سالن زیبایی گلاریس در پیروزی

سالن زیبایی گلاریس در پیروزی : با تابشی غیرمعمول طلایی می کنند تا زمانی که در اتر شفاف گم می شوند. دریا دیگر در نور قرمز نمی رقصد و چشمک نمی زند، گویی از شادی شیاطین از مصیبت فانی قربانیانش شادی می کند. آرام و صاف مانند آینه ای صیقلی، بر روی نقطه ای که برده غرق شده است، گسترده شده است. ناگهان ابر عظیمی از دود سیاه غلیظ از سینه اعماق بلند می شود.

رنگ مو : به سمت بالا می‌رود تا در ارتفاع با دکل‌های کشتی ما رقابت کند، و سپس مانند سمور خود را روی صحنه پخش می‌کند، گویی مانع از بالا آمدن دود چنین قربانی‌های ناپاک و شنیع به بهشت ​​می‌شود و آنها را بر سر ملعون ما می‌اندازد. سرها به عنوان شاهد بر غضب آن موجودی که گفته است: «قتل مکن».

سالن زیبایی گلاریس در پیروزی

سالن زیبایی گلاریس در پیروزی : و حالا برای لحظه ای همه چیز مثل قبر است و به نظرم هوا خیلی گرم است ۱۱۴و نزدیک به نفس کشیدن؛ من را خفه می کند و من مانند قابیل دوم احساس می کنم. در این لحظه انبوهی از برده ها، مردان، زنان و کودکان کوچک که توسط کشتی غرق شده به پایین کشیده شده بودند، در حال تقلا روی سطح دریا ظاهر شدند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

قوی‌ترین‌ها مانند شیاطین در ناامیدی خود گریه می‌کردند، در حالی که زنان و کودکان، ضعیفان و درمانده‌ها، نفس‌های بیهوده می‌کشیدند و از تلاش‌های خود برای حفظ خود در بالای آب خسته و فرسوده شده بودند، سرانجام با نگاهی به ته فرو رفتند. عذاب خاموش هرگز فراموش نمی کنم در میان کل تعداد، ما یکی از خدمه کشتی را ندیدیم.

آنها مانند مردان مستاصل با کشتی خود غرق شده بودند. تقریباً نیمی از سیاه‌پوستان ناراضی را صید کردیم، اما سخت‌ترین نیاز ما را مجبور کرد که بقیه آنها را ترک کنیم، زیرا حمل آنها غیرممکن بود. آه که می توانستم این صحنه را برای همیشه از حافظه ام پاک کنم! اتفاقاً در میان نجات‌یافته‌ها، یک دختر جوان و زیبا بود که ضعیف و خسته، روی عرشه دراز کشیده بود و سرش را روی چوبی تکیه داده بود.

یک سیاهپوست قدرتمند به سمت قسمتی از کشتی که در آن دراز کشیده بود شنا کرد. با دیدن او در آب، از جا بلند شد و دستش را به سمت او دراز کرد تا در کشتی به او کمک کند. در حالی که می خواست آن را بگیرد، گلوله به سینه اش اصابت کرد و به شدت مجروح شد. دختر بیچاره با فریاد از عرشه بیرون آمد، او را در آغوشش گرفت و با هم غرق شدند.

هارون گفت: «ای زن، زن، رنگ پوستت هر چه باشد، قلبت همیشه همان است.» به زودی همه چیز دوباره ثابت شد. اینجا و آنجا سیاهپوست زخمی قبل از اینکه در قبر پرآب خود فرو رفت، لحظه‌ای تلاش می‌کرد. چند اسپار از کشتی بدبخت، بود ۱۱۵هنوز بر روی سطح دریا پرتاب می شود.

در حالی که پرتوهای قرمز خونی خورشید غروب سیل نور را بر عرشه خونین، بدنه متلاشی شده و قلاب پاره شده اسکله می تاباند و چهره مردگان را با نوری غیرمعمول روشن می کند. تابش خیره کننده. در این لحظه چند قطره باران از ابری در حال گذر مانند اشک از چشمان ترحم‌آمیز فرشته‌ای فرود آمد.

فرشته‌ای که در حال حرکت در آسمان‌ها، لحظه‌ای در پرواز ایستاده بود تا با اندوه به صحنه‌ی ویرانی که مرد، نگاه کند، کرم روز، در یک لحظه قدرت و جنون وحشیانه ایجاد کرده بود. روی یک کالسکه اسلحه، نزدیک من، هارون نشسته بود، در حالی که جراح یک بریدگی در گردن او بسته بود. لحظه ای با جدیت به من نگاه کرد و سپس به نور درخشانی اشاره کرد.

که در حالی که در زیر امواج فرو می رفت، آسمان غرب را با نوری زرشکی و طلایی روشن می کرد و گفت: “امروز صبح را به خاطر بسپار، کاپیتان، و از خداوند متعال سپاسگزارم که در حالی که این همه موجود فقیر را به حساب نهایی خود فرستاد، در رحمت خود به ما اجازه داد تا پایان این روز ترسناک را ببینیم.

سالن زیبایی گلاریس در پیروزی : اوه، از او تشکر کن، کاپیتان، که یک بار دیگر غروب خورشید را دیدی.» ما زخم گردن بنگس که توسط یک پایک شبانه‌روزی ایجاد شده بود، عمیق نبود، اما باز هم بریدگی زشتی بود و اگر به قول خودش گردن گاو نر نمی‌شد، سخت می‌رفت. با او. وقتی جراح پانسمان زخمش را تمام کرد، گفت: «کاپیتان، پسرم.

من اکنون کاملاً خوب هستم و احساس خوبی دارم، به جز کمی سفتی، اما بسیار ممنونم که چنین سفتی دارم. دسته ای قوی از ماهیچه ها، ۱۱۶یا برخی از شریان ها در خطر بوده اند. اکنون بیا و خودت را اصلاح کن و من نور را نگه خواهم داشت.» آرامشی بر دریا حاکم شده بود که در حال حاضر همه کارها را غیر ضروری کرده بود و کابین که دوباره به عنوان کابین خلبان استفاده می شد.

پر از افراد بیچاره بود که منتظر بودند تا زخم های خود را بپوشانند. وقتی نوبت من رسید لباسم را درآوردم و روی وان نشستم. گلوله تپانچه ای که به من اصابت کرده بود.

در قسمت گوشتی شانه چپم، درست زیر پوستم چسبیده بود و برآمدگی کوچکی از نظر شکل و رنگ شبیه یک کتف درست کرده بود. استخوان یقه ای که ابتدا ضربه زده بود، اما نگاهی به آن انداخت تا در ماهیچه های بازو فرو رود.

تا حدودی زخمی شده بود و سینه ام کمی کبود نشده بود. سوراخ پوست که در اثر گلوله ایجاد شده بود، به قدری کوچک بود که به سختی می شد یک نخود را وارد آن کرد و به ندرت خونی از آن جاری شد. جراح در حالی که یک کاوشگر کوچک را به داخل زخم وارد کرد، گفت: “این یک چیز بسیار ساده است.

قربان”. با گذاشتن انگشت روی هر طرف توپ، آنها را به هم فشار داد و باعث شد توپ به بیرون پرواز کند. بنگس گفت: “خوشبختی است، کاپیتان، که استخوان یقه شما و همچنین گردن من می تواند چیزی را تحمل کند، اما این کبودی روی سینه شما پیامد بیشتری دارد. باید به رختخواب بروی و مراقب خودت باش.» اما تختی نبود.

سالن زیبایی گلاریس در پیروزی : که بتوانم روی آن دراز بکشم. کابین مملو از مجروحان بود و جراح کارهای زیادی پیش روی او داشت، زیرا از چهل و دو نفر خدمه کوچک ما، ۹ نفر کشته و یازده زخمی شدند.

بر این اساس، من چادری بر روی عرشه برپا کرده بودم، که در آن من و دوستانم تصمیم گرفتیم تا شب را در اتاق خود بنشینیم. الان ساعت هشت بود.