نحوه رنگ مو آمبره

نحوه رنگ مو آمبره : جایی که بی مسئولیتی در موقعیت و فقر وجود ندارد. چیزهایی که در میان مردان تحصیلکرده که مشغله های سیاسی دارند عالی تر است. مهربانی آگوستوس سزار، همه آن باروری غیرشخصی که شورهای فکری را گل آلود می کند. بن جانسون می گوید در[صفحه ۲۲]شاعر، که حتی بهترین انسان های بدون آتش پرومته هم فقط یک مجسمه توخالی است.

رنگ مو : و یک مرد اهل مطالعه معمولاً پس از چهل زمستان فراموش می کند که آتش پرومته یقیناً انگشتان کسی را می سوزاند. ممکن است بیشتر اوقات شاعران به گناهانشان ساخته شوند تا فضیلت هایشان، زیرا ستایش عمومی بدشانسی است، همانطور که روستاها می دانند، و نه صرفاً آنطور که من تصور می کنم.

نحوه رنگ مو آمبره

نحوه رنگ مو آمبره : زیرا من در مورد این چیزها خرافاتی دارم – زیرا ستایش همه یک برابر را بردگی می کند و با هر تعارف، یک پوند به توپ در مچ پا اضافه می کند. تمام انرژی که از کل انسان می آید، مانند رعد و برق نامنظم است، زیرا آن چیزی که قابل پیش بینی و کشف است، جزئی است، مرغ گرسنه زیر سینه پلیکان، و امتحان شعر نه در عقل، بلکه در لذت است.

لینک مفید : آمبره

چیزهایی که در میان مردان تحصیلکرده که مشغله های سیاسی دارند عالی تر است، مهربانی آگوستوس سزار، همه آن باروری غیرشخصی که شورهای فکری را گل آلود می کند. بن جانسون می گوید در که تنها زمانی به وفور به سراغشان می آید که از افکار عمومی لذت ببرند که طبقه متوسط ​​پرورش یافته را در کنار هم نگه می دارد.

با لذتی که در اولین ورود عشق به قلب انسان به وجود می آید، تفاوتی ندارد. من پیرمردی را می‌شناختم که تمام عمرش را صرف بریدن فندق و فندق از راه‌ها کرده بود، و در حدود هفتاد سال کمی مشاهده کرده بود، اما تخیلات زیادی داشت. او هرگز مانند یک طبیعت گرا ندیده بود، هرگز چیزها را آنطور که هستند ندیده بود.

زیرا خلق و خوی همیشگی او شبیه مردی بود که در امورش به هم ریخته بود. و شکسپیر، تینتورتو، گرچه روزگاری که تینتورتو نقاشی می‌کرد رو به پایان بود، تقریباً همه بزرگان رنسانس، با چشمانی شبیه او به جهان نگاه می‌کردند. ذهنشان هرگز ساکت نبود،[صفحه ۲۳]مشاهدات علمی، همیشه یک تعالی، هرگز – برای استفاده از کلمات شناخته شده – بر اساس حذف عامل شخصی است.

و توجه آنها و کسانی که برای آنها کار می کردند دائماً با آنچه در تعالی در ذهن وجود دارد ساکن بود. من کاملاً مدرن تر از آن هستم که از آفرینش کهکشان راه شیری تینتورتو لذت ببرم، نمی توانم افکارم را آنقدر روی آن گوشت درخشان و تپش تپنده تثبیت کنم تا آن پارچه سنگین آویزان از ابر را فراموش کنم.

همانطور که می توانم تصور کنم از یک افسانه ساخته شده است. گرچه لذت خود را از شاه لیر بیشتر می‌بینم که با تصور ساختگی که بر سر همه می‌آید، وقتی احمق می‌گوید: “این پیشگویی را مرلین انجام خواهد داد، زیرا من قبل از زمان او زندگی می‌کنم” بیشتر می‌شود – و من همیشه آن را کاملاً طبیعی می‌دانم، خیلی کم.

صرفاً در بهترین هنرها، منطقی است که چادرهای ریچارد و ریچموند باید کنار هم باشند. زمانی که آقای کار آن را احیا کرد، من با خوشحالی «شوالیه دفن سوزان» را دیدم و بدتر از آن ندیدم، زیرا شاگرد یک نمایشنامه کامل را بر اساس انگیزه لحظه و بدون اینکه حرفی به دلش بزند، بازی کرد.

وقتی فیلم بن برونسون یک قرن خنده را در ترافیک دو ساعته فرو برد، با شگفتی متوجه شدم که تقریباً هر روزنامه نگاری منطق را روی صندلی گذاشته است، جایی که تخیل بانوی ما باید آن جمله ناعادلانه و پسندیده را بگوید که قلب زنش همیشه است.[صفحه ۲۴]توطئه می‌کرد.

و احساس می‌کردم که جز همدردی‌های منطقی و منطقی از طعمه‌گذاری آن پیرمرد غم‌انگیز رنجش نمی‌برد. من به دنبال کتابی از حکاکی‌های ساخته شده در قرن هجدهم از آن تصاویر دیواری هرکولانیوم و پمپئی بودم که به نظر می‌رسد کار دست‌کارانی بود که از نقاشی‌های زیباتر کپی می‌کردند.

زیرا ترکیب بندی برای اجرا همیشه خیلی خوب است. من در تعداد زیادی بی‌تفاوتی نسبت به منطق بدیهی، نسبت به همه چیزهایی که چشم در لحظات معمول می‌بیند، بی‌تفاوت می‌بینم. پرسئوس مرگی را به آندرومدا نشان می‌دهد که با آن در استخر زندگی می‌کرد، و اگرچه عاشقان با دقت کشیده می‌شوند.

نحوه رنگ مو آمبره : بازتاب آن وارونه است تا بهتر آن را ببینیم. کمتر استاد قدیمی ای وجود دارد که به نحوی به ما نشناسد که چقدر به چیزهایی که هر احمقی می تواند ببیند و هر فن می تواند ستایش کند اهمیت نمی دهد. در مورد مقدسین و هنرمندان کنف هندی را با پیروان خاصی از سنت مارتین در طبقه همکف خانه ای در محله لاتین بردم.

من قبلا هرگز آن را نخورده بودم و توسط یک شاعر جوان پرهیاهو که انگلیسی اش بود آموزش می دیدم [صفحه ۲۵]بهتر از فرانسوی من نیست یک ساعت قبل از شام، اگر فراموش نکنم، یک گلوله کوچک به من داد و بعد از اینکه با هم در یک رستوران شام خوردیم، یک گلوله دیگر به من داد.

همانطور که در خیابان ها به سمت محل ملاقات مارتینیست ها می رفتیم، ناگهان احساس کردم که ابری که به آن نگاه می کردم در فضایی عظیم شناور شد و برای یک لحظه وجودم، همانطور که به نظر می رسید، با وجد به آن فضا هجوم آورد. . من بلافاصله دوباره خودم بودم، اما شاعر کاملاً از خودش بالاتر بود.

و در حال حاضر به یکی از لامپ های خیابان اشاره کرد که اکنون در گرگ و میش محو شده بود، و با صدای بلند فریاد زد: “چرا با بزرگی خود به من نگاه می کنی؟ چشم؟ شاید ده ها نفر از قبل از ورود ما بسیار هیجان زده بودند. و بعد از اینکه چند فنجان قهوه نوشیدم و یک یا دو گلوله دیگر خوردم، خیلی مشتاق رقصیدن شدم، اما این کار را نکردم.

چون هیچ قدمی یادم نمی آمد. نشستم و چشمانم را بستم؛ اما نه، من هیچ رؤیایی نداشتم، چیزی جز احساس سایه‌ای تاریک که به نظر می‌رسید به من می‌گفت که روزی به حالت خلسه خواهم رفت و برای مدتی از بدنم خارج خواهم شد.

نحوه رنگ مو آمبره : اما هنوز نه. چشمانم را باز کردم و به زیورآلات قرمز روی شومینه نگاه کردم و یک دفعه اتاق پر از هارمونی های قرمز شد. اما وقتی یک شکل آبی چینی توجهم را جلب کرد، هارمونی ها در همان لحظه آبی شدند.