رنگ موی آمبره دودی یاسی

رنگ موی آمبره دودی یاسی : صدای جغجغه و غرش قطاری که از داخل تونل عبور می کرد هر صدای دیگری را غرق می کرد. ناگهان با عجله از کنار چراغی که به دیوار نصب شده بود رد شدیم و فلاشی آنی مانند رعد و برق از میان کالسکه فرستاد. در آن لحظه چیزی را دیدم که هرگز، هرگز فراموش نخواهم کرد.

رنگ مو : چهره ای را روبروی خود دیدم که مانند جسد پر جنب و جوش و شنیع با شور و شوق مانند گوریل بود. من نمی توانم آن را دقیق توصیف کنم، زیرا آن را فقط برای یک ثانیه دیدم. با این حال، اکنون که دارم می نویسم، پیش روی من برمی خیزد، ابروهای پهن کم چین و چروک، ابروهای خاکستری پشمالو و آویزان. چشمان خاکستری وحشی، که مانند چشمان شیطانی خیره می شد.

رنگ موی آمبره دودی یاسی

رنگ موی آمبره دودی یاسی : دهان درشت با لب های گوشتی فشرده شده تا سفید شدن. انبوه موهای خاکستری گرگ در مورد گونه ها و چانه؛ دست‌های لاغر و بی‌خون، بالا رفته و نیمه باز، به سمت من دراز می‌شدند که انگار می‌خواهند بغلم کنند و پاره‌ام کنند. در جنون وحشت، خودم را در امتداد صندلی به سمت پنجره جلوتر پرت کردم.

لینک مفید : آمبره

نفس سردی روی صورتم نقش بست. باور داشتم که انگشتان سینه ام را لمس کرده و کتم را کنده اند. من در مقابل پارتیشن عقب کشیدم. قلبم ایستاد، گوشتم سفت شد، ماهیچه هایم سفت شدند. نمی‌دانم نفس می‌کشیدم یا نه – مه آبی جلوی چشمانم شنا کرد و سرم باز شد.

بعد احساس کردم که به آرامی به سمت پایین حرکت می کند و دوباره روبروی من است. دستم را بلند کردم تا پنجره را رها کنم، و چیزی را لمس کردم: فکر کردم یک دست است – بله، بله! این یک دست بود ، زیرا روی دست من جمع شد و روی آن منقبض شد. هر انگشت را جداگانه حس کردم. سرد بودند، سرد بودند.

دستم را با آچار از دستم جدا کردم. کنار پنجره باز به جای قبلی ام در کالسکه برگشتم و با وحشت دیوانه وار در را باز کردم، با دو دستم دور پنجره به آن چسبیده بودم، با پاهایم روی زمین و سرم برگشتم بیرون. از کالسکه اگر انگشتان سرد فقط دست های بافته شده ام را لمس می کردند، انگشتان من جای خود را می داد.

اگر سرم را برگردانده بودم و آن قیافه جهنمی را می دیدم که به من نگاه می کند، حتماً قدرتم را از دست داده بودم. آه! من نور را از دهانه تونل دیدم. به صورتم زد موتور با سوت هولناکی بیرون زد. پژواک های خروشان تونل از بین رفت. نسیم خنکی روی صورتم وزید و موهایم را پرت کرد. سرعت قطار آرام شد. چراغ های ایستگاه روشن تر شد.

صدای زنگ بلند را شنیدم. من مردمی را دیدم که منتظر قطار بودند. با گذاشتن ترمز لرزش را احساس کردم. ما توقف کردیم؛ و سپس انگشتانم جای خود را دادند. من به عنوان یک گونی روی سکو افتادم، و سپس، سپس – نه تا آن زمان – از خواب بیدار شدم. در حال حاضر وجود دارد!

رنگ موی آمبره دودی یاسی : از ابتدا تا انتها تمام آن خواب وحشتناکی بود که ناشی از داشتن پتوهای زیاد روی تختم بود. اگر باید یک نکته اخلاقی اضافه کنم – خیلی گرم نخوابید. روی سرنخ ها با درک یک صلاحیت در استرالیا، و اشتیاق به زندگی روستایی برای باقی روزهای خود در خانه قدیمی، در بازگشت به انگلستان، با هدف اجاره خانه ای با تیراندازی، بیش از سه نفر، نزد یک مامور رفتم.

هزار جریب، با گزینه خرید باید مکان مناسب من باشد. من بیشتر از آن قصد نداشتم که یک کرسی کشوری بخرم بدون اینکه آن را امتحان کنم، تا اینکه یک پادشاه تمایل داشت بدون دانستن چیزی از نیرویی که می توان علیه او وارد کرد به جنگ برود. من بیشتر با عکس‌های عمارتی به نام فرنوود گرفته شدم.

و وقتی خود مکان را در یک روز زیبای اکتبر دیدم، زمانی که تابستان سنت لوک کشور را به دنیایی از رنگ‌های رنگین کمان زیر آفتاب گرم تبدیل می‌کرد، بیشتر درگیر بودم. و مه آبی بخارآلود ملایمی که تمام سایه ها را کبالت رنگ آمیزی کرده است، و به تپه ها شکوهی بخشید که آنها را مانند کوه جلوه داد.

فرنوود یک خانه قدیمی بود که به شکل حرف H ساخته شده بود، و بنابراین، احتمالاً از زمان پادشاهان اولیه تودور ساخته شده است. ایوان به تالار که در سمت چپ ضربدری بود باز می شد و اتاق پذیرایی در سمت راست بود. یک ناراحتی در مورد خانه وجود داشت.

در هر انتهای عمارت یک راه پله داشت و هیچ ارتباطی در طبقه بالا بین دو بال عمارت وجود نداشت. اما، به عنوان یک مرد عملی، دیدم که چگونه می توان این مشکل را برطرف کرد. درب ورودی رو به جنوب بود و سالن در شمال بدون پنجره بود. هیچ چیز ساده تر از این نیست که یک راهرو در امتداد پشت سر راه اندازی کنید.

بدون عبور از سالن، هم در طبقه بالا و هم در طبقه پایین ارتباط برقرار کنید. کل کار را می‌توان با دویست پوند از بیرون انجام داد، و هیچ تغییری در آن مکان ایجاد نخواهد شد. من موافقت کردم که برای دوازده ماه مستأجر فرنوود شوم، در این مدت باید بتوانم قضاوت کنم که آیا این مکان برای من مناسب است.

همسایه ها خوشایند است و آب و هوا با همسرم موافق است یا خیر. ما فوراً به فرنوود رفتیم و تا هفته اول نوامبر به راحتی در آنجا مستقر شدیم. خانه مبله بود؛ این ملک یک آقای مسن، مجردی به نام فریمت بود که در اتاق های شهر زندگی می کرد و بیشتر وقت خود را در باشگاه می گذراند.

گمان می رفت که او به خاطر هدفش از بین رفته باشد، پس از آن از جامعه زنانه اجتناب کرد و مجرد ماند. قبل از اقامت در فرنوود با او تماس گرفتم و او را موجودی خونسرد، بی‌حال و خونسرد دیدم که به داشتن خانه‌ای نجیب که چهار قرن متعلق به خانواده‌اش بود. اصلاً افتخار نمی‌کرد. بسیار مایل بود آن را بفروشد.

رنگ موی آمبره دودی یاسی : به گونه ای که بر خلاف عموزاده ای که حساب کرده بود برای املاک بیاید، و آقای فریمت، با بدخواهی هایی که گاهی در افراد مسن دیده می شود، به ویژه مایل بود او را ناامید کند. “فکر می کنم خانه قبلا اجازه داده شده است؟” گفتم من او با بی تفاوتی پاسخ داد: “اوه، بله، من چندین بار این را باور دارم.” “برای مدت طولانی؟” “نه-o. من معتقدم.