سالن آرایش گیوا سعادت آباد

سالن آرایش گیوا سعادت آباد : کتاب های فرانسوی بدون تصویر هستند.” [۱۵] در این زمان من یک کتاب تاریخ طبیعی گرفته بودم، و در حالی که دختر کوچک را به زانو درآوردم، گفتم چیزی به او نشان خواهم داد. من کتاب را به طور تصادفی باز کردم، و هرگز چهره فریدی را فراموش نمی کنم، و نه لرزشی را که در بدن کوچکش می چرخید، وقتی که او عکس را دید و فریاد زد: ” Tigre! Tigre! ” در این هنگام علی به سوی ما دوید و آن دو با عجله ورق را ورق زدند.

رنگ مو : به خانم اسمیت گفتم: “این کار هرگز انجام نمی شود؛ من او را روی پاهایم می گیرم و عکس هایش را نشان می دهم.” او گفت: “بله، این یک رفتار عالی خواهد بود، زیرا او هرگز چیزی ندیده است.” “این امکان ندارد!” من فریاد زدم. “در واقع اینطور است. فراموش می کنید که محمدی ها اجازه نمی دهند در خانه هایشان عکس بگیرند و کتاب های کوچکی که باید به بچه ها یاد بدهم.

سالن آرایش گیوا سعادت آباد

سالن آرایش گیوا سعادت آباد : نام هر حیوانی را که می شناختند، ذکر کردند، با لذتی که نمی توانم برای شما وصف کنم. سپس علی گفت: «شاید خانم، ممکن است شما عکسی از موتور یک کشتی داشته باشید، آیا اینطور است؟» (این جمله ی علی را از ترس ترجمه کردم که اگر به فرانسه می دادم برایتان سخت باشد. یادتان می آید که او انگلیسی نمی دانست.) “حالا چیکار کنم!” فکر کردم، “چون من چیزی در مورد موتورها نمی دانم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

و نمی دانم از کجا عکسی از آنها پیدا کنم.” اما چشمان سیاه به جستجو کمک کردند، و قبل از اینکه بتوانم فکر کنم به کجا نگاه کنم، پسر یک کپی از را گرفت و خوشبختانه چندین نفر آنجا بودند.[۱۶] تصاویر موتور و دیگ بخار بعد از آن مدت زیادی تکان نخورد، جز اینکه گفت: “مایه تاسف است که من انگلیسی خواندن را نمی دانم.” او مانند یک مجسمه بی حرکت نشسته بود.

کاملاً جذب شده بود، حتی رنگ پریده، احساساتش بسیار شدید بود. به زودی پرکسیا، خدمتکار لاغر اندام سوری من، وارد شد و اعلام کرد که چای سرو شده است. پرخه آ از نظر دینی یونانی بود و از ترک ها متنفر بود، بنابراین او اهل شوخ طبعی نبود، همانطور که من به خوبی از نحوه باز کردن در می دانستم. فریدی به داخل اتاق ناهارخوری دوید، اما علی ظاهراً نمی خواست کاغذش را بگذارد.

تا اینکه خانم اسمیت به آرامی به او گفت که باید. سپس او اطاعت کرد. “یک میز! صندلی! چگونه درول! چگونه درول!” فریدی گریه کرد. و اکنون یک مشکل بزرگ خود را نشان داد. آنها هرگز پشت میز ننشسته بودند و من برای آنها صندلی بلند نداشتم. همیشه روی زمین، روی سجاده می نشستند تا غذا بخورند و یک سفره عربی کم ارتفاع جلوی هر کدامشان گذاشته بودند.

میزهای آنها حدود هجده اینچ ارتفاع دارد و از چوب زیتون منبت کاری شده با مروارید و نقره، شاید تماماً نقره، ساخته شده است. در مورد ظروف، بچه ها به ندرت حتی یک کاسه داشتند. [۱۷] نان عربی بسیار خاص است. در کیک های تخت نازک، به اندازه یک بشقاب شام پخته می شود، و اصلا شبیه نان نیست، بیشتر شبیه چرم است. بچه‌ها معمولاً یکی از این کیک‌ها را برای غذا می‌داشتند و همه چیزهایی که باید می‌خوردند روی آن می‌گذاشتند.

سپس کیک دیگری به آنها می‌دادند که آن‌ها را تکه تکه می‌کردند و از آن به عنوان قاشق استفاده می‌کردند. همه، خوردن قاشق و ظرف، بیش از حد. پس می توانید تصور کنید که وقتی میز من را دیدند چقدر شگفت زده شدند. اما صندلی برای آنها چطور؟ یک ایده درخشان به ذهنم رسید. به سمت قفسه کتاب دویدم و دو دیکشنری گرفتم، آنها را روی صندلی هایی که قرار بود اشغال کنند.

سالن آرایش گیوا سعادت آباد : گذاشتم و با علی در وبستر و فریدی در ورسستر، غذا را شروع کردیم. علی در این جریان بسیار جدی بود و به محض اینکه نشستیم، به بوفه من و نقره روی آن اشاره کرد و با تعجب گفت:  چاقو و چنگال برایشان زیاد بود. آنها با یکی اره کردند و با دیگری غذا را آنقدر بی اثر کردند که گفتیم[۱۸] آنها ممکن است با انگشتانشان بخورند، که خیلی خوب انجام دادند.

چای و قهوه، ساندویچ، مرغ سرد، مربای شاه توت و شیرینی و کیک دیگر خوردم. ساندویچ ها از تخم مرغ بود، البته نه ژامبون. زیرا این توهین به والدین آنها بود که به آنها اجازه دهند گوشت خوک را بچشند، چیزی که مورد نفرت شدید همه مسلمانان است. چرا، بسیاری از آنها کفش های اروپایی نمی پوشند، زیرا می ترسند از موهای خوکی در دوخت آنها استفاده شده باشد.

هر دو کودک قهوه خواستند « آلا فرانک » به قول خودشان. آنها هرگز آن را با خامه در آن ندیده بودند، و نه در چیزی جز یک فنجان کوچک شرقی سرو کرده بودند. من آن را در فنجان های قهوه خودمان، با خامه فراوان به آنها دادم، و آنها آن را با قاشق هم زدند و گفتند “بسیار عالی”. فریدی کمی شلخته بود، باید اعتراف کنم، اما در غیر این صورت آنها بسیار مودبانه رفتار کردند.

اما سوالاتی که پرسیدند! فکر کردم فریدی یک نقطه بازجویی متحرک بود. و بعد از خوردن چای، علی بی حوصلگی اش را از دست داد و دور خانه رفت و همه چیز را با کنجکاوی بررسی کرد، به خصوص.[۱۹] هر چیزی که بتوان آن را جابجا کرد یا روی آن چرخ داشت. بالاخره بازدید به پایان رسید. “کاواسی” بلند من وارد شد و اعلام کرد کالسکه دم در است تا آنها را به خانه ببرد.

سالن آرایش گیوا سعادت آباد : با وعده‌های زیاد برای آمدن دوباره، رفتند، عاشقانه مرا بوسیدند، علی را با آرزوی علمی آمریکایی زیر بغل، و فریدی با فنجان و نعلبکی که دل کوچکش آرزویش را داشت. اما آنها هرگز نیامدند و من دیگر هیچ کجا آنها را ندیدم. زیرا، واصف افندی، منشی پاشا، از خانم اسمیت متنفر بود و به روشهای پنهانی برای برکناری او ساخته شد. سپس میدحات به اسمیرنا منتقل شد و دوستان کوچکم بیروت را ترک کردند تا دیگر برنگردند.

شاید بدانید که پاشا به قسطنطنیه دستور داده شد و به خاطر قتل سلطان عبدالعزیز محاکمه شد. ثابت شد که او همدست بوده و مادام العمر به محلی به نام جده تبعید شد.