سالن آرایشی طلایه

سالن آرایشی طلایه : با این حال، صبح روز بعد ، به طور اتفاقی او را در زیر نور خورشید و در لباس کارش دید، که او را راضی کرد که به شدت فریب خورده است. که او به سختی زنده می ماند تا به نیواورلئان برسد. او به طور مثبت از اجرای قرارداد عصر گذشته امتناع کرد، بنابراین او را به دست معشوقه اش سپرد، با این توصیه که باید “او را دکتر کند”. معشوقه، که تمایلی به شکست نداشت.

رنگ مو : با انتخاب یک پسر کوچک، مشکل را برطرف کرد، از این دو بسیار استفاده کرد، و در نتیجه آن را برای خریدار ترغیب کرد تا زن بیمار را بخرد. پسر و زن ۷۰۰ دلار آوردند. کوردلیا در فروش فرزندانش به اندازه‌ای مورد توجه قرار نمی‌گرفت که انگار یک گاو بوده است. او با تاکید گفت: «وقتی شنیدم نانسی فروخته شده است، احساس بدبختی کردم.

سالن آرایشی طلایه

سالن آرایشی طلایه : و این تنها پس از برکناری او نبود. او ادامه داد: “اما من این اختیار را نداشتم که غم خود را به یک روح سفیدپوست بشناسانم. گریه کردم و نتوانستم جلوی آن را بگیرم.” اما با یادآوری این که او مجبور بود «در اولین توهین» خودش فروخته شود، از معشوقه‌اش که او را به عنوان «زنی که به اندازه هر زنی در ایالات متحده آمریکا نسبت به خدمتکارانش مهربانی کمتری نشان می‌دهد» همدردی نکرد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

او نه دوست دارد غذا بدهد و نه لباس خوب بپوشد.” با این حال، در مورد شلاق زدن، در روزهای گذشته، او تا حدی عمل کرده بود. کوردلیا از زمانی که به دوران زنانگی رسید، مستقیماً از دست خود خانم “یک سیلی و ضربه بسیار” دریافت کرد.

او یک روز که تحت رفتارهای ظالمانه هوشیار بود، با این فشار به معشوقه خود متوسل شد: “من در تمام بیماری های مادرت در کنار مادرت ایستادم و تا زمان مرگ از او پرستاری کردم!” ماه‌ها شب و روز منتظر خواهرزاده‌ات بودم تا اینکه بمیرد.» “من تمام عمرم را منتظر شوهرت بودم.

مخصوصاً در بیماری او، و او را به مرگ و غیره پوشاندم، اما با من ظالمانه رفتار می شود.” فایده ای نداشت معشوقه او زمانی صاحب حدود پانصد برده بود، اما در چند سال گذشته تعداد آنها را با فروش بسیار کاهش داده بود. او به عنوان یک خانم بسیار بالا ایستاده بود و عضو کلیسای اسقفی بود. برای تنبیه کوردلیا، در چندین نوبت، او را به یکی از مزارع فرستاده بودند تا به عنوان یک دست مزرعه کار کند.

با این حال، خوشبختانه، او ناظران را دلسوزتر از معشوقه‌اش یافت، اگرچه از هیچ یک از آنها لطف خاصی دریافت نکرد. از او خواست تا نام ناظران و غیره را بگوید، او این کار را کرد. اولی “مارکس، مردی لاغر اندام و ظاهری فقیر، عالی برای فحش دادن” بود. دومی «گیلبرت براور، مردی بسیار عجول و خوش اخلاق» بود. سومی «باک یانگ، مردی تنومند و بسیار تیزبین» بود.

چهارمی “لین پاول، مردی بلندقد با سبیل های قرمز، بسیار مخالف و کینه توز” بود. پنجمی هم بود اما اسمش گم شد. بنابراین، تجربه کوردلیا، اگرچه عمدتاً به «خانه بزرگ» محدود می‌شد، اما گهگاه در مزارع ذرت و تنباکو، به طور کلی در میان ناظران و دست‌های مزرعه گسترش می‌یابد. اما تحت هیچ شرایطی نمی توانست در دل خود شکرگزار امتیازات برده داری باشد.

پس از ترک معشوقه‌اش، با کمال لذت، متوجه شد که وضعیت گیج‌کننده‌ای در پانسیون وجود دارد. که معشوقه‌اش به‌شدت متحیر بود که تصور کند چگونه کفش‌ها و جوراب‌هایش را بپوشد و بپوشد. چگونه سرش را شانه می‌کرد، لباس می‌پوشید، مریض می‌شد و غیره، چون او (کوردلیا) در تمام زندگی‌اش مجبور شده بود از این دفترها برود. بیشتر مرزنشینان که برده‌دار بودند.

طبیعتاً در مصیبت او همدردی کردند. و برخی از آنها تا آنجا پیش رفتند که به برخی از خادمان رنگین پوست جایزه دادند تا از مکان او آگاهی پیدا کنند. برخی خدمتکاران را متهم کردند که در خروج او نقش داشته اند، اما همه موافق بودند که “او معشوقه ای بسیار مهربان و متعصب را ترک کرده است” و در فرار از برده داری به سمت آزادی بسیار احمقانه عمل کرده است.

سالن آرایشی طلایه : یک دکتر معین الوهیت، کشیش یک کلیسای اسقفی در این شهر و دوست معشوقه، با شنیدن ناراحتی او، بنا به درخواست یا داوطلبانه، متعهد شد که محل انزوای کوردلیا را بیابد. در خیابان با مردی رنگین پوست با چهره ای آشنا که فکر می کرد تقریباً همه رنگین پوستان شهر را می شناسد، وضعیت مخمصه دوست بانوی خود از جنوب را با او در میان گذاشت و خاطرنشان کرد.

که او همیشه با خادمان خود مهربان بوده است. که کوردلیا از این تغییر ناراحت خواهد شد و در میان “سیاهپوستان بدبخت شهر” رنج می برد، زیرا نمی تواند از خود مراقبت کند. کتاب مقدس را در توجیه بردگی نقل کرد، و در نهایت پیشنهاد کرد که او (مرد رنگین پوست) با استفاده از نفوذ او برای “پیدا کردن او و تسلط بر او برای بازگشت” وظیفه و محبتی به فراری انجام می دهد.

اتفاقاً مرد رنگین پوستی که مورد خطاب قرار گرفت، توماس دورسی بود، غذاساز شیک پوش معروف فیلادلفیا، که تجربه چندین سال برده‌داری در جنوب را داشت – یک بار خودش به عنوان یک فراری تعقیب شده بود. و با توجه به صنعت خود در شرایط آزادی، ملکی زیبا به دست آورد، او کاملاً واجد شرایط بود که به جنتلمن محترم پاسخ دهد.

که البته با عباراتی نه چندان محترمانه به او گفت که کوردلیا به همان اندازه حق دارد که آزادی او به همان اندازه که داشت، یا معشوقه اش. این که خداوند هرگز اراده نکرده بود که یک مرد برده ی دیگری باشد.

سالن آرایشی طلایه : اینکه همه چیز در مورد بهتر بودن بردگان از رنگین پوستان آزاد دروغ بود. که او همان تعداد «فقیر، بدبختانه تحقیر شده» را به رنگ خودش «در پایین شهر» پیدا خواهد کرد.

که در میان «سیاهان تحقیرشده»؛ و در پایان به او گفت که “ترجیح می دهد برای کمک به او صد دلار به او بدهد، تا اینکه کاری انجام دهد تا محل اختفای او را بشناسد، اگر تا به حال چیزهای زیادی در مورد او می دانست.” چه گام های بعدی توسط خدای ناراحت، معشوقه، یا هواداران پانسیون او برداشته شد، کمیته مطلع نشد.