اینستاگرام سالن های زیبایی بوکان

اینستاگرام سالن های زیبایی بوکان : آن هم چند مایلی شرق جلال آباد، جایی که رودخانه‌های چیترال و کابل با هم در می‌آیند و به سمت دریاچه‌های بزرگ می‌ریزند. “من به پیشاور رفتم و در لباس مبدل یک تپه‌نشین افغان از مرز گذشتم. در لالپورا با یک تاجر مسافر که از ترس زیاد توسط دزدان به راه افتاده بود برخورد کردم. او گفت: “دو نفر” بهتر از یک شرکت هستند.

رنگ مو : و با هم راهی جاده جلال آباد شدیم. «ما قبل از اینکه خورشید در آسمان بلند شود از کیلا آخوند گذشتیم و برای استراحت ظهر در کنار رودخانه کابل توقف کردیم. آنجا بود که از معبد سنگ خورشید مطلع شدم. «در جلسه آبها، ساختمان سنگی کم ارتفاعی که در جزیره ای در وسط رودخانه قرار داشت، جلوی ما ایستاد. «هنگامی که رفیقم از آن به نام آن سخن گفت، ناگهان قلبم در درونم جست و خیز کرد.

اینستاگرام سالن های زیبایی بوکان

اینستاگرام سالن های زیبایی بوکان : زیرا سخنان شیخ العباس را به یاد آوردم. همراه من گفت: “این بسیار مقدس است. هیچ کس جز کاهنان خورشید اجازه ورود یا حتی فرود در جزیره را ندارد.” من به او پاسخی ندادم و بعداً به سفر خود به جلال آباد ادامه دادیم، جایی که از هم جدا شدیم. “آن شب از شهر بیرون آمدم و اسبم را در بیشه‌زاری در ساحل رودخانه روبروی معبد بستم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

سپس لباس‌هایم را درآوردم و وارد آب شدم و به سمت جزیره شنا کردم و چند کبریت خوردم. و یک تپانچه پر در عمامه من اینها را هنگام فرود بیرون آوردم و با احتیاط به سمت دروازه معبد پیش رفتم. “بسته بود، و من هیچ وسیله ای برای باز کردن آن پیدا نکردم مگر اینکه آن را با سنگ بشکنم. این کار را کردم، در حالی که کمی نگران بودم تا ببینم چه اتفاقی ممکن است بیفتد.

صدا یا حرکتی شنیده نشد و وارد معبد شدم. داخل کاملا تاریک بود؛ بنابراین، با توقف و زدن یک کبریت، آن را بالای سرم نگه داشتم و به اطرافم نگاه کردم. “زمین از خاک کوبیده بود و در انتهای آن سنگ قرمز بزرگی را دیدم که به سرخی خون بود و با ریل‌های طلایی محافظت می‌شد.

دو شمع، یکی در هر طرف، در شمعدان‌های برنجی نصب شده بود. “اینها را روشن کردم و بعد بدون هیچ حرفی دست به کار شدم و با چاقویم زمین را از زیر سنگ بیرون آوردم. باید یک ساعت کار کرده باشم قبل از اینکه فولاد به چیزی سخت و تیغه برخورد کند. در یک دقیقه دیگر یک جعبه آهنی باستانی را که کاملاً قرمز شده بود مانند سنگ بالا زنگ زده بود تا روشن کنم.

وقتی آن را بلند کردم جلدش افتاد و در داخل بندر نادر را دیدم. به سختی آن را در دست گرفته بودم، وقتی در معبد باز شد. به سرعت به بالا نگاه کردم. در تاریکی می‌توانستم سه چهره، مردان بلند قد را با لباس سفید و شمشیرهایی ببینم. «تپانچه‌ام را بالا آوردم، اما همین‌طور که این کار را کردم، سخنان شیخ‌العباس در ذهنم هجوم آورد. “یک لحظه چشمانم بسته شد.

وقتی آنها را باز کردم، بیرون از خانه ای در پیشاور که اخیراً در آنجا اقامت کرده بودم، ایستاده بودم.” در این هنگام من دست نوشته را زمین گذاشتم و فریاد خنده ام گرفت. بروس خم شد و آن را برداشت. “فکر می کنی همه چیز مزخرف است؟” او گفت. گفتم: “فکر می کنم، عموی شما به عنوان یک کاشف می تواند به لویی دو روژمون و دکتر کوک امتیاز بدهد.

اینستاگرام سالن های زیبایی بوکان : عکس او که ناگهان برهنه در خیابان اصلی پیشاور ظاهر می شود، با یک تپانچه در یک دست و نادر. بندر در دیگری، در مورد غنی‌ترین تخیلی است که تا به حال داشته‌ام.» “فکر می کنی همش دروغه؟” بروس اصرار کرد به او خیره شدم. گفتم: “عزیزم، این یا دروغ است وگرنه پیرمرد مثل خرگوش مارس دیوانه بود. با توجه به اینکه پولش را به ناشر سپرده است.

من شخصاً به نظریه دومی گرایش دارم.” بروس برای یک دقیقه ساکت نشست و گوشش را خاراند. سپس با حالت نسبتاً عذرخواهی خندید. او گفت: “شما هم فکر می کنید که من خالخالی هستم، اما آیا می دانید که در روح من، من معتقدم چیزی در آن وجود دارد.” “اوه، برو بیرون!” گفتم؛ “و ویسکی را به من بده.” بروس بطری را تحویل داد.

او با لجبازی ادامه داد: شوخی نمی کنم. “من یک نوع احساس خنده دار دارم که پیرمرد حقیقت را می گوید.” گفتم: “شما باید چیزی برای آن بگیرید.” «مادر سیگل یا قرص‌های صورتی دکتر ویلیام برای برادرزاده‌های عصبی». بروس از جایش بلند شد و با عبور از شومینه شروع به پر کردن لوله کرد.

چند لحظه هر دو ساکت ماندیم. “خب، اینجا را نگاه کن،” او در نهایت نسبتاً ناخوشایند گفت: “من می خواهم یک آرزو داشته باشم و ببینم چه می شود.” سرم را با نوعی عدم تایید ساختگی تکان دادم. گفتم: «مطمئناً متأسفید. “این چیزها همیشه بد از آب در می آیند. به “داستان پری عمو پیتر” فکر کنید.” “آن چیست؟” بروس پرسید. پاسخ دادم: «این یک کتاب است.

کتابی که اوایل کودکی من را به وجد آورد. تا جایی که به خاطر می‌آورم، هرکسی که در آن بود اجازه داشت یک آرزو داشته باشد، و نتایج آن چیزی نبود که انتظار داشتند. یک بانوی مهربان که آرزو می‌کرد بچه آهنگر که از مصرف می‌میرد، مثل پدرش قوی و قوی باشد. در عرض سه دقیقه، بچه با یک چکش سورتمه روستا را از بین می‌برد.

بروس با کمی ناراحتی گفت: “من باید بسیار مراقب باشم.” “من–” من حرفش را قطع کردم: «اتفاقاً، چه اتفاقی برای عمویت افتاده است؟ قبل از اینکه من آن را تمام کنم، دست نوشته اش را برداشتی.» بروس گفت: «او دیگر هیچ آرزویی نداشت. به نظر می رسد اولین شلیک او را از آن ترساند.» من خندیدم. گفتم: تعجب نمی کنم.

اینستاگرام سالن های زیبایی بوکان : یک تجربه مانند آن کافی است تا من را برای همیشه امضا کنم. بروس سر میز آمد و نادر بندر را برداشت. “چه آرزویی داری؟” با شیطنت پرسیدم “به خاطر خدا مراقب باش.” او پاسخ داد: “همه چیز درست است.” “من چهار آرزو دارم، بنابراین همیشه می توانم یکی را آرزو نکنم اگر اشتباه شود.” سپس مکثی کرد. او خیلی آهسته و واضح گفت: «ای کاش برای همه زنان مقاومت ناپذیر باشم.

من ترکیدم از خنده. گفتم: “به بهشت ​​بخیر”، “الان این کار را کردی! فکر کن اگر با یک مدرسه دخترانه روبرو شوی، چه اتفاقی می‌افتد! چه چیزی باعث شد که این آرزو را داشته باشی؟” نگاه لجبازی به چهره بروس آمد.