آمبره مو با شانه

آمبره مو با شانه : اما دستکش خیابان گراب باید در هر تلاشی برای حقیقت و صداقت اجرا شود. از سوی دیگر، برای خودداری از شواهد، در این روزها که می توان آن را روانشناسی زشتی نامید، هر چیزی که ممکن است روشنگر روابط معنوی ما باشد، هر چند ظریف و به ندرت، به نظر من، باید گناهی در حق مقدس خوانده شود.

رنگ مو : روح. بنابراین، در مجموع، تصمیم می‌گیرم با حفظ هویت شخصی، داستان یک تصرف یا ملاقات را که در عنوان روایت من مشخص است، ارائه دهم. تریفنا تنها نماینده یتیم خانواده ای مبهم اما مهربان بود که نسل ها در شرق انگلستان زندگی می کردند.

آمبره مو با شانه

آمبره مو با شانه : روح حصارها، باتلاق های طویل خاکستری، که سواحل آن زمین خنثی دو عنصر است، در چشمانش فرو رفته بود. با نگاه کردن به آنها، به نظر می رسید که فرد تخت های کوچکی از خزه های سبز کوچک را می بیند که در زیر آب درخشان هستند، یا با حرکت حیات میکروسکوپی در میان آنها تحریک شده اند.

لینک مفید : ایرتاچ

اسرار، احساس می‌شد، در اعماقشان سایه انداخته بودند، بسیار ضعیف و شیرین برای درک. عشق زیبای نوزادان که در چشمان دوشیزگان دیده می‌شد، در چشمان او به غبار کیهانی خارپشت دریایی تعبیر می‌شد که مانند کریزوبریل می‌درخشید. روح او از میان آنها به بیرون نگاه می کرد.

انگار که آنها پنجره های یک مهد کودک هستند. او همیشه کودکی در میان کودکان بود، در قلب و دانش بی گناه ترین، تا زمانی که جیسون آمد و در میدان دید او ایستاد. سپس، روح زمین خنثی همانطور که بود.

متمایل به زمین یا آب با نوسان جزر و مد، با تعجب و چکه چکه، به زمین آمد و آبوی خود را برداشت او با خنده گفت: من و همسرم. “ساکت! او بچه را برای خواب می بیند.» او می توانست بدون سرخ شدن آن را بگوید.

و همانطور که من یاد گرفتم فقط یک هفته ازدواج کرده بودند! او مرا با نوک پا به اتاقی دور برد و از من خواست که از در باز شده نگاه کنم. دایه، تاجدار، مغرور مانند هر ملکه جوانی، با زایش آگاهانه، خم شده بود و به آرامی آواز می خواند، بالای تختی کوچک. نگاه او – همسر وال – به یکباره احترام من را به من بازگرداند.

به نظر می رسید من هیچ کاری انجام نداده بودم، اما به سرعت بخشیدن به رویدادی که از آن ابراز تأسف می کردم کمک کرد. فریاد من بهمن را پایین آورده بود. از این پس موقعیت من این بود که بیننده سرگرم کننده باشم. اجازه داد خیره شوم؛ سپس من را با تمام محبت قدیمی خود به راز حاملگی هدایت کرد.

آمبره مو با شانه : ما با هم بیرون رفتیم – نمی دانم چرا – داخل پارک سبز. دور و ساکت به نظر می‌رسید، و سایه‌های بهتر شب در زیر درخت‌هایش جمع می‌شدند. سپس با من چنین صحبت کرد: “ورندر، تو حق داری که بدانی. یادت هست آن شب به من چه گفتی؟ من فقط برای تو نبودم.

شاید. من مسائلی را پیش‌بینی کرده‌ام که لزوماً باید نسبت به آنها کور باشید. تو گفتی بچه بین ما ایستاد. این کار را کرد، اما نه به روشی که شما می‌خواستید بیان کنید. من پدرش هستم.» همانطور که با هم قدم گذاشتیم، کاملاً بی صدا و بسیار جدی گوش دادم.

او ادامه داد: «نه برای خودم می‌گویم که هیچ چیز از ثمره‌های مهتابی کوچک در آن روستای کنت نمی‌دانستم. من همان طور که او بود، هاپ چیدن می کردم، اما به دلیل بدتر. رویارویی ما در بیمارستان B– اولین کشف من از حقیقت بود. تا آن لحظه هرگز به دنبال آن فکر نکرده بودم.

حداقل به آن بی توجه بودم. البته هرگز سایه فکری برای شناسایی بیمار با قربانیم نداشتم. سپس در یک لحظه – ورندر، درماندگی او همه چیز بدی را در من پیدا کرد. او مرا نمی شناخت – پرده خیلی ضخیم بود. تصمیم گرفتم به عنوان یک غریبه چیزی را که قبلاً متعلق به خودم بود.

جلب کنم و برنده شوم. درست گفتم؟» سرمو تکون دادم. “بله، حق با شما بود.” او گفت: «سپس قسمت عجیبی پیش آمد.» او گفت: «نوعی ناخودآگاه مانعی که او قادر به تعریف آن نبود. این آبروی او بود، ورندر- خدای من! ورندر، آبروی او! – که در زندگی کوچکی که به خانه اش وارد شده بو.

بیان ظریفی پیدا کرد. او همیشه از کودک می ترسید و بی اعتماد می شد. و من به شما می گویم که در وحشت زندگی کردم که روزی بی هوشی او دست ملایمش را مسلح می کند تا به آن آسیب برساند. چون او می‌خواست پیش من بیاید، ورندر، می‌خواست بیاید، و انگار نمی‌توانست.

و هیچ‌کس دلیلش را به او نمی‌گفت. “تو به او گفتی، ای پیرمرد بدجنس! و به نظر شما با چه نتیجه ای؟ وقتی دنبالش رفتم دیدم که رفته – بچه را از تختش بیرون آورده بود و با عجله بیرون آمده بود. هارپی پیر آنجا بود، غوغا می کرد و بیش از حد عقل می خورد. من او را به زانو درآوردم تا اعتراف کند.

او اعتراف کرد که دختر در تب وارد شده بود تا دانش خود را از باری که ما را از هم جدا کرده بود، اعلام کند. دایه او را گرد کرده بود، معلوم شد، و او را متهم کرده بود، خاله میم، که عمداً باعث رسوایی شده است که این سایه را وارد زندگی او کرده بود. و سپس – شاید جای تعجب نبود.

عمه منفجر شد و همه چیز را رها کرد.» “واقعیت؟” «همه اینها به جز چیزی که پیرمرد خودش نمی‌دانست – نام شرور. می بینید که شرایط از او دور کرده بود. او رهایش کرد، خاله – ما به او اجازه می دهیم یک دانه توجیه داشته باشد. می‌دانی که بردباری‌اش این‌طور به خودش تبدیل می‌شود.

می‌دانی! – و به دختر فریاد زد که وسایلش را جمع کند و زباله‌هایش را در جای دیگری دور کند. و دایه بالاخره فهمید و رفت.” “جایی که؟” “آه، کجا؟ سوال همین بود من فقط یک سرنخ داشتم-اسکین و رودخانه. اما من از آن استفاده کردم و الهام من درست بود. او به طور غریزی به تنها جایی رفته بود.

آمبره مو با شانه : که به نظر می‌رسید مشکلش قابل حل بود. ببینید، او هنوز نیامده بود که من را با آن شناسایی کند. اما من دنبالش کردم و به موقع او را گرفتم.» سرش را پایین انداخت و خیلی آهسته صحبت کرد.