تفاوت رنگ امبره و بالیاژ

تفاوت رنگ امبره و بالیاژ : لوریج گفت: “نایب عزیز، من نمی توانم خودم را ببخشم.” در زمان‌های گذشته، آقای لوریج در خواب نمی‌دید که آقای بزرگوار را به این شیوه‌ی آشنا خطاب کند، اما حالا دیگر این آقای لوریج این‌قدر سست و بی‌حال به نظر می‌رسید. “نایب عزیز من، من نمی توانم خودم را به خاطر دردسری که بر سر شما آورده ام ببخشم.

رنگ مو : این به عنوان یک کابوس بر من سنگینی کرده است، زیرا می دانم که این فقط شما نیستید که رنج کشیده اید، بلکه کل منطقه سوانتون نیز رنج کشیده اید. درمان در دسترس است. من اینجا هستم–” او برای کشیش مخلوقش دست تکان داد، “من در اینجا فردیت دارم که می توانم به تو بدهم.

تفاوت رنگ امبره و بالیاژ

تفاوت رنگ امبره و بالیاژ : و از این پس، اگر دوباره دقیقاً خودت نباشی، شخصیتی خواهی بود در محله شما و اسقف نشین.” دستش را تکان داد. “پرستو!” در یک چشم به هم زدن همه چیز در معاون سوانتون تغییر کرد. خودش را صاف کرد. قیافه اش به چیزی تغییر کرد که قبلاً هرگز نبوده است. گونه ها سفت شدند و خطوطی در اطراف دهان ایجاد شد.

لینک مفید : آمبره

هنگامی که او از اتاق خارج شد، یوسف به آن جنتلمن بزرگ فکر کرد. او ظاهری تاج‌دار داشت. او طوری به نظر می رسید که انگار تمام شب را بدون پالت زیر باران بیرون بوده است. گونه هایش شل و ول شده بود، دهانش در گوشه ها افتاده بود، چشمانش خالی بود، و سبیل هایش دیگر ترسناک و قاطعانه بیرون نمی آمدند.

که نشان دهنده نیروی شخصیت و خویشتن داری است. چشم نگاه مشتاقانه‌ای را به دوردست‌ها می‌نگریست، چون به دنبال چیزی فراتر از افق است. نائب به سمت آینه بالای قفسه شومینه رفت. “برکت بده!” او گفت: “من باید به آرایشگاه بروم و این سبیل ها را بردارم.” و با عجله به طبقه پایین رفت.

پس از اندکی مکث در جریان، خانم بیکر، که اکنون بسیار مرتب شده بود، با روبان آبی دور گردنش آویزان به پایین در استورک، آقای لک لک را معرفی کرد. وکیل ظاهری رنگ و رو رفته داشت، گویی در معرض نور شدید خورشید قرار گرفته بود. با هوای بی علاقگی وارد شد و روی صندلی فرو رفت.

لوریج گفت: “استاد قدیمی عزیزم، هدف من این است که تمام انرژی قبلی خود را به شما بازگردانم و آنچه را که احتمالاً قبلاً کمبود داشتید به شما ارائه دهم.” او به وکیل خانواده مو سفیدی که به صورت ساختگی دعوت کرده بود، امضا کرد و دستش را تکان داد. بلافاصله آقای لک لک از جا برخاست و پاهایش را تکان داد.

انگار که خرده های شلوارش را بیرون می زند. سینه‌اش متورم شد، سرش را به عقب پرت کرد، چشمش روشن بود و ثابت بود. او گفت: “آقای لوریج، من مدتهاست که به شما چشم دوخته ام، قربان – چشمم به شما بوده است. من شخصیت شما را به عنوان یکی از حیثیت های سازش ناپذیر مشخص کرده ام.

من از شیفتگی متنفرم، از دو رویی متنفرم. من ناامید شده ام. با کارمندانم. من همیشه نمی توانستم به آنها اعتماد کنم که کار درست را انجام دهند. من می خواهم شرکت خود را تقویت و تقویت کنم. اما با خودم شریک نمی شوم جز یکی از سخت ترین صداقت ها. آقا! من شما را علامت گذاری کردم.

من شما را علامت گذاری کرده اند، آقای لوریج. فردا صبح با من تماس بگیرید و مقدمات شراکت را بررسی خواهیم کرد. در مورد خرید شراکت با من صحبت نکنید.” “من این کار را نکرده ام، قربان.” “من می دانم که شما این کار را نکرده اید. قربان، به خاطر ارزش ذاتی شما، شما را می پذیرم.

تفاوت رنگ امبره و بالیاژ : یک مرد صادق به وزن طلا می ارزد و به اندازه فلز گرانبها کمیاب است.” سپس، با وقار، آقای لک لک عقب نشینی کرد و از کنار آقای باکس، بقال، که از پله ها سوار شد، گذشت. لوریج گفت: “خب، آقای باکس، دنیا را چگونه با شما تکان می دهد؟” “بدبختانه، قربان، بدجوری از زمانی که من را رزرو کردید.

من به شما اشاره کردم، قربان، که اطمینان دارم کسب و کار کوچک من برای مدتی با شتاب خودش پیش می رود. این اتفاق افتاده است، قربان، این کار را انجام داده است، اما این حرکت در سراشیبی بوده است. من نمی توانم آن را کنترل کنم. من شخصیتی ندارم که این کار را بکنم، که بتوانم آن را به سمت بالا هدایت کنم.

لوریج گفت: از شنیدن این موضوع متاسفم. “اما من فکر می کنم که من یک وسیله برای قرار دادن همه به حقوق پیدا کرده ام. دستش را تکان داد و شخصیت خیالی دلال سهام خود را در بدن مستر باکس بالفعل کرده بود. “من می بینم که چگونه آن را انجام دهم.

با زنجبیل، من انجام می دهم!” بقال فریاد زد، جرقه ای در چشمش آمد. “من نگرانی کوچک خود را در مسیرهای کاملاً دیگری اجرا خواهم کرد. و به اینجا نگاه کنید، آقای لوریج. من با شما شرط می بندم که به یک موفقیت فوق العاده دست پیدا کنم، لیپتون دوم شوم و یک قایق تفریحی نگه دارم.” همانطور که آقای باکس از اتاق بیرون پرید.

و به سمت طبقه پایین دوید، با دوید و تقریباً خانم بیکر را کوبید. خانم با آقای وترسپون که در حال فرود بود زمزمه می کرد و با او عشوه می کرد. آن جنتلمن، در شرایطی که فردیت نداشت، مانند چنگکی بود که در دستان خانم بیکر طراحی شده بود، که تمام جادوگری را که داشت، یا گمان می‌کرد که دارد.

به نمایش گذاشت تا او را درگیر دسیسه‌ای عاشقانه کند. جوزف لوریج فریاد زد: «بیا داخل،» و آقای وترسپون که داغ، ترسیده و بسیار خجالتی به نظر می رسید، تکان خورد و روی صندلی فرو رفت. او از پیشرفت های خانم بیکر به اندازه ای متزلزل و آشفته بود که نمی توانست صحبت کند.

تفاوت رنگ امبره و بالیاژ : یوسف با خطاب به قهرمان خود گفت: آنجاست. “شما نمی توانید بهتر از جان بخشیدن به آن موجود ضعیف انجام دهید. برو!” بلافاصله آقای وترسپون از جایش بلند شد. “به جورج!” او گفت. “من تعجب می کنم که قبلاً هیچ وقت برایم جالب نبود. من بلافاصله داوطلب می شوم تا به آفریقای جنوبی بروم و به آن بوئرهای دروغگو و خائن ضربه بزنم.