سالن آرایش فردیس

سالن آرایش فردیس : وام مسکن مزرعه پرداخت شد، و جان اپلمن و همسر و دخترش، بدون بدهی، از مطالبات خود متمایل شدند، و با احتساب جان کوچولویی که به خانه آورده بود، با چهار یا پانصد دلار به کالاهای موجود در بانک منطقه پرداختند. الان خیلی خوب کار می کنند. اپلمن از ناپدید شدن آهو، بوقلمون وحشی و باقرقره پشیمان است.

رنگ مو : اما بلدرچین ها فراوان است و گل ها به روشنی شکوفا می شوند و پرندگان به شیرینی روزهای قبل از جنگ آواز می خوانند. زمان، همانطور که ویسکی را بهبود بخشید، همسرش را نیز بهبود بخشیده است، و او طعم ملایم تری دارد. او میشیگان را به مکزیک ترجیح می دهد. من در جایی خوانده ام که زندگی هر مردی یک اخلاقی است.

سالن آرایش فردیس

سالن آرایش فردیس : من اغلب در مورد ارتباط اخلاقی با حرفه اپلمن حدس و گمان را زده ام. اگر هرگز آن دو بشکه ویسکی را نمی خرید مزرعه خود را از دست می داد. از سوی دیگر، اگر او هرگز مشروب نمی خورد، ممکن بود یک شهروند معمولی در خانه بماند و مزرعه اش هرگز در خطر نبود. تنها اخلاقی که من توانستم استنباط کنم این است.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

اگر به طور تصادفی مقداری ویسکی در اختیارتان قرار گرفت، آن را ننوشید، اما حداقل سی و پنج سال آن را دفن کنید و ببینید چه اتفاقی خواهد افتاد. مردی که عاشق شد او در یکی از شهرهای بزرگ این کشور زندگی می‌کرد، مردی که عاشق شد، و در آن شهر شخصیتی حداقل کمی بالاتر از شیار معمولی مردان بود.

او استعداد و انرژی داشت، و تحصیلات سختی را در راه های شهری برای او به وجود آورده بود، اگرچه او در جنگل به دنیا آمده بود، و دوران جوانی اش در مزرعه ای که به سمت پایین به ساحل رودخانه سنت کلر، آن شگفت انگیز، سپری شده بود. تنگه و امتداد آبی که بین چمنزارهای وسیع و مزارع گندم جریان دارد و دریاچه هورون را به سیستم دریاچه های پایینی متصل می کند.

سرانجام به سنت لورنس عظیم تبدیل می شود که در اقیانوس اطلس فرو می ریزد. بر روی رودخانه سنت کلر اکنون هر ساعت، در صفوف طولانی، ناوگان عظیم دریاچه ها، صنایع دستی مملو از غلات و سنگ معدن دریاچه سوپریور، پشت نهنگ های عجیب و غریب و ملخ های بزرگ، و ناوگان وسیع بازرگانان از شیکاگو و میلواکی و سایر بنادر دریاهای داخلی راهپیمایی روی نوار آبی آبکی به عرض یک مایل، که در سراسر زمین‌های مزرعه امتداد دارد.

چیزی است که در جای دیگر جهان دیده نمی‌شود. قایق هایی که از دور دیده می شوند به نظر می رسند که روی زمین راه می روند. بادبان‌های پهن در برابر بیشه‌های سبز ساحل، سفید و حیرت‌انگیز نشان می‌دهند، و قیف‌های کشتی‌های بخار مانند کنده‌های درختان تنومند در آن سوی مزرعه‌ی ذرت، عقب می‌افتند.

در اینجا ترافیکی از نظر تناژ بیشتر از کانال سوئز، مرسی یا حتی تیمز می گذرد. اما زمانی که مردی که عاشق شد، اینطور نبود. در آن زمان جنگل‌های انبوهی در کناره‌های رودخانه وجود داشت، و فقط کشتی‌های قایقرانی و گاه‌به‌گاه یک کشتی بخار از آنجا عبور می‌کردند، زیرا نیم قرن پیش بود. همانطور که گفته خواهد شد.

سالن آرایش فردیس : مردی که قرار بود عاشق شود، در گرداب زندگی شهری، تقریباً روزهای سختی را که در جوانی در مدرسه کوچک منطقه بود، فراموش کرده بود، زمانی که در مواقع دیگر سوار مادیان می شد و پیرمردی را می کشید. «کشت‌آور» مد روز، که توسط پدرش بین ردیف‌های ذرت نگهداری می‌شود، و زمانی که مزرعه کوچکی که از جنگل‌ها کنده شده بود.

در هر هکتار هنوز کنده‌هایی داشت، زمانی که «برداشتن درختان» و «پرورش» پیشگامان را به هم نزدیک کرد، و زمانی که او، یکی از فرزندان اول آن منطقه، برای آسایش در هر تنگنای پسرانه به سوی زنی مهربان و محکم که مادرش بود گریخته بود. او با مردانگی به شهر رفته بود و به یکی از کرم های شهر تبدیل شده بود.

با تمام دقت و جدیت و چیزی که نبض زندگی را می سازد، وقتی هزاران و ده ها و صدها هزار نفر دور هم جمع می شوند تا در یک کندوی وسیع زندگی کنند.

او مردی از امور بود، مردی اهل دنیا، به راحتی در خانه در میان تاجران و دسیسه‌کاران برای پول، در یک جلسه سیاسی، در یک ضیافت یا در جامعه. گاهی در میان چیزها، چشم‌اندازی از جنگل، خاک تیره، مزرعه گندم سیاه، سنجاب‌ها روی حصارهای برس، رودخانه‌ای عریض و آبی و سرانجام چهره‌ای مادرانه و شیرین جلوی چشمانش شناور می‌شد.

با چشمان قهوه ای، مراقبانه و عاشقانه بر روی او معلق می ماند. او به تربیت جدی، متفکرانه و جسورانه او فکر می کرد و دلش برای زن می سوخت. اما جزر و مد امور شهر برخاست و دید را از بین برد.

با این حال، او پسر خوبی بود، همانطور که پسران خوب از راه دور می‌روند، و گهگاه برای آن زن که بزرگ‌تر می‌شد نامه می‌نوشت، یا چیزهای کوچکی برای او می‌فرستاد. او از خودش راضی بود. در اینجا مرحله دیگری از توصیف در این شرح مختصر از امور مرد عاشق آمده است. یک روز بعدازظهر زنی روی صندلی بغلی در ایوان طولانی روبروی خانه ای نشست که بعضی ها آن را کلبه تابستانی و بعضی ها خانه مزرعه می نامند.

مشرف به رودخانه سنت کلر. صندلی ای که او روی آن نشسته بود از چوب بلوط، بدون بازو، و به راحتی به سمت عقب خم می شد، اما هیچ شانسی برای واژگون شدن نداشت. باید در اصل حدود چهار دلار هزینه داشته باشد. در روزهای اول، پشت عصایی و کف عصا داشت، که بچه‌های کوچک عادت داشتند از سوراخ‌های گرد آن، انگشتانشان را فرو ببرند.

گاهی گیرشان می‌آوردند و تا رها شدن زوزه می‌کشیدند. اکنون پشت آن از بوم تنومند و نشیمنگاه آن از طناب بود که بالشتکی روی آن قرار داشت. در ظاهر کلی، هرچند به اندازه کافی تنومند، بدنام ترین صندلی در میان صندلی های ظریف و مدرن بود که در امتداد ایوان دو طرف قرار داشت. اما این صندلی بود که پیرزن عاشقش بود.

سالن آرایش فردیس : او می گفت: “این صندلی بود که او دوست داشت، و نباید دور ریخته شود. او روی آن می نشست و تکان می خورد و رویا می دید و تا زمانی که من زندگی می کنم آنجا می ماند.

او حقیقت را گفت. این صندلی کهنه ای بود که پسر، حالا مرد شهر، از همه بیشتر دوست داشت. او همان جا نشست، این زن موی خاکستری، عکس یکی از مادرانی که این ملت را به آنچه هست ساخته اند.