هایش در حال نوسان هستند. “چگونه من می دانم ؟” او گریست. بعد دوباره خندید، همان خنده. آقا، دیدن او و شنیدن او عجیب بود.

با همین سرعت برگشت و به سمت من خم شد. “آیا نمی دانی چگونه برقصی، ری؟” گفت او “ن-نه” من موفق شدم و می خواستم بگویم ” خاله آنا ” اما چیزی در گلویم خفه شد. من به شما می گویم که او تمام مدت با دو چشمش به من نگاه می کرد و طوری با موسیقی حرکت می کرد که انگار از آن خبر ندارد. به خدا، آقا، ناگهان به من رسید که او آنقدرها هم بد قیافه نبود.

حدس می‌زنم باید مثل یک احمق به نظر می‌رسیدم. من گفتم: “شما – می بینید”، “او اکنون ریپ را پاک کرده است، و موسیقی از بین رفته است. شما – می شنوید؟” او در حالی که آهسته به عقب برگشت گفت: بله. “این جایی است که هر شب متوقف می شود – شب به شب – همان جا متوقف می شود – در ریپ.” وقتی دوباره صحبت کرد صدایش فرق داشت.

سالن زیبایی ناهید بلوار دریا : من هرگز مانند آن را نشنیده بودم، نازک و مانند یک نخ. این باعث شد که بلرزم قربان. “من از آنها متنفرم!” این چیزی است که او گفت. “من از همه آنها متنفرم. دوست دارم آنها را مرده ببینم. دوست دارم ببینم “شب به شب روی صخره ها تکه تکه شده اند. می توانم شب به شب دستانم را در خون آنها غسل دهم.” و آیا می دانید، آقا، من آن را با چشمان خودم دیدم، دستان او بالای ریل در یکدیگر حرکت می کردند.

اما این صدای او بود. نمی دانستم چه کنم یا چه بگویم، پس سرم را از نرده فرو کردم و به آب نگاه کردم. فکر نمی‌کنم ترسو باشم، آقا، اما مثل یک دست سرد – سرد – بود که قلب تپنده‌ام را گرفته بود.

وقتی سرم را بلند کردم، او رفته بود. چند لحظه پیش رفتم داخل و نگاهی به لامپ انداختم، به سختی می دانستم در مورد چیست. بعد که دیدم کنار ساعتم وقت آمدن پیرمرد است، شروع کردم به پایین رفتن. در هفت برادر، می‌دانید، پله‌ها به‌صورت مارپیچ از چاهی به دیوار جنوبی پایین می‌آیند و ابتدا دری به اتاق نگهبان است و سپس به دیگری می‌آیید، و آن اتاق نشیمن است، و سپس به پایین می‌رود.

اتاق انبار و در شب، اگر فانوس حمل نکنی، مثل گودال سیاه است. خب، پایین رفتم، دستم را روی ریل لغزیدم، و طبق معمول ایستادم تا روی در نگهبان رپ بزنم، اگر بعد از شام چرت می زد. گاهی اوقات او انجام می داد. همان‌جا ایستادم، کور مثل خفاش، در حالی که ذهنم هنوز در راه است. در زدن من جوابی نداشت.

من هیچ انتظاری نداشتم فقط از روی عادت، و در حالی که پای راستم برای قدم بعدی آویزان بود، دستم را دراز کردم تا برای شانس، یک ضربه دیگر به در بزنم. آقا میدونی دستم به چیزی نمیرسه در یک ثانیه قبل آنجا بود و حالا در آنجا نبود. دست من فقط در تاریکی می گذشت، و به نظر نمی رسید که آنقدر عقل یا قدرت داشته باشم که آن را متوقف کنم.

سالن زیبایی ناهید بلوار دریا : به نظر نمی رسید در چاه هوا برای نفس کشیدن وجود داشته باشد، و گوش هایم در حال کوبیدن به موج سواری بودند – این چقدر ترسیده بودم. و سپس دستم گوشت صورت را لمس کرد و چیزی در تاریکی گفت: “اوه!” بلندتر از یک آه نیست نکته بعدی که می‌دانستم، آقا، من در اتاق نشیمن بودم، گرم و با نور زرد، و فدرسون سرش را به سمت من در آن سوی میز خم کرده بود.