رنگ موی نسکافه ای با لایت زیتونی

رنگ موی نسکافه ای با لایت زیتونی : هر مرجعی از احسان های مکرر مردی که بکویث می دانست مرده است صحبت می کرد، اما هیچ کلمه یا خطی به قتل او اشاره نکرد.

رنگ مو : اولی نه دومی نه سومی حس کنجکاوی بر او نشست. گیجی و سوء ظن بی دلیل، سپس ناامیدی تلخ، در نهایت یک امید پایدار. او نتوانست همه آنها را در پرتاب به طور کامل بررسی کند. باد تهدید کرد که آنها را به سمت دریا خواهد برد، اما او آنها را در یک بسته فشرده کنار هم قرار داد و بی صبرانه منتظر ماند تا بتواند با جزئیات در خانه اش از آنها عبور کند.

رنگ موی نسکافه ای با لایت زیتونی

رنگ موی نسکافه ای با لایت زیتونی : او به سرعت به خانه اش رفت و بسته را خودش حمل کرد. او با عجله وارد اتاق سیگار خود شد و آنها را روی میز پرت کرد، سپس دوباره از آنها گذشت، و دوباره، هر بار دقیق تر، هر بار با ناباوری فزاینده. هیچ روزنامه ای که در هیچ یک از روزهای هفته دوم پس از قتل هیو کانوی منتشر شد، حاوی یک اشاره به آن رویداد نبود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

حتی یک کلمه، خط یا پاراگراف به قتل هیو کانوی توسط ویلیام بکویث اشاره نکرد. در طول هفته دوم پس از قتل، در هیچ یک از شماره های هیچ نشریه ای، حتی یک نشانه ضعیف ظاهر نشد. هیچ چیزی وجود نداشت که کسی را مشکوک کند که آسیبی به یکی از برجسته ترین شخصیت های مالی آمریکا وارد شده است. بکویث با تعجب و حیرت پیشانی اش را مالید.

در جایی که کانوی برای نجات جان خود تلاش می کرد، انگشت شست دررفته او هنوز حساس بود. خاطره او از این رویداد روشن و کامل بود. او می دانست که کانوی را کشته است. در طول هفته بعد، او تقریباً به طور مداوم در مورد مشکل خود فکر می کرد. او پیام محرمانه‌ای را به کنسول نوئا بولیوی در نیویورک ارسال کرد.

کسی که نفوذ او را بر گاریوس به‌خوبی می‌دانست تا به درخواست‌های او توجه کند و اطلاعاتی درباره کانوی درخواست کرد. کنسولگری با فهرستی مختصر از دفاتر وی به عنوان رئیس این و آن شرکت پاسخ داد و افزود که محل نگهداری وی در حال حاضر مشخص نیست. پیام به شدت بکویث را تشویق کرد. او تصمیم گرفت که یک هفته دیگر صبر کند.

اگر هنوز خبری عمومی از مرگ کانوی وجود نداشت، او به روزنامه های نیویورک نامه می نوشت و آنها را در اختیار حقایق قرار می داد. او، ویلیام بکویث، کانوی را با دستان خالی کشته بود و اکنون آشکارا در شهر باهیا دل تورو ساکن شده بود. او برای مجازات او از پلیس سرپیچی می کرد و دوگانگی کمیسر پلیس را که کمتر از دو هفته جنایت را پنهان کرده بود، افشا می کرد.

تاریخ کشتی بخار فرا رسید، اما بکویث دیگر بی تاب نبود. او با آرامش مطمئن بود که خبری از جنایت در روزنامه های این هفته نخواهد بود. ولز ممکن است از عمومی شدن اخبار جلوگیری کند. بکویث آنقدر در کشورهای لاتین که سانسور بی‌رحمانه و کامل است، بوده است که به غیر عملی بودن چنین طرحی پی نبرده بود.

او ورود کشتی بخار را تماشا کرد و کیسه های پستی را بدون هیچ احساسی به جز علاقه انتزاعی هوا به کناری انداخت. وقتی دوباره در راه شمال برگشت، نامه‌هایی داشت که بخشی از محموله‌اش را تشکیل می‌داد. نامه هایی که باعث ناراحتی از خود راضی شهر نیویورک می شود. هنگامی که کشتی بخار بندر را ساخت، باران شدید و شدیدی در حال باریدن بود.

به دلیل ریزش ورقه های آب از خانه روی تپه به سختی قابل مشاهده بود. بکویث برای لحظه ای روی ایوانش ایستاد و چشمانش را از میان تاریکی مه آلود خیس کرد. علف ها در باران بوهای تازه و معطری را استشمام می کردند. برگ های خرما تیره و با خیس شدن می درخشند. بیرون، سنگفرش های خیابان سیل های مینیاتوری آب را به سمت ناودان روان می کرد.

رنگ موی نسکافه ای با لایت زیتونی : بکویث راحت در داخل خانه نشسته بود و یکی از سیگارهای سیاه نازک خود را کاملاً آرام دود می کرد و منتظر بود تا پسر برگه هایی را که برایش فرستاده بود برایش بیاورد. در حال حاضر، بالای غرش باران در پشت بام و خیابان، صدای سم الاغ را شنید. دری باز شد صدای پسری به زبان اسپانیایی مایع صحبت می‌کرد.

و سپس یکی از خدمتکاران بسته‌ای از برگه‌های چاپ‌شده شلوغ برای او آورد. بک ویت خیلی آرام ریسمان را برید. کاغذهای داخل خشک شده بودند، و او یکی را پهن کرد و با علاقه به آن نگاه کرد که به دنبال تأیید نتیجه گیری از قبل بود. ولز جنایت را پنهان کرده بود. « هیو کانوی- » نام از سرفصل ها به او گوش می داد.

شوکی بر بکویث وارد شد به طوری که برای لحظه ای دیگر نتوانست بخواند. دستانش می لرزید. پیروزی در قلبش موج می زد. او برای یک لحظه خندید و دستانش را روی میز جلویش محکم کرد. چشمانش را به صفحه چاپ شده دوخت. لحظه ای بعد همسر نیمه کاست همیشه ترسیده اش از اتاقی که می خواست وارد شود.

از وحشت دور می شد. شوهرش در آنجا بود و به یک برگه کاغذ خیره شده بود و از لابه لای دو زبان اشعار می ریخت. او چنان خشمگین به نظر می رسید که عصبانیتش به وحشت رسید. هیو کانوی هدیه ای را به فقرای سیتی اعلام کرد! سرفصل‌های بخش «ویژگی» یکی از روزنامه‌های بزرگ‌تر بود که همواره بخش عمده‌ای از خیرخواهی ثروتمندان را به همراه داشت.

در زیر تیتر یک پرتره با قلم و جوهر از هیو کانوی – هیو کانوی، که بکویث یک ماه قبل او را کشته بود – از صفحه لبخند زد. بکویث، با احساس غیرواقعی که در یک کابوس تجربه می کند، مداحی سرشار از مرده را بخوانید. اما مرد مرده در اینجا مرده توصیف نشده است. عبارات متعارف خبرنگار روزنامه، «آقا. کانوی از مصاحبه امتناع کرد.

رنگ موی نسکافه ای با لایت زیتونی : در خانه اش گفته شد که آقای کانوی نمی خواهد چیزی به اظهارات وکلایش که مقدمات هدیه را تکمیل کرده اند اضافه کند. از تمام طفره رفتن ها و تدبیرهای مردانی که موفق به دیدن یک مرد مهم نشده اند استفاده شد. بکویث از میان غبار حیرت باورنکردنی تنها توانست یک برداشت را جمع آوری کند. کانوی دیده نشده بود.

اخیراً هیچ کس برای نوشتن از او به شکل زندگی او نگاه نکرده بود. البته بکویث دلیل آن را می دانست. کانوی مرده بود. اما چرا، چرا این هدیه از جانب یک مرد زنده اعلام شده بود؟ بکویت با انگشتان لرزان باقی مانده کاغذها را باز کرد. اینجا و آنجا اشاراتی به هدیه دید. قرار بود مبلغی بزرگ برای گردش در هوای تازه برای بچه های محله های فقیر نشین خرج شود.