سالن زیبایی بیتا سعادت آباد

سالن زیبایی بیتا سعادت آباد : جاده آن طرف به خیابانی پر از درختان منتهی می‌شد، و قبل از اینکه خیلی دور بروند، گودو کیسه‌ای را که در موهای پرپشت گردنش پنهان شده بود، باز کرد و شروع به خوردن میوه‌ای خوشمزه کرد. از کجا آوردی؟ ایزورو با حسادت پرسید. گودو سنگی را در آب می اندازد گودو پاسخ داد: “اوه، پس از همه چیز متوجه شدم که می توانم به راحتی از صخره ها عبور کنم.

رنگ مو : بنابراین حیف به نظر می رسید که کیفم را نگه ندارم.” ایسورو گفت: “خب، همانطور که مرا فریب دادی تا مال من را دور بیندازم، باید به من اجازه بدهی که با تو در میان بگذارم.” اما گودو وانمود کرد که صدای او را نمی شنود و در مسیر قدم برداشت. خداحافظ آنها وارد چوبی شدند و درست روبروی آنها درختی بود که آنچنان پر از میوه بود که شاخه هایش [ ۳۱]زمین را جارو کرد و برخی از میوه ها هنوز سبز بود و برخی زرد.

سالن زیبایی بیتا سعادت آباد

سالن زیبایی بیتا سعادت آباد : خرگوش با خوشحالی به جلو پرید، زیرا بسیار گرسنه بود. اما گودو به او گفت: “میوه سبز را بچین، آن را به بهترین شکل خواهی یافت.” چون شام نخوردی همه را برای تو می گذارم و زرد را برای خودم می گیرم. بنابراین خرگوش یکی از پرتقال های سبز را گرفت و شروع به گاز گرفتن آن کرد، اما پوست آن به قدری سفت بود که به سختی می توانست دندان هایش را از پوست عبور دهد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

از کجا آوردی؟ ایزورو پرسید او فریاد زد: «این اصلاً مزه خوبی ندارد. من ترجیح می دهم یکی از زردها را داشته باشم. نه! نه! گودو پاسخ داد: واقعاً نمی‌توانستم اجازه بدهم. آنها فقط شما را بیمار می کنند. به میوه سبز راضی باش. و از آنجایی که آنها تمام چیزی بودند که او می توانست به دست آورد، ایزورو مجبور شد آنها را تحمل کند.

بعد از اینکه دو سه بار این اتفاق افتاد، ایزورو بالاخره چشمانش را باز کرد و تصمیم گرفت که هرچه گودو به او بگوید، دقیقاً برعکس عمل خواهد کرد. با این حال، در این زمان آنها به روستا رسیده بودند [ ۳۲]جایی که همسر آینده گودو در آن زندگی می کرد، و وقتی وارد شدند گودو به دسته ای از بوته ها اشاره کرد و به ایسورو گفت: “هر وقت غذا می خورم و صدایم را شنیدی که غذای من مرا سوزانده است.

تا می توانی سریع بدو و جمع کن. برخی از آن برگها تا دهان مرا شفا دهند. خرگوش دوست داشت از او بپرسد که چرا غذایی خورد که می‌دانست او را می‌سوزاند، فقط او می‌ترسید و فقط سرش را تکان داد. اما وقتی کمی جلوتر رفتند، به گودو گفت: من سوزنم را انداخته ام. یک لحظه اینجا صبر کن تا من بروم و آن را بیاورم.’ گودو در حال بالا رفتن از درخت پاسخ داد: پس زود باش.

و خرگوش با عجله به سمت بوته‌ها برگشت، و مقداری از برگ‌ها را که در میان خزش پنهان کرد، جمع کرد، زیرا فکر کرد، اگر اکنون آنها را به دست بیاورم، خود را از دردسر راه رفتن نجات خواهم داد. خدا حافظ.’ وقتی هر چه می خواست چید به گودو برگشت و با هم ادامه دادند. وقتی آنها به پایان سفر خود رسیدند.

خورشید تقریباً در حال غروب بود و با خوشحالی در کنار چاهی نشستند که بسیار خسته بودند. سپس نامزد گودو که مراقب او بود، یک پارچ آب – که او روی آنها ریخت تا گرد و غبار جاده را بشوید – و دو قسمت غذا بیرون آورد. اما یک بار دیگر امید خرگوش بر باد رفت، زیرا گودو با عجله گفت: “رسم روستا شما را از خوردن منع می کند.

سالن زیبایی بیتا سعادت آباد : تا من تمام کنم.” و ایزورو نمی دانست که گودو دروغ می گوید و فقط غذای بیشتری می خواهد. پس با گرسنگی نشست و منتظر بود تا دوستش سیر شود. مدتی بعد گودو با صدای بلند فریاد زد: «من سوختم! من سوختم! اگرچه او اصلاً سوخته نبود. حالا، اگرچه ایزورو برگ‌ها را در اختیار داشت، اما جرأت نداشت در آخرین لحظه آن‌ها را تولید کند تا مبادا بابون حدس بزند که چرا او پشت سر مانده است.

بنابراین او فقط برای مدت کوتاهی یک گوشه رفت و سپس آمد [ ۳۳]برگشت با عجله اما گودو سریع‌تر بود، اما چیزی جز چند قطره آب باقی نمانده بود. گودو در حالی که برگ ها را می رباید گفت: “چقدر بدشانس هستی.” “به محض اینکه رفتی خیلی از مردم آمدند و دستهای خود را شستند، همانطور که می بینید و سهم شما را خوردند.” اما، اگرچه ایزورو بهتر از باور کردن او می دانست.

چیزی نگفت و گرسنه تر از همیشه در زندگی اش به رختخواب رفت. صبح روز بعد آنها به سمت روستای دیگری حرکت کردند و در راه از باغ بزرگی گذشتند که در آن مردم بسیار مشغول جمع آوری آجیل میمون بودند. گودو با اشاره به انبوهی از پوسته های خالی گفت: «بالاخره می توانید یک صبحانه خوب بخورید. هرگز شک نمی کند.

اما اینکه ایزورو با مهربانی بخشی را که به او نشان داده شده می گیرد و آجیل واقعی را برای خودش می گذارد. اما چه تعجبی داشت وقتی ایزورو جواب داد: ‘متشکرم؛ فکر می کنم باید اینها را ترجیح بدهم. و تا زمانی که یک هسته باقی مانده بود، چرخش به هسته ها متوقف نشد. و بدترین آن این بود که با این همه جمعیت، گودو نتوانست آجیل را از او بگیرد.

شب بود که به دهکده ای رسیدند که مادر نامزد گودو در آن زندگی می کرد و فرنی گوشت و ارزن پیش آنها می گذاشت. گودو گفت: “فکر می کنم به من گفتی که به فرنی علاقه داری.” اما ایزورو پاسخ داد: “شما مرا با شخص دیگری اشتباه می گیرید، زیرا من همیشه وقتی می توانم گوشت می خورم.” و دوباره گودو مجبور شد به فرنی که از آن متنفر بود بسنده کند.

سالن زیبایی بیتا سعادت آباد : در حالی که داشت آن را می خورد، ناگهان فکری به ذهنش خطور کرد و توانست ظرف بزرگی از آب را که جلوی آتش آویزان بود.