لایت مو دودی زیتونی

لایت مو دودی زیتونی : در چشمان کوچکشان که می درخشند می خوانم: «بیا بیرون، کچل». اینها تقریباً تنها افرادی هستند که کمی به شهرت و عنوان من اهمیت نمی دهند. من الان هر روز بازدید کننده ندارم. من فقط به دیدار نیکلاس و پیوتر ایگناتیویچ اشاره می کنم. نیکلاس معمولاً در روزهای تعطیل پیش من می آید، وانمود می کند که برای کاری آمده است، اما واقعاً برای دیدن من.

رنگ مو : تابلوها را به سمت عقب می خوانم. کلمه تبدیل می شود. این برای نام بارون مفید است: بارونس نورات. فراتر از آن، من در سراسر مزرعه در کنار گورستان رانندگی می کنم، که هیچ تاثیری بر من نمی گذارد، اگرچه به زودی آنجا دراز خواهم کشید. پس از دو ساعت رانندگی، اعلیحضرت به طبقه همکف خانه ییلاقی هدایت می‌شوند و به اتاقی کوچک و پر جنب و جوش با کاغذ آبی روشن می‌روند.

لایت مو دودی زیتونی

لایت مو دودی زیتونی : بی خوابی شب ها مثل قبل، اما من دیگر صبح ها بیدار نیستم و به حرف همسرم گوش نمی دهم، بلکه در رختخواب دراز می کشم. خوابم نمیبره ولی حالت خواب آلود نیمه فراموشی دارم وقتی میدونی خواب نیستی ولی خواب میبینی. بعدازظهر بلند می شوم و به زور عادت پشت میز می نشینم، اما حالا دیگر کار نمی کنم و با مدافعان زرد فرانسوی که کتی برایم فرستاده سرگرم می کنم.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

البته خواندن نویسندگان روسی میهن پرستانه تر خواهد بود، اما راستش را بگویم که تمایل خاصی به آنها ندارم. با کنار گذاشتن دو یا سه مورد قدیمی، تمام ادبیات مدرن به نظر من ادبیات نیست، بلکه یک صنعت خانگی منحصر به فرد است که فقط برای تشویق وجود دارد، اما کالاها با اکراه خریداری می شوند. بهترین این کالاهای خانگی را نمی توان قابل توجه نامید.

نمی توان بدون صرفه جویی خالصانه از آن تمجید کرد. و همین را باید در مورد تمام نوآوری های ادبی که در ده پانزده سال اخیر خوانده ام، گفت. نه یک مورد قابل توجه، و شما نمی توانید از “اما” صرف نظر کنید. آنها زیرکی، نجابت و هیچ استعدادی دارند. استعداد، اشراف و بدون زیرکی؛ یا در نهایت استعداد، زیرکی، اما نه اشراف.

من نمی گویم که کتاب های فرانسوی استعداد، زیرکی و اشراف دارند. آنها هم مرا راضی نمی کنند. اما آنها به اندازه روس ها خسته کننده نیستند. و به ندرت نمی توان عنصر اصلی نبوغ خلاق را در آنها یافت – احساس آزادی شخصی که نویسندگان روسی فاقد آن هستند. من حتی یک کتاب جدید را به خاطر نمی آورم که نویسنده از همان صفحه اول سعی نکرده باشد.

خود را به هر گونه قرارداد و قرارداد با وجدان خود گره بزند. یکی از صحبت کردن از بدن برهنه می ترسد، دیگری دست و پایش را با تحلیل روانشناختی بسته است، سومی باید “نگرش مهربانانه ای نسبت به همنوعان خود داشته باشد”، چهارمی صفحات کاملی را با توصیفات طبیعت به طور عمدی پر می کند تا از هرگونه اتفاقی جلوگیری کند.

سوء ظن به یک گرایش… یکی می خواهد در کتاب هایش به هر قیمتی شده بورژوا باشد، دیگری به هر قیمتی اشراف زاده. تدبیر، احتیاط، حیله گری: اما نه آزادی، نه شجاعت نوشتن آنطور که دوست دارد، و نه نابغه خلاق. همه اینها به نام های خوشگل اشاره دارد . در مورد مقالات جدی به زبان روسی، به عنوان مثال در مورد جامعه شناسی، یا هنر و غیره، من آنها را صرفاً از روی ترسو نمی خوانم.

به دلایلی در کودکی و جوانی از باربرها و مهمانداران تئاتر می ترسیدم و این ترس تا به امروز در من وجود داشته است. الان هم از آنها می ترسم. گفته می شود که تنها چیزی که نمی تواند درک کند وحشتناک به نظر می رسد. و در واقع بسیار دشوار است که بفهمیم چرا باربران تالار و متصدیان تئاتر تا این حد فاخر و مغرور و مهمتر از آن مودب هستند.

وقتی مقالات جدی می خوانم دقیقاً همان ترس غیرقابل تعریف را دارم. گرانش سرسام آور آنها، بازیگوشی آنها، مانند اسقف اعظم، نگرش بیش از حد آشنای آنها با نویسندگان خارجی، ظرفیت آنها برای گفتن چرندیات آبرومندانه – “پر کردن خلاء با خلاء” – برای من غیرقابل تصور و وحشتناک است، و کاملاً بر خلاف تواضع و فروتنی لحن آرام و جنتلمنی که من هنگام مطالعه نویسندگان ما در زمینه پزشکی و علوم طبیعی به آن عادت دارم.

نه تنها مقالات؛ من در خواندن ترجمه ها حتی زمانی که توسط روس های جدی ویرایش می شود، مشکل دارم. خیرخواهی متکبرانه پیشگفتارها، فراوانی یادداشت‌های مترجم (که مانع از تمرکز می‌شود)، پرسش‌های پرانتزی و داستان‌هایی که به‌طور آزادانه در کتاب یا مقاله مترجم پراکنده شده‌اند – به نظر من حمله‌ای به شخص نویسنده، و همچنین در مورد استقلال من به عنوان یک خواننده.

لایت مو دودی زیتونی : یک بار به عنوان کارشناس به دیوان عالی دعوت شدم. در این فاصله یکی از همکارشناسان توجه من را به رفتار بی ادبانه مدعی العموم با زندانیان جلب کرد که در میان آنها دو زن روشنفکر نیز حضور داشتند. فکر نمی‌کنم وقتی به همکارم پاسخ دادم که او بی‌رحمانه‌تر از رفتار نویسندگان مقالات جدی با یکدیگر رفتار نمی‌کند، اصلاً اغراق نکردم. در واقع رفتارشان آنقدر گستاخانه است.

که آدم با تلخی از آنها صحبت می کند. آنها با یکدیگر یا با نویسندگانی که از آنها انتقاد می کنند یا با احترام زیاد و بی اعتنا به حیثیت خود رفتار می کنند یا از طرف دیگر با آنها بسیار بدتر از رفتار من با گنکر، داماد آینده ام رفتار می کنند. در این یادداشت ها و افکار من اتهام بی مسئولیتی، نیت ناپاک، حتی به هر نوع جنایت، زینت معمول مقالات جدی است.

و این، همانطور که پزشکان جوان ما دوست دارند در مقالات کوچک خود بگویند – نسبت کاملاً نهایی. چنین نگرشی لزوماً باید در شخصیت نسل جوان نویسندگان منعکس شود، و بنابراین من اصلاً تعجب نمی کنم که در کتاب های جدیدی که در ده پانزده سال اخیر به کتاب های زیبای ما اضافه شده است ، قهرمانان می نوشند.

لایت مو دودی زیتونی : مقدار زیادی ودکا و قهرمانان به اندازه کافی پاک نیستند. کتاب‌های فرانسوی می‌خوانم و از پنجره‌ای که باز است به بیرون نگاه می‌کنم – می‌بینم درخت‌های نوک تیز باغ کوچکم، دو یا سه درخت لاغر، و آنجا، آن‌سوی باغ، جاده، مزارع، سپس نوار پهنی از کاج جوان من اغلب از تماشای پسر و دختر کوچکی، هر دو مو سفید و ژنده پوش، لذت می برم که از حصار باغ بالا می روند و به طاسی من می خندند.