رنگ مو آمبره چگونه است

رنگ مو آمبره چگونه است : او یک ناظر زیرک بود و دارای تخیل اضافی بود. او از کودکی داستان ها را خط خطی می کرد و با مداد خود آنها را به تصویر می کشید.

رنگ مو : اما این امر او را مورد سرزنش شدید مادرش قرار داده بود که با نارضایتی به کارهای تخیلی می نگریست و پدرش البته قبل از بزرگسالی او را به زانو درآورده بود و با برس موی سر او را به طور مخفیانه سرزنش کرده بود.

رنگ مو آمبره چگونه است

رنگ مو آمبره چگونه است : خواندن شب های عربی . روزهای آقای لوریج به اندازه کافی مساوی گذشت. روزهای جمعه کاری به دفتر می آمد، و یکشنبه ها اصلاً کار نمی کرد، در آن روز نامه ای طولانی و محبت آمیز برای مادر بیوه اش نوشت. او می توانست مردی شاد باشد.

لینک مفید : آمبره

که در نهایت در اختیار او قرار گرفت. به این آقا آقای لوریج مقاله داده شده بود. او وادار شده بود که حرفه وکالت را انتخاب کند، نه از هر حرفه واقعی، بلکه به تحریک مادرش، که او را ترغیب کرده بود که راه حرفه ای پدر بزرگوارش را دنبال کند. اما شغلی مطابق با ذائقه مرد جوان نبود که با وجود ملایمت و نرمی ظاهری، مغزش کم نبود.

به شیوه ای ملایم و نیلوفرآمیز شاد، اما برای سه چیز. در وهله اول، او متوجه شد که در حرفه خود کار نمی کند. او هیچ لذتی از اعمال غم انگیز نمی برد. قرارداد روحش منفور است. او می‌دانست که قادر به انجام کارهای بهتر است و می‌ترسید که مبادا قوای بالاتر ذهنش به دلیل عدم ورزش از بین بروند.

در وهله دوم، او راضی نبود که مافوقش مردی کاملاً درستکار باشد. او هیچ دلیلی برای این تصور نداشت که در دفتر کار غیر صادقانه اتفاق بیفتد، اما متوجه شده بود که “رئیس” او یک سفته باز جسور و جسور است و می ترسید که مبادا وسوسه او را وادار کند که با سرمایه کسانی که به آنها دست پیدا می کند به حدس و گمان بپردازد.

به عنوان متولی عمل کرد. و یوسف، با احساس درستی بالای خود، نگران بود که مبادا روزی کاری انجام شود که باعث تصادف شود. در نهایت جوزف لوریج قلب خود را از دست داده بود. اشتیاق ناامیدکننده ای به خانم آسفودل وینسنت، بانوی جوانی با ثروت اندک در حدود ۴۰۰ پوند در سال، که آقای استورک سرپرست و امین او بود، درگیر او شد.

این بانوی جوان قد بلند، لاغر اندام، بید، چهره ای شیرین و مدونا داشت و مانند خود جوزف از نظر قانون اساسی خجالتی بود. و او از جذابیت های شخصی و مالی خود بی خبر بود. او در بهترین جامعه حرکت کرد، او توسط مردم شهرستان گرفته شد.

بدون شک او توسط پسر یکی از مالکان محافظت می شود و به عنوان بانوی مهیج در محله ای ساکن می شود. یا در غیر این صورت، برخی از متدینان زیرک با سبیل وارد عمل می شوند و او را می برند. اما خجالت و بی‌تفاوتی او نسبت به جامعه مردان تا کنون از او محافظت کرده بود. او عاشق باغش بود.

گیاهان علفی کشت می‌کرد و به‌ویژه به صخره‌ای معتاد بود که در آن گل‌های آلپ را عادت می‌داد. از آنجایی که آقای لک لک نگهبان او بود، زمانی که جوزف با رنگی پررنگ پرواز می کرد، او اغلب به دفتر می رفت تا زمانی که آقای لک لک از کار خارج شود، صندلی را به او پیشنهاد دهد. اما گفتگوی بین آنها هرگز فراتر از کلیات نبوده است.

آقای لوریج گهگاه او را در پیاده‌روی‌های کشورش ملاقات می‌کرد، اما هرگز از نظر صمیمیت فراتر از بالا بردن کلاه و اظهار نظر در مورد آب و هوا پیشرفت نکرد. احتمالاً این محرک این اشتیاق خوارکننده و ناامیدکننده بود که آقای لوریج را به نوشتن رمانی سوق داد که در آن بتواند آسفودل را با نامی دیگر با تمام کمالاتش نقاشی کند.

او باید در داستان او حرکت کند و فضایی از شیرینی و قداست را منتشر کند، اما او نتوانست خود را مجبور کند که معشوقی برای او فراهم کند و عشق خود را با پیوند او با موجودی از جنس مذکر به پایان برساند. او که در اوایل جوانی تحت تاثیر پندهای مادرش و استفاده از برس مو توسط پدرش قرار گرفته بود.

مبنی بر اینکه تخیل هدیه ای خطرناک و فریبنده است، باید مهار شود، نه اینکه افراط کرد، تصمیم گرفت که هیچ شخصیتی خلق نکند. برای داستان او، اما مطالعات مستقیم از زندگی انجام دهید. در نتیجه، زمانی که کار به پایان رسید، نزدیک‌ترین پرتره‌ها را از تعداد معینی از ساکنان سوانتون ارائه کرد.

و شهری که صحنه در آن چیده شده بود، بسیار شبیه سوانتون بود، اگرچه او آن را نامید. اما یافتن ناشر کار دشوارتر از نوشتن رمان بود. آقای لوریج ام اس خود را فرستاد. برای چندین شرکت تایپ شده بود و یکی پس از دیگری رد شد. با این حال، سرانجام به دست یک خواننده به‌طور غیرمعمول فهیم افتاد.

رنگ مو آمبره چگونه است : که نشانه‌های مشخصی از توانایی را در آن دید. این موردی نبود که برای عموم مردم جذاب باشد. این شامل هیچ اپیزود خون‌ریزی‌کننده‌ای، هیچ فراری به پهنای مو، هیچ موقعیت خطرناکی نبود. این فقط یک متن از زندگی در یک شهر کوچک انگلیسی بود. با وجود اینکه چندان چاشنی برای ذائقه مبتذل نبود.

اما خواننده و ناشر فکر می‌کردند که مردمی باهوش، کوچک و منتخب وجود دارند که از کار خوب و صادقانه‌ای از نوع جین آستن لذت می‌برند، و دومی تصمیم گرفتند تولید را به خطر بیندازند.

بر این اساس او پنجاه پوند برای اثر به نویسنده پیشنهاد داد و او تمام حقوق را خرید. جوزف لوریج از بزرگواری این پیشنهاد غافلگیر شد و آن را با سپاسگزاری و با اشتیاق پذیرفت. مرحله بعدی دادرسی شامل تجدید نظر در شواهد بود. و چه کسی که آن را تجربه نکرده است.

می تواند در مورد احساس لذت نفیس ناشی از این امر به نویسنده جوان قضاوت کند؟ پس از تصحیح رمان عاشقانه‌اش – اگر بتوان عاشقانه‌ای را چنین قصه‌ای عامیانه نامید – در چاپ، با فروتنی مشخص، لوریج اصرار داشت که داستانش باید تحت یک نام فرضی ظاهر شود. دانستن این نام برای خواننده این روایت مهم نیست.

رنگ مو آمبره چگونه است : مدتی قبل از انتشار کتاب، در زمان معمول انتشار، در اکتبر گذشته است. سرانجام منتشر شد و آقای لوریج شش نسخه خود را دریافت کرد که به طور مرتب و بی سر و صدا در پارچه چسبانده شده بودند.