لایت مو جدید ۱۴۰۲

لایت مو جدید ۱۴۰۲ : سیگار از روی انگشتان مرد جوان شهری پرید و او به یک “لعنتی” ناخواسته نفس داد – اما به نظر می رسید که در ورودی به نظر می رسید که چشمگیرترین و نامتجانس ترین تأثیر را داشت – تأثیری چنان قوی که بزرگترین گنجینه مغازه اش از دستش لیز خورد و به سیگار روی زمین پیوست.

رنگ مو : یک روز بعدازظهر ساعت چهار وقتی با دمپایی‌های نرمش به‌دلیل عادتی که به تازگی شکل گرفته بود، بی‌صدا به جلوی مغازه لیز خورده بود، که انصافاً از جاسوسی از کارمند جوان خجالت می‌کشید. او به طور معمولی از جلو پنجره بیرون را نگاه کرد و به چشمان محو شده اش فشار آورد تا به خیابان برسد. یک لیموزین بزرگ، پرمحتوا، چشمگیر به سمت حاشیه کشیده شده بود.

لایت مو جدید ۱۴۰۲

لایت مو جدید ۱۴۰۲ : راننده پس از پیاده شدن و انجام نوعی گفتگو با افراد داخل خودرو، چرخید و با حالتی گیج‌آمیز به سمت ورودی مهتاب پیش رفت. قلم پر. در را باز کرد، به داخل رفت و در حالی که نامطمئن به پیرمردی که کلاه جمجمه‌ای پوشیده بود نگاه کرد، با صدایی غلیظ و تیره او را خطاب کرد، گویی کلماتش از میان مه آمده است. “آیا شما – آیا اضافات می فروشید؟” مرلین سری تکون داد. “کتاب های حساب در پشت فروشگاه هستند.” راننده کلاهش را درآورد و سرش را که از نزدیک بریده شده بود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

خریدار بالقوه ادامه داد: «آقا، اگر می‌خواهید یک هولناک افتضاح را از من نجات دهید، سعی کنید و فکر کنید. بانوی مسن فریب می‌دهد اگر همه چیز خوب پیش نرود.» اما تفکرات مرلین در مورد موضوع استخوان های نقره ای به اندازه جستجوی اجباری او در قفسه ها بیهوده بود، و پنج دقیقه بعد یک ارابه سوار بسیار افسرده راه خود را به سمت معشوقه اش زخمی کرد.

مرلین از میان شیشه می‌توانست نمادهای قابل مشاهده غوغایی عظیم را که در داخل لیموزین در جریان بود، ببیند. راننده حرکات وحشیانه و جذابی مبنی بر بی گناهی خود انجام داد، ظاهراً فایده ای نداشت، زیرا زمانی که چرخید و دوباره به صندلی راننده رفت، قیافه اش کمی مایوس نشد.

سپس در لیموزین باز شد و جوانی رنگ پریده و لاغر اندام حدوداً بیست ساله ای که لباسی شبیه به مد لباس پوشیده بود و عصایی در دست داشت بیرون آمد. وارد مغازه شد و از کنار مرلین گذشت و سیگاری بیرون آورد و روشن کرد. مرلین به او نزدیک شد. «آقا، کاری از دست من برمی آید؟» جوان با خونسردی گفت: «پسر، چیزهای زیادی هست.

شما می توانید ابتدا اجازه دهید من سیگارم را در اینجا به دور از چشم آن پیرزن در لیموزین، که اتفاقا مادربزرگ من است، بکشم. دانش او در مورد اینکه آیا من قبل از اکثریت آن را سیگار می کشم یا نه، اتفاقاً برای من پنج هزار دلار است. دومین مورد این است که شما باید اولین نسخه خود از «جنایت سیلوستر بونارد» را که در یکشنبه گذشته تایمز تبلیغ کردید.

لایت مو جدید ۱۴۰۲ : جستجو کنید . مادربزرگ من در آنجا اتفاقاً می‌خواهد آن را از دستان شما بردارید.» داستان Detecatif! جنایت کسی! استخوان های نقره ای! همه توضیح داده شد مرلین با خنده ضعیفی که انگار می‌خواست بگوید اگر زندگی او را به لذت بردن از هر چیزی عادت می‌داد از این کار لذت می‌برد، به پشت مغازه‌اش که گنج‌هایش در آن نگهداری می‌شد.

رفت تا آخرین سرمایه‌ای را که داشت به دست آورد. در فروش یک مجموعه بزرگ نسبتاً ارزان انتخاب شد. وقتی با آن برگشت، مرد جوان در حال کشیدن سیگارش بود و با رضایت بی‌نظیری دود را بیرون می‌کشید. “خدای من!” او گفت: “او مرا در تمام طول روز در انجام کارهای احمقانه به او نزدیک می کند که این اولین پف من در شش ساعت است.

از شما می پرسم وقتی یک پیرزن ضعیف در عصر نان تست شیر ​​می تواند به مردی در مورد رذیلت های شخصی اش دیکته کند، دنیا به کجا می رسد. اتفاقاً حاضر نیستم اینقدر به من دیکته شود. بیایید کتاب را ببینیم.» مرلین آن را با مهربانی به او داد و مرد جوان پس از بازکردن آن با بی احتیاطی که جهشی لحظه ای به قلب فروشنده کتاب داد.

با انگشت شست خود از میان صفحات دوید. “بدون تصویر، نه؟” او نظر داد. «خب، پسر، ارزشش چیست؟ صحبت کن! ما حاضریم قیمت منصفانه‌ای به شما بدهیم، هرچند نمی‌دانم چرا.» مرلین با اخم گفت: صد دلار. مرد جوان با تعجب سوت زد. «وای! بیا دیگه. شما با کسی از کمربند ذرت سر و کار ندارید. من اتفاقاً یک مرد شهری هستم و مادربزرگم اتفاقاً یک زن شهرنشین است.

اگرچه اعتراف می‌کنم که برای نگهداری او در حال تعمیر، تخصیص مالیات خاصی لازم است. ما به شما بیست و پنج دلار می دهیم، و اجازه دهید به شما بگویم که لیبرال است. ما کتاب‌هایی در اتاق زیر شیروانی خود داریم، در اتاق زیر شیروانی‌مان با بازی‌های قدیمی‌ام.

لایت مو جدید ۱۴۰۲ : که قبل از تولد پسر پیری که این را نوشته بود، نوشته شده‌اند.» مرلین سفت شد و وحشتی سخت و دقیق را بیان کرد. “مادربزرگت بیست و پنج دلار به تو داده تا با آن این را بخری؟” “او این کار را نکرد. او به من پنجاه داد، اما او انتظار تغییر دارد. من آن پیرزن را می شناسم.» مرلین با وقار گفت: «شما به او بگویید که او یک معامله بزرگ را از دست داده است.» مرد جوان اصرار کرد: چهل به تو بده. “بیا اکنون – منطقی باش و سعی نکن ما را نگه دارید–” مرلین با حجم گرانبها زیر بغلش چرخی زده بود و می خواست آن را به کشوی مخصوصش در دفترش برگرداند که ناگهان قطع شد.

با شکوهی ناشناخته، درب ورودی به جای باز شدن، ترکید، و در فضای تاریک داخلی، مظاهر سلطنتی با ابریشم و خز سیاه را پذیرفت که به سرعت روی او فرود آمد.