لایت موهای کم پشت

لایت موهای کم پشت : پای راستش مملو از اسکناس های ده دلاری بود. بدنش چنان پر از اسکناس های پنجاه، صد و هزار دلاری بود که به سختی می توانست دکمه های کتش را با خیال راحت ببندد.

رنگ مو : او فوراً به برج بلند کاخ سلطنتی صعود کرد و بنرهایی را دید که در هر جهت به اهتزاز در می‌آیند و چادر سفید بزرگ گلیندا درست جلوی دروازه‌ها ایستاده بود. “ما مطمئناً گم شده ایم!” جینجور با ناامیدی فریاد زد. “چرا که سوزن های بافندگی ما چگونه می توانند در برابر نیزه های بلند و شمشیرهای وحشتناک دشمنان ما مفید باشند؟” یکی از دخترها گفت: «بهترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم.

لایت موهای کم پشت

لایت موهای کم پشت : این است که هر چه سریع‌تر تسلیم شویم، قبل از اینکه صدمه ببینیم.» جینجور با شجاعت بیشتری گفت: «اینطور نیست. “دشمن هنوز بیرون از دیوارها است، بنابراین ما باید سعی کنیم با درگیر کردن آنها در گفتگو، زمان به دست آوریم. با پرچم آتش بس نزد گلیندا برو و از او بپرس که چرا جرات کرده است تا به قلمروهای من حمله کند و چه خواسته هایی دارد.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

بنابراین دختر با پرچمی سفید برای نشان دادن اینکه در حال انجام ماموریت صلح است از دروازه ها عبور کرد و به چادر گلیندا آمد. جادوگر به دختر گفت: «به ملکه خود بگو، که باید مومبی پیر را به من تحویل دهد تا زندانی من باشد. اگر این کار انجام شود، او را بیشتر مورد آزار و اذیت قرار نخواهم داد.» حالا وقتی این پیام به ملکه داده شد.

او را مملو از ناامیدی کرد، زیرا مومبی مشاور ارشد او بود، و جینجور به شدت از هنگ پیر می ترسید. اما او به دنبال مومبی فرستاد و آنچه گلیندا گفته بود به او گفت. جادوگر پیر پس از نگاهی به آینه جادویی که در جیب خود داشت، زمزمه کرد: “من مشکلی را برای همه ما پیش رو می بینم.” “اما حتی ممکن است با فریب دادن این جادوگر که باهوش است.

فرار کنیم.” “فکر نمی کنی برای من امن تر باشد که تو را به دست او بسپارم؟” جینجور با عصبانیت پرسید. “اگر این کار را انجام دهید، به قیمت تاج و تخت زمرد شهر تمام می شود!” جادوگر جواب مثبت داد. “اما اگر به من اجازه دهید راه خودم را داشته باشم، می توانم هر دوی ما را به راحتی نجات دهم.” جینجور پاسخ داد: «پس هر کاری می‌خواهی انجام بده.

زیرا ملکه بودن آنقدر اشرافی است که نمی‌خواهم مجبور شوم دوباره به خانه برگردم، برای مادرم تخت بچینم و ظرف بشویم.» بنابراین مومبی جلیا جامب را نزد خود خواند و مراسم جادویی خاصی را که با آن آشنا بود انجام داد. در نتیجه این افسون، جلیا شکل و ویژگی های مومبی را به خود گرفت، در حالی که جادوگر پیر آنقدر شبیه دختر شد که غیرممکن به نظر می رسید.

کسی بتواند فریب را حدس بزند. مومبی پیر به ملکه گفت: «حالا، اجازه دهید سربازانتان این دختر را به گلیندا تحویل دهند. او فکر خواهد کرد که مومبی واقعی را در اختیار دارد و بنابراین بلافاصله به کشور خود در جنوب باز خواهد گشت.» بنابراین جلیا را که مانند یک زن سالخورده در حال حرکت بود، از دروازه‌های شهر هدایت کردند و به جلوی گلیندا بردند.

یکی از نگهبانان گفت: “این شخصی است که شما خواسته اید، و ملکه ما اکنون التماس می کند که همانطور که قول داده بودید بروید و ما را در آرامش رها کنید.” گلیندا با خوشحالی پاسخ داد: «این کار را حتما انجام خواهم داد. “اگر این واقعاً همان کسی است که به نظر می رسد.” نگهبان که معتقد بود حقیقت را می گوید، گفت: «مطمئناً مومبی پیر است.

و سپس سربازان جینجور به داخل دروازه های شهر بازگشتند. و آن دوست خوب با انرژی تازه پاسخ داد. تبر او نسبتاً در میان جکدوها برق زد و خوشبختانه گامپ به طرز وحشیانه ای شروع به تکان دادن دو بال باقی مانده در سمت چپ بدنش کرد. بال زدن این بالهای بزرگ جکدوها را پر از وحشت کرد.

لایت موهای کم پشت : وقتی گامپ با تلاشش خود را از میخ سنگی که روی آن آویزان بود رها کرد و در لانه فرو رفت، زنگ خطر پرندگان حد و مرزی نداشت و آنها با فریاد فرار کردند. بر فراز کوه ها وقتی آخرین دشمن ناپدید شد، تیپ از زیر مبل‌ها خزید و به ووگل باگ کمک کرد تا او را دنبال کند. “ما نجات یافتیم!” پسر با خوشحالی فریاد زد. “ما واقعا هستیم!” حشره تحصیل کرده.

پاسخ داد و سر سفت گامپ را از خوشحالی در آغوش گرفت. “و ما همه را مدیون شکستن چیز و تبر خوب مرد چوب هستیم!” “اگر نجات یافتم، مرا از اینجا بیرون کن!” به نام جک؛ سرش هنوز زیر مبل ها بود. و تیپ موفق شد کدو تنبل را بیرون بیاورد و دوباره روی گردنش بگذارد. او همچنین اسب اره را راست قرار داد.

به آن گفت: “ما به خاطر مبارزه شجاعانه ای که انجام دادید به شما سپاسگزاریم.” مرد چوبی حلبی با لحنی غرورانه گفت: “من واقعاً فکر می کنم که ما خیلی خوب فرار کرده ایم.” “اینطور نیست!” با صدای توخالی فریاد زد. در این هنگام همه با تعجب برگشتند و به سر مترسک که در پشت لانه افتاده بود نگاه کردند. “من کاملاً خراب شدم!” مترسک اعلام کرد.

همانطور که او به شگفتی آنها اشاره کرد. “زیرا نی که بدنم را پر می کند کجاست؟” سوال وحشتناک همه آنها را مبهوت کرد. آنها با وحشت به اطراف لانه خیره شدند، زیرا اثری از کاه باقی نمانده بود. جک‌دوها آن را تا آخرین دم دزدیده بودند و همه را به شکافی که صدها فوت زیر لانه خمیازه می‌کشید، انداخته بودند. “دوست بیچاره من، دوست بیچاره!” چوب‌دار حلبی، سر مترسک را برداشت و با مهربانی نوازش کرد.

گفت. “چه کسی می توانست تصور کند که شما به این پایان نابهنگام خواهید رسید؟” سر گفت: “من این کار را برای نجات دوستانم انجام دادم.” “و خوشحالم که به گونه ای نجیبانه و بی خود از بین رفتم.” اما چرا این همه ناامید هستید؟ از پرسید. “لباس مترسک هنوز امن است.” مرد چوبی حلبی پاسخ داد.

لایت موهای کم پشت : بله. اما لباس های دوست ما بدون پر کردن بی فایده است. “چرا او را با پول پر نمی کنیم؟” از تیپ پرسید. “پول!” همه آنها در یک گروه کر شگفت زده گریه کردند. پسر گفت: برای اطمینان. «در ته لانه هزاران دلار اسکناس – و اسکناس دو دلاری – و اسکناس های پنج دلاری – و ده ها، و بیست و پنجاه دلار وجود دارد.

تعداد آنها به اندازه کافی برای پر کردن یک دوجین مترسک وجود دارد. چرا از پول استفاده نمی کنید؟» مرد چوب‌دار حلبی شروع به چرخاندن زباله‌ها با دسته تبر کرد. و مطمئناً آنچه که در ابتدا فکر می کردند فقط اوراق بی ارزشی بود که همه اسکناس های فرقه های مختلف بود که جدوهای بدجنس سال ها به دزدی از روستاها و شهرهایی که بازدید می کردند مشغول بودند.

ثروت هنگفتی در آن لانه دست نیافتنی نهفته بود. و پیشنهاد تیپ با رضایت مترسک به سرعت عمل شد. آنها تمام جدیدترین و تمیزترین اسکناس ها را انتخاب کردند و آنها را در انبوه های مختلف دسته بندی کردند. پای چپ و چکمه مترسک پر از اسکناس های پنج دلاری بود.