سالن زیبایی فریبا

سالن زیبایی فریبا : از اقامت یازده ماهه اش در لانه اش. هیچ لفاظی یا دانش خوبی در مورد او لازم نبود تا داستانش جالب شود. هیچ کس جز قلب های سنگی نمی توانست بدون احساس گوش کند. اندرو، یکی دیگر از مسافران، بیست و شش ساله بود و نمونه ای کاملاً جذاب و جذاب از موسسه عجیب و غریب بود. او موقعیت یک مهندس را پر کرد.

رنگ مو : او به همراه همسر و یک فرزندش متعلق به یک دختر یتیم کوچک بود که در ساوت اند، شهرستان کامدن، NC زندگی می کرد، همسر و فرزندش باید پشت سر گذاشته می شدند. در حالی که ترک همسر برای شوهر بسیار سخت به نظر می رسید، اما هر کس این کار را انجام می داد، برده داری را تضعیف می کرد و ضد برده داری را تشویق و تقویت می کرد.

سالن زیبایی فریبا

سالن زیبایی فریبا : با شماره این چهار مسافر کارولینای شمالی، نام وایلی مدیسون، مرد جوان نوزده ساله ای که به عنوان یک مرد سفیدپوست با اتومبیل از پترزبورگ فرار کرد، یافت می شود. او ظاهر امیدوار کننده ای داشت و هیچ مشکلی در جاده پیدا نمی کرد. با این حال، با بقیه، او به این نتیجه رسید که به سختی در این سمت از کانادا ایمن است.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

و کمیته کمک به همه آنها را خوشحال می کرد. توماس کلینتون، ساونی پری و بنجامین داکت. در پاییز ۱۸۵۶ از UGRR گذشت. توماس از بالتیمور فرار کرد. او مردی را که از او فرار کرده بود، به نام بنجامین والمسلی، “روم خوار” توصیف کرد و شهادت داد که تحت او نه “نیمه خورده و نه لباس پوشیده شده است”، در نتیجه او ناراضی است.

فرار کرد تا حالش بهتر شود. خوشبختانه توماس در حدود بیست و یک سالگی موفق به فرار شد. ظاهر و باهوشی او حکایت از عزم راسخ داشت و نوید موفقیت در آینده را می داد. او خوب ساخته شده بود و به رنگ شاه بلوطی بود. سونی پری از شرکت لودون، ویرجینیا آمده بود. او یکی از “خوش مراقبت ها” در مزرعه ناتان کلاپتون بود.

که حدود شصت یا هفتاد برده داشت. پس از پرس و جو در مورد رفتار و شخصیت اربابش، ساونی بدون تردید او را به عنوان “مردی بسیار پست، فحش دهنده و بداخلاق، به سختی هر چیزی که می توان شروع کرد” توصیف کرد. به همین دلیل بود که از او خواسته شد تا روی خود را به سمت ویرجینیا برگرداند و در جاده زیرزمینی راه آهن قدم بردارد.

ساونی بیست و هفت ساله بود، رنگ شاه بلوطی، جثه متوسط ​​و از نظر عقل حداقل تا حد متوسط ​​بود. بنجامین داکت از کوه بل، شرکت پرنس جورج، مریلند آمد. او به کمیته اظهار داشت که از دست یکی از کشاورزان مریض پری فرار کرده است. او در مورد استاد خاص خود چنین گفت: “او یکی از بدترین مردان شاهزاده جورج بود.

هم می جنگید و هم می کشت.” این ویژگی های استاد در بن ایجاد شد که تمایلات بسیار شدیدی برای فراتر رفتن از دسترس او دارد. در واقع، رفتار استاد او تنها دلیل جستجوی او به راه آهن زیرزمینی بود. در زمانی که او به فیلادلفیا آمد، او را بیست و سه سال، رنگ شاه بلوطی، اندازه متوسط ​​و بیدار ثبت کردند. او پدر، مادر، دو برادر و سه خواهرش را که متعلق به مارکوس دوو بود، ترک کرد.

تقریباً در همان زمانی که مسافرانی که توضیح دادند کمک دریافت کردند، الیزابت لمبرت، با سه فرزند، به کمیته رسید. نام بچه ها، مری، هوراس، و ویلیام هنری بود، مقالاتی کاملاً بازاری. آنها از میدلتاون، دلاور، جایی که متعلق به اندرو پیترسون بود، فرار کردند.

بهانه مادر بیچاره برای ترک «خانه راحت، تخت رایگان و ارباب و معشوقه مهربان» صرفاً به این دلیل بود که او از چنین «مهربانی» خسته شده بود و بنابراین حاضر بود برای فرار از آن رنج بکشد.

هیل جونز، یک پسر هجده ساله، الیزابت را با فرزندانش از میدلتاون همراهی کرد. او به اندازه کافی برده داری را دیده بود تا او را راضی کند که هرگز نتواند از آن لذت ببرد.

سالن زیبایی فریبا : صاحب او به نام جان کوکران شناخته می شد و کشاورزی را دنبال می کرد. او به رنگ شاه بلوطی بود و رشد خوبی داشت. ورود در آوریل، ۱۸۵۶. چارلز هال، جیمز جانسون، چارلز کارتر، جورج، و جان لوگان، جیمز هنری واتسون، زبولون گرین، لوئیس، و پیتر برل، ویلیام ویلیامز، و همسرش – هریت فینگهورز، چارلز هال این فرد اهل مریلند، شرکت بالتیمور بود.

جایی که طبق تصمیم قاضی فقید تانی از دادگاه عالی ایالات متحده، «مردان سیاه پوست هیچ حقوقی نداشتند که مردان سفیدپوست ملزم به رعایت آن باشند». چارلز متعلق به آتوود آ. بلانت، کشاورز بود که بیشتر وقتش به بازی با ورق، رم نوشی و شکار روباه اختصاص داشت. چارلز به او این اعتبار را داد که نمونه‌ای از برده‌داری است.

که آن منطقه از کشور می‌توانست در حالت هوشیاری ادعا کند، اما وقتی مست بود، همه چیز برایش خراب می‌شد، هیچ چیز نمی‌توانست او را راضی کند. با این حال، چارلز شهادت داد که استبداد معشوقه‌اش بسیار بدتر از استبداد اربابش بود، زیرا او همیشه بر بردگان سخت می‌گرفت. او اخیراً صحبت های زیادی در مورد فروش شنیده بود.

و با این باور که به زودی کارها باید به این نتیجه برسند، به این نتیجه رسید که به دنبال مکانی باشد که رنگین پوستان در آن حقوق داشته باشند، در کانادا. جیمز جانسون جیمز از جایی که وی تحت مالکیت ویلیام راوتی بود، گریخت. ساعت “جیم” فرا رسیده بود. ظرف یک روز از زمان تعیین شده برای فروش او، او را دستبند زدند.

و ظاهراً تصور می شد که او امن است. با لرزیدن از عذاب قریب الوقوع خود تصمیم گرفت در صورت امکان فرار کند. او نتوانست خود را از دستبند خلاص کند.

اگر او می توانست این کار را انجام دهد، متقاعد شد که ممکن است بتواند با خیال راحت مسیر خود را طی کند. او تصمیم گرفت با دستبند تلاش کند. با قطعنامه آزادی او تامین شد.

سالن زیبایی فریبا : ما نمی دانیم که استاد راوتی زمانی که اموال خود را با دستبند از بین رفته است، گفت. روز بعد پس از ورود جیم، چارلز کارتر، جورج و جان لوگان به دست آمدند.

چارلز در شهر ریچموند زیر یوغ بود که توسط دنیل دلپلین، بازرس آرد، به خدمت گرفته شده بود. چارلز توسط بازرس آرد استخدام شد تا آنجایی که می توانست برای او دستور دهد، زیرا یک عاشق فداکار پول بود.