سالن زیبایی گل بانو تهران

سالن زیبایی گل بانو تهران : علاوه بر این، وقتی هوا سردتر شد، چند سوراخ در زمین، در فاصله دو قدمی قفس‌ها، حفر کردند و با سنگ‌های پرچم روی آن‌ها را پر کردند. روزها روی این اجاق ها زغال می سوزاندند و با نشستن نزدیک توری می توانستیم خودمان را گرم کنیم بدون اینکه در دسترس زغال ها باشیم. بعد از چند روز لوله‌هایی با ساقه‌های خیلی بلند به ما دادند که به وسط آن توپ‌های چوبی که بزرگ‌تر از آن بود که از بین رنگ‌پریده‌ها کشیده می‌شد، بستند.

رنگ مو : به این ترتیب می‌توانستیم لوله‌هایی را که برایمان پر می‌کردند، هر چند وقت یک بار که می‌خواستیم، دود کنیم، بدون اینکه قدرت بکشیم آنها را به داخل زندان‌هایمان. این بی اعتمادی به ما، خشم ما را به بالاترین حد رساند. اما زمانی که ما با آنها توهین کردیم و با شدیدترین عبارات به آنها گفتیم که اروپایی ها چه وحشت و انزجاری داشتند.

سالن زیبایی گل بانو تهران

سالن زیبایی گل بانو تهران : آنها فقط می خندیدند و به قوانین خود متوسل می شدند، قوانینی که آنها را ملزم می کرد که از زندانیان خود هر چیزی را که می توانستند به خود یا دیگران صدمه بزنند دور نگه دارند. به همین دلیل هرگز به ما به سوزن برای ترمیم لباس‌هایمان اعتماد نمی‌کردند، و نه حتی با قیچی برای کوتاه کردن ناخن‌هایمان، ما را مجبور می‌کردند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

دست‌هایمان را از میله‌های قفس ببریم تا سربازها عملیات را برای ما انجام دهند. در اوایل اسارت حتی اجازه تعویض لباس یا شستن پیراهن را به ما نمی دادند، اما حالا برای این منظور آب در اختیار ما قرار دادند که یکی از ضروری ترین نیازهای ما را برطرف کرد. از ما هم دعوت کردند که داخل وانی برویم که با لوله ای که با اجاق گاز وصل می شد.

آب گرم می شد و خودمان را بشوییم. من رهبری را بر عهده گرفتم و متوجه شدیم که همه باید در یک آب حمام کنیم. این ترتیب ما را کمی ناراضی کرد، زیرا به نظر ما رفتاری ناشایست نسبت به معمولی ترین جنایتکاران است. اما به زودی در این مورد سکوت کردیم، اما در کمال حیرت دیدیم سربازانی که از ما محافظت می کردند.

از ما الگوبرداری کردند و بدون اینکه قطره ای آب شیرین اضافه کنند، از همان چیزی که در آن غسل کرده بودیم استفاده کردند! و این سربازان به هیچ وجه از رتبه پایینی در جامعه برخوردار نبودند، بلکه مورد احترام هموطنان خود بودند. ما در این بین به دستور فرماندار که به دستور او قلم و مرکب به ما دادند و با کمک چند مترجم دفاعیه کتبی تهیه کرده بودیم که پس از اتمام برای او فرستادیم.

در پانزدهم نوامبر، ما دوباره به قلعه هدایت شدیم، اما این بار با شادی فراوان و با اطمینان. امور ما رو به رونق بود و بی گناهی ما در حال آغاز به رسمیت شناختن جهانی بود. نیز اعلام کرد که پس از اظهارات ما و دفاع کتبی، او اکنون حمله ای را که کشتی روسی به اموال ژاپنی انجام داده بود، از دیدی کاملاً متفاوت می بیند و او کاملاً از بی گناهی ما کاملاً متقاعد شده است.

درست بود که او اختیار ما را نداشت. که نزد امپراتور باقی ماند، اما او تمام توان خود را به کار خواهد گرفت تا امور ما را به پایان خوشی برساند. در این میان ما نباید ناامید شویم، بلکه به درگاه خدا دعا کنیم. این اشاره به خدا، که بونجو هنگام معاینه ما هرگز از انجام آن غافل نشد، همیشه ما را خوشحال می کرد، زیرا با آن با شادی دریافتیم که مردمی که تحت قدرتشان افتاده بودیم.

حداقل تصوری از یک موجود برتر داشتند که از انسان مراقبت کرد پس از آن طناب ها از ما گرفته شد که همه ژاپنی ها از صمیم قلب خوشحال شدند. در واقع، برخی آنقدر متاثر شدند که اشک در چشمانشان حلقه زد. ما از بونجو و افسران به خاطر محبتشان تشکر کردیم و برای اولین بار بدون بند به زندان خود بازگشتیم.

جایی که همه چیز را چنان تغییر داده بودیم که برای ما قابل پاسخگویی نبود، چگونه ژاپنی ها کار را در این مدت کوتاه به انجام رساندند. همانطور که در طی آن غایب بودیم. شبکه‌های قفس‌های ما برداشته شده بود و گذرگاه تاریک به یک آپارتمان جادار و شاد تبدیل شده بود که همه می‌توانستیم در آن راحت تردد کنیم.

سالن زیبایی گل بانو تهران : دور اجاقی که روی آن چای در کتری های مسی می جوشید، یک قاب چوبی درست کرده بودند که هر کدام از ما یک فنجان و پیپ و کیسه تنباکو پیدا کردیم. ۶۴و به جای چراغ نفتی که قبلاً به ما نور می داد، اکنون با شمع پذیرایی می شدیم. زمانی که تعدادی از افسران با فرزندان خود برای ملاقات با ما آمدند.

به سختی از شگفتی خود خلاص شده بودیم. بابت این تغییر خوشحال کننده حالمان به ما تبریک گفتند، کنار آتش با ما نشستند، سیگار کشیدند و گپ زدند. در یک کلام، ما دیگر نه به عنوان زندانی، بلکه به عنوان مهمان رفتار می شدیم. حالا شام ما را نه طبق معمول در فنجان، بلکه در بشقاب های نو و خوش تیپ برایمان آورده بودند.

به ما هم آبجو فراوان دادند. امید به دیدار دوباره سرزمین مادری در درونمان بیدار شد و این شب اولین شبی بود که از دوران زندانی شدنمان به بعد بود که در آن خوابی آرام داشتیم. اما افسوس که شادی ما فقط چند روز طول کشید. شبهات قدیمی که دوباره زنده شد، به تدریج وضعیت ما را بدتر و بدتر کرد. غذای ما به همان چیزی که قبلا بود تغییر یافت و چیزی جز ظروف جدیدی که برای ما آوردند باقی نماند.

در جای شمع‌ها، چراغ نفتی قدیمی دوباره به کار رفت و نگهبانان یک بار دیگر طناب‌هایی را که کمی قبل از آن برداشته بودند، جلوی چشمان ما آویزان کردند.

سالن زیبایی گل بانو تهران : از زمانی که فرمانده کوماچیر که در اصل ما را با خیانت اسیر کرده بود، به ماتسمائی رسید، به تدریج نشانه های بسیار دیگری مشاهده کردیم که امور ما دوباره جنبه جدی پیدا می کند. شبهات ما به زودی قطعی شد.

زیرا بونجو به ما دستور داد که به یک ژاپنی به زبان روسی آموزش دهیم، زیرا آنها نمی توانستند به مترجمی که قبلاً استخدام کرده بودیم اعتماد کنند. ما برای مدت طولانی از انجام این کار خسته کننده خودداری کردیم، اما در نهایت مجبور به انجام این کار شدیم، زیرا ۶۵آنها خیلی واضح به ما گفتند که امکان رهایی ما به آن بستگی دارد.