رنگ آمبره دخترانه

رنگ آمبره دخترانه : ادامه دهید، و من از آن تعداد بودم. چیزی که بیشتر مرا به انجام این کار تشویق کرد این بود که مریویگ سوم، او که تا حدودی امتیاز من را از پشتش پاک کرده بود، دامن هایش را درآورد و جلوتر رفت. من عجله کردم و گرفتم. من گفتم: “من از شما عذرخواهی می کنم.” البته منظورم واضح بود.

رنگ مو : قبل از اینکه بدن کنونی اش را به عاریت بگیرد، به وجود قبلی او اشاره کردم، اما ناگهان ایستاد، نگاهی پژمرده به من انداخت و برگشت تا به گروه دیگری از عابران پیاده بپیوندد. دوست من، من واقعاً معتقدم که قایق در حال بلند شدن است. جزر و مد در جریان است.” گفتم: جزر و مد جریان دارد.

رنگ آمبره دخترانه

رنگ آمبره دخترانه : و سپس اضافه کرد: “واقعا، سرگرد دانلی، داستان شما نباید محدود به دایره باریک نزدیکان شما باشد.” او پاسخ داد: «این درست است. “اما تمایل من برای اعلام آن به دلیل نحوه پذیرش الک، یا بهتر است بگوییم رد شدن توسط دبیر انجمن تحقیقات روانی، کاهش یافته است.” “اما منظور من این نیست.

لینک مفید : آمبره

اطلاعات میخواستم اما، البته، من می توانستم وارد احساسات هر دو شوم. مرویگ ها دوست ندارند در مرحله وجودی قبلی خود که از آن شرم دارند درباره خود صحبت کنند. ما کالسکه را ترک کردیم تا به نقطه ای در حدود یک مایل دورتر، از میان خطوط، گل آلود و پوسیده، برویم تا سنگ های قابل توجهی را بررسی کنیم.

که شما باید آن را به انجمن تحقیقات روانی بگویید.” “پس به چه کسی؟” “به تفنگداران دریایی اسب بگو.” “مشکل جسورانه” شهر کوچک ماهیگیر پورستفن شامل دو رشته خانه بود که روبروی یکدیگر در پایین دره ای باریک قرار داشتند، که قطره ای از نهر به بندر می ریخت. خیابان به قدری باریک بود.

که در فواصل زمانی به تنهایی فضای کافی برای عبور دو وسیله نقلیه چرخدار در نظر گرفته شده بود و مسیر جاده در بیشتر قسمت‌ها آنقدر باریک بود که هر درب خانه در عمق دیوار قرار داشت. ، برای جلوگیری از هجوم چرخ های گاری که از خیابان بالا می رود یا پایین می آید، به مسافر اجازه می دهد تا وارد شکاف شود.

ساکنان بر روی دریا و محصولات آن زندگی می کردند. کسانی که ماهیگیر نبودند، دریانورد بودند، و درصد کمی باقی ماندند که هیچکدام نبودند – قصاب، نانوا، آهنگر و دکتر. و اینها نیز در کنار دریا زندگی می کردند، زیرا بر ملوانان و ماهیگیران زندگی می کردند. اکثراً مردان دریانورد با خانواده های پرجمعیت مبله بودند.

توری که بچه ها را در آن می کشیدند تقریباً به اندازه ی سینی که در آن چله ها را به دام می انداختند پر بود. با این حال، یوناس ریا یک استثنا بود. ده سال بود که ازدواج کرده بود و فقط یک فرزند داشت و آن هم یک پسر. همسایه‌اش، ساموئل کارنسو، به او گفت: «تو خیلی بدی داری، جوناس». من تا دوازده سالگی ازدواج کرده ام.

جوناس پاسخ داد: “این برای من بد نیست، ساموئل.” جوناس مادری زنده به نام پیر بتی ریا داشت. وقتی ازدواج کرد، پیشنهاد داده بود که مادرش که بیوه بود، با او زندگی کند. اما مرد خواستگاری می کند و زن سلب می کند. این ترتیب خود را به نظرات خانم ریا، جونیور – یعنی جین، همسر جوناس، تحسین نمی کرد.

بتی همیشه یک زن مدیر بوده است. او خانه، فرزندان و شوهرش را مدیریت کرده بود. اما به سرعت متوجه شد که عروسش از مدیریت او امتناع کرده است. جین، در راه خود، یک زن مدیر نیز بود: او خانه اش را تمیز نگه می داشت، لباس های شوهرش را مرتب می کرد.

رنگ آمبره دخترانه : بچه اش را مرتب نگه می داشت، و خودش را کاملا صورتی مرتب نگه می داشت. او زنی تا حدودی سخت بود که به غر زدن و عیب جویی علاقه زیادی داشت. جین و مادرشوهرش به یک نزاع آشکار و آشکار نرسیدند، اما عصبانیت بین آنها غیرقابل تحمل شد. و سخنرانی‌های پرده‌ای که متن و موضوع آن بتی قدیمی بود.

آنقدر مکرر و طولانی بود که جوناس خود را متقاعد کرد که در بدترین دریا آب صاف‌تری نسبت به خانه‌اش وجود دارد. او مجبور بود اطلاعات ناخوشایندی را که مادرش باید به جای دیگری برود، به او برساند. اما او با اطلاع دادن به او که برای محل سکونتش کلبه کوچکی در یک کوچه که فقط از دو اتاق تشکیل شده بود.

یکی آشپزخانه و بالای آن یک اتاق خواب، ضربه را کاهش داد. پیرزن ارتباط را بدون دلخوری دریافت کرد. او از این پیشنهاد استقبال کرد، زیرا خودش نیز در نظر گرفته بود که وضعیت غیرقابل تحمل شده است. بر این اساس، او با حسن نیت به محله جدید خود رفت و به زودی خانه را شیک و دنج جلوه داد.

اما، به محض اینکه جین نشانه هایی مبنی بر مادر شدن داد، توافق شد که بتی از عروسش مراقبت کند. جین رضایت داد. از این گذشته، بتی نمی توانست بدتر از یک زن دیگر، یک غریبه باشد. و هنگامی که جین در رختخواب بود و نتوانست آن را ترک کند، بتی بار دیگر در خانه سلطنت کرد و همه چیز را مدیریت کرد.

حتی عروسش. اما زمان دراز کشیدن جین در طبقه بالا کوتاه بود، و در اولین لحظه ممکن دوباره در آشپزخانه ظاهر شد، در واقع رنگ پریده و ضعیف، اما مصمم، و با دستی محکم افسار را از چنگ بتی بیرون کشید. بتی در ترک خانه پسرش تنها چیزی که پشیمان شد نوزاد بود. به این که او محبت بزرگی را به خود جلب کرده بود.

و تا زمانی که هزاران دستورالعمل را در مورد نحوه تغذیه، پوشاندن و پرورش نوزاد به گوش ناشنوای جین نگفت. جوناس به عنوان یک پسر فداکار، هرگز بدون دیدار مادرش از دریا برنگشت و وقتی در ساحل بود هر روز او را می دید. هر ساعت با او می‌نشست، از همه چیزهایی که به او مربوط می‌شد.

به جز در مورد همسرش – به او می‌گفت و تمام امیدها و آرزوهایش را به او می‌گفت. نوزاد، که پیتر نام داشت، موضوعی بود که نه از حرف زدن و نه از گوش دادن خسته نمی شد. و اغلب جوناس کودک را به او می آورد تا مادربزرگش او را ببوسد و تحسین کند. جین مخالفت کرد – هوا سرد بود و کودک سرد بود.

رنگ آمبره دخترانه : مادربزرگ بی ملاحظه بود و معده اش را با شیرینی ناراحت می کرد. لباس مرتبی نداشت که در آن دیده شود: اما جوناس تمام مخالفت های او را رد کرد. او مردی ملایم و تسلیم بود، اما در این یک نقطه انعطاف ناپذیر بود.