سالن آرایش طراحان

سالن آرایش طراحان : و پیشنهاد کردند که سریعترین راهی که می توانند بیایند، تلگراف است، که آنها اذعان داشتند که کمی خطرناک است، و بدون اینکه ابتدا خودشان را چرب کنند، و سپس خیلی سریع آویزان شوند. ممکن است این سفر اصلاً برای آنها سودمند نباشد. این برای تاجر و مرد صدف‌خانه افسنتین و صفرا بود. جالب‌ترین اتفاق این بود.

رنگ مو : این نامه در انبوهی از عبارات خوانده شد و در مورد آن اظهار نظر شد. و تاجر به کاپیتان گفت که “اگر آنها را دریافت کند دو هزار دلار به او می دهد.” در نهایت او به او گفت که “هر سنتی که می آورند را می دهد.

سالن آرایش طراحان

سالن آرایش طراحان : که تقریباً در زمانی که این نامه در ریچموند دریافت شد، کاپیتانی که سه مسافر را با خود آورده بود، بنا به دلایلی این کار را انجام داد که به خانه صدفی که صاحب جو نگهداری می‌کرد زنگ بزند. و زمانی که آنجا بود.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

که بسیار بیشتر از ۲۰۰۰ دلار خواهد بود.” او دقیقاً به کمیته نگفت که کاپیتان تا چه حد موافقانه صحبت می کرد ، اما آنها حدس زدند که او دکترین قوی دموکرات را تحت شرایط وحشتناک با آنها صحبت کرده است. اما او در پنهان کردن احساسات خود خوب بود و بدیهی است که از سوء ظن جلوگیری می کرد.

هیچ چیز قابل توجهی در داستان زندگی برده‌داری آنها کشف نشد. بنابراین، روایات آنها مختصر خواهد بود. جورج سولومون متعلق به دانیل مینور، از ماس گروو، ویرجینیا بود.

جورج حدوداً سی و سه ساله بود. ملاتو، باهوش و ظاهری جذاب. ارباب پیر او برای خدمات جورج بسیار ارزش قائل بود و اغلب به دیگران و همچنین خود جورج اعلام کرده بود که بدون او به سختی می‌توانست بداند چگونه مدیریت کند. و غالباً ارباب پیر به جورج می‌گفت که “در هنگام مرگ او دیگر برده نخواهد بود.

به این نتیجه رسید که اگر به یکی دو دوست قابل اعتماد اشاره ای به نام این مکان های سخت و افراد بد بدهد. در کمال تعجب آقای ویلیامسون، فردی که آقای سی را مورد خطاب قرار داده بود، با همان نامه ای که توسط آقای دبلیو. نامه و پرسید: آقا شما نویسنده این نامه هستید؟ آقای دبلیو به آن نگاه کرد و گفت که به نظر می رسد.

توسط شخصی به نام کانبی نوشته شده باشد. “اسم من ویلیامسون است، اما اگر وارد شوید و بنشینید، چند لحظه دیگر به حضورتان خواهم آمد.” بر این اساس، پس از کمی وقت گذاشتن در تنظیم برخی از اوراق، به غریبه اشاره کرد که آماده پاسخگویی به سؤالات وی است. آقای دبلیو گفت: من به صراحت می گویم که نویسنده آن نامه هستم.

سپس برای پاسخ مکث کرد. مرد غریبه سپس گفت: “من از طرف سرگرد رونی از ویرجینیا آمده ام تا به دنبال پسرش، تاکر وایت، بگردم؛ سرگرد بسیار مشتاق بود که او را بازیابی کند، و او با کمال میل به آقای دبلیو یا هرکس دیگری که کمک می کرد پاداش می داد. او در این موضوع.” سپس از آقای دبلیو پرسید.

سالن آرایش طراحان : که آیا چیزی از محل اختفای او می داند؟ آقای دبلیو پاسخ داد: “در حال حاضر نمی دانم، مدت هاست که چیزی از او نشنیده ام. باید به شما بگویم که بسیار متاسفم که سرگرد رونی به خودش زحمت داد تا تمام راه را به فیلادلفیا بفرستد تا دوباره پسرش تاکر وایت را دستگیر کنید، و در مورد دادن اطلاعات یا کمک، فقط یک یا دو مرد را در این شهر می شناسم.

که برای انجام چنین کارهای کثیفی خم می شوند. و به همان اندازه بدنام به عنوان یک مشاور از شکارچیان برده که همه آنها را در اینجا تحقیر می کنند، ممکن است در این مورد به شما خدمت کرده باشند. او را بیابند، آنها موظف خواهند بود قبل از اینکه بتوانند اقدامات قانونی را برای دستگیری او انجام دهند.

در چنین موردی، به جای کمک به سرگرد رونی، باید احساس کنم که باید با پرتاب هر مانعی که ممکن است بر سر راه او به تاکر وایت کمک کنم. به ویرجینیا بازگردانده می شوم؛ و برای پایان دادن به این موضوع، مایلم درک شود که من نمی خواهم با سرگرد رونی، از دینویدی، ویرجینیا، در مورد پسرش، تاکر وایت، مکاتبه بیشتری داشته باشم.

ورود از نورفولک. مری میلبرن، با نام مستعار لوئیزا اف. جونز، با لباس مردانه فرار کرده است. مری میلبرن نه در ظاهر شخصی، رفتار و زبان، هیچ ردپایی از موسسه عجیب و غریب در مری میلبرن قابل مشاهده نبود. برعکس، او نماینده یک بانوی جوان بود، با تحصیلات قابل قبول، و در رفتار بسیار ظریف. او نان سفید برده داری را تحت رهبری خانم چپمن خورده بود.

آنها به طور خاص با او مهربان بودند و در مورد شرکتی که باید داشته باشد دردسرهای خاصی را با او تحمل می کردند، نکته ای که برای دختران جوان بسیار مهم است و ممکن است در معرض قرار گرفتن باشد.

زنان جوان محافظت نشده جنوب او که طبیعتاً روحیه شادی داشت، متعهد و شایسته بود، تا آنجا که به مری مربوط می شد، جای کمی برای کوزه در خانه وجود داشت.

با وجود همه اینها، او راضی نبود. برده داری در مخوف ترین جنبه اش همه اطرافش را فراگرفته بود و دائماً باعث خونی شدن قلب و گریه چشمان پیر و جوان می شد. بلوک حراج و قلم برده هر روز در معرض دید بودند. او خوب می‌دانست که دختران جوانی که مانند خودش امیدوار بودند، باید افشا می‌شدند، معاینه می‌شدند.

به شرورترین برده‌دارانی که زندگی می‌کردند فروخته می‌شدند. با آگاهی او از شرارت عملی نظام، چگونه می توانست راضی باشد؟ غیرممکن بود! تصمیم گرفت فرار کند. او می‌توانست اسکان داده شود، اما بدون هیچ روش مطلوب سفر. در مورد او هیچ بستر گلی برای راحتی فراهم نمی شد.

سالن آرایش طراحان : بیش از مورد دیگران. مری شرکت راه آهن زیرزمینی را در نظر گرفت. فرصت عبور از یک کشتی بخار پیش از او بود که بپذیرد یا رد کند. روح آزادی به او حکم می کرد که این پیشنهاد را بپذیرد و با قایق اول برود.