سالن زیبایی چلیپا سعادت آباد

سالن زیبایی چلیپا سعادت آباد : عده ای به داخل قصر فرستاده می شوند و تحت حمایت اعلیحضرت قرار می گیرند. آنها تا زمان ازدواج یا تا زمانی که مرگ آنها را ادعا کند در آنجا می مانند. [۹۶] X. آداب و رسوم برداشت قدیمی انگلیسی. هوکی به همراه پسران هالوین با کیک شاقول به خانه آورده می شود، گاری در ادامه. – از پور رابین ، ۱۶۷۶. در یکی از خانه‌های قدیمی و زیبای انگلستان، روکش ملیله‌ای که در اتاق کناره‌گیری قرار گرفته است.

رنگ مو : صحنه‌ای را نشان می‌دهد که باید برای خانم‌هایی که انگشتان سخت‌کوششان این قطعه بزرگ کار دستی را انجام داده‌اند، بسیار آشنا بوده باشد. این “خانه برداشت” بیش از صد سال پیش است. و همانطور که نور کنده های عظیمی که بر روی اجاق می سوزد بر روی پیکره ها سوسو می زند، تقریباً به نظر می رسد.

سالن زیبایی چلیپا سعادت آباد

سالن زیبایی چلیپا سعادت آباد : که اسب های تزئین شده همجنس گرا بر روی گاری مملو از غلاف می کشند، گویی دختری که بر بالای ذرت تخت نشسته است، میل کوچک را تکان می دهد. او بالای سرش نگه می دارد و گویی دروگرها واقعا در حال رقصیدن هستند[۹۷] دور و بر؛ که در لحظه ای دیگر، پسری که رهبر را سوار می کند، باید پیپ خود را به صدا درآورد و پیرمردی که رقصنده ها را دنبال می کند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

آهنگی شاد از سیم های کمانچه اش بیرون می آورد. برداشت تمام شده است، و “آخرین گردن” با پیروزی به خانه برده می شود، که توسط ملکه برداشت بالا نگه داشته شده است، تا زمانی که بتوان آن را در مرکز میز شام در آشپزخانه بزرگ مزرعه قرار داد. این ملیله در خانه‌ای در کورنوال آویزان است، شهرستانی که سنت‌های بسیاری در آن، از موقعیت جنوبی دورافتاده‌اش باقی مانده است.

در میان این گونه سنت ها، آنهایی که با برداشت محصول مرتبط هستند احتمالاً برخی از قدیمی ترین آنها هستند. نسلی به نسل دیگر از روزهایی که رومیان برای اولین بار تمدن را به انگلستان آوردند و مهر خود را بر برداشت محصول و همچنین بر زبان، قوانین، اعداد و جاده های این شهرستان به جا گذاشتند، منتقل شده است. تا اوایل این قرن، سرس نامی بود که به طور طبیعی به ملکه برداشت داده می شد.

و در بدفوردشایر دو مجسمه ساخته شده از کاه قبلاً در صف برداشت محصول حمل می شد که کارگران آن را جک و جیل می نامیدند، اما قرار بود نماینده آپولو باشد.[۹۸] خدای خورشید و سرس بخشنده، که رومیان پیش از درو کردن به او هدایای خود را تقدیم کردند. ملکه شاد برداشت، که در ملیله کار می کرد، بدون شک پس از مد معمول کورنی انتخاب شده بود.

زنان در کورنوال درو می کردند، در حالی که مردان می بستند، و هر کس آخرین قفل ذرت را درو می کرد ملکه اعلام می شد. از آنجایی که همه از این افتخار بلند پرواز بودند، زنان عادت داشتند قفلی درو نشده را زیر یک غلاف پنهان کنند، و هنگامی که زمین بریده به نظر می‌رسید به گنجینه‌های پنهان خود فرار می‌کردند، به امید اینکه آخرین نفر خوش شانس باشند.

وقتی دلبر دختری در پایان روز به میدان می آمد، سعی می کرد داس او را بردارد تا کارش را تمام کند. اگر اجازه داده می شد، نشانه آن بود که او نیز رضایت داد که عروسی قبل از برداشت محصول بعدی برگزار شود. آخرین قفل ذرت که در حال بریدن بود، آن را با کاه در گردن، درست زیر گوش ها بستند، و به بالاترین قسمت مزرعه بردند.

سالن زیبایی چلیپا سعادت آباد : جایی که یکی از مردها آن را روی سرش چرخاند، و با صدای قلع و قمع گریه کرد. “من دارم، دارم، دارم!” و مرد بعدی پاسخ داد: “چه هاو، چه هاو، چه هاو؟” سپس مرد اول فریاد زد[۹۹] دوباره، “یک گردن، یک گردن، یک گردن، هورا!” این علامتی بود که ملکه بر روی «گاری قلابی» سوار شود، و راهپیمایی به سمت خانه مزرعه آغاز شد.

در مرزهای دوونشایر، رسم “گردن گریه کردن” کمی متفاوت بود. مردان درو و زنان صحافی می کردند. با نزدیک شدن به غروب، پیرترین مرد حاضر دسته‌ای از بهترین خوشه‌های ذرت را جمع کرد و در حالی که آن‌ها را به هم می‌بافد، خود را در میان دایره‌ای از دروها و کلاسورها قرار داد. سپس خم شد و آن را نزدیک زمین گرفت، در حالی که همه مردان کلاه های خود را برداشتند و آنها را نیز نزدیک زمین نگه داشتند.

و همانطور که به آرامی بلند می شدند، با لحن هماهنگ طولانی می خواندند: “یک گردن، یک گردن، یک گردن!” تا اینکه کلاهشان بالای سرشان بود. این سه بار تکرار شد. پس از آن کلمات به با همان آهنگ یکنواخت خوانده می شود. گریه ی گردن که از مزرعه ای به مزرعه دیگر و از تپه ای به تپه دیگر در یک غروب خوب طنین انداز می شد، جلوه زیبایی ایجاد کرد و ممکن بود از فاصله دور شنیده شود.

فریاد موسیقایی از این دست در نورفولک، سافولک و گلاسترشایر نیز رایج بود. اما کلمات خوانده شده “سلام، بزرگ!” یکی از آن‌ها ارباب شام انتخاب شد و منصوب شد تا با احترام به هر تماشاگر نزدیک شود و هدایایی یا پولی بخواهد که بعداً در نوشیدنی خرج می‌شود. در همین حال، مردان دیگر در حالی که قلاب های خود را به سمت آسمان نشانه رفته بودند.

ایستاده بودند و می خواندند: موسیقی سلام! بزرگ! در گلوسسترشر، سرس سوار بر گاری هوکی، لباس سفید پوشیده و نوار زرد دور کمرش را می پوشاند. آخرین جمع آوری محصول، بارگیری می شود و از بالای آن بالا می روند. و سپس با تمام نیروی خود، در حالی که بر اسب برتر سوار می شود. الهه روستایی فریاد می‌زند: «به‌آپ»، و فریاد بلندتر و بلندتر بلند می‌شود.

گاری در حال حرکت، با حرکت آهسته، بی‌احتیاط می‌چرخد، و می‌روند. استیونسون در دوازده ماه خود ، تاریخ ۱۶۶۱،[۱۰۱] در ادامه ورود دسته جمعی به خانه مزرعه را شرح می دهد: گلدان میوه‌دار از گاری برداشت به خانه خوش آمد می‌گوید و گلدسته گل‌ها تاج کاپیتان دروگران را بر سر می‌گذارد. نبرد میدانی اکنون به شدت در جریان است.

سالن زیبایی چلیپا سعادت آباد : لوله و تابور اکنون به سرعت شروع به کار کرده اند و پسر و دختر سربی روی پاشنه خود نخواهند داشت. ای زمان خوشی است که همسایگان صادق شادی می‌کنند و خداوند در نعمت‌هایش در زمین جلال می‌یابد.