رنگ موی لایت عسلی روشن

رنگ موی لایت عسلی روشن : و خیلی سریع به نظر می رسید، خورشید از افق طلوع کرد، زیرا ساعت چهار بعد از ظهر بود. و من باید بیشتر از آنچه می دانستم روی آن قله کوچک شن ایستاده باشم، از ترس پایین آمدن در محله های نزدیک با بید.

رنگ مو : باید چندین ساعت از زمانی که قبلاً آنجا ایستاده بودم و به چهره‌های صعودی نگاه می‌کردم می‌گذشت و خاطره آن اکنون به طرز وحشتناکی مانند یک رویای شیطانی به من بازگشت. آه، چه احساس خستگی در من ایجاد کرد، آن باد خشمگین بی وقفه! با این حال، اگرچه کسالت عمیق یک شب بی خوابی بر من وارد شده بود.

رنگ موی لایت عسلی روشن

رنگ موی لایت عسلی روشن : اما اعصابم با فعالیت یک دلهره خستگی ناپذیر به هم می خورد، و تصور آرامش از ذهنم خارج بود. رودخانه ای که دیدم بیشتر بالا آمده بود. رعد و برق آن فضا را پر کرد و یک اسپری خوب خودش را در پیراهن نازک خوابم احساس کرد. با این حال، من در هیچ کجا کوچکترین شواهدی از چیزی برای ایجاد هشدار کشف نکردم.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

این آشفتگی عمیق و طولانی در قلب من کاملاً ناشناخته ماند. وقتی با او تماس گرفتم، همراهم تکان نخورده بود و دیگر نیازی به بیدار کردنش نبود. با دقت به اطرافم نگاه کردم و همه چیز را یادداشت کردم: قایق رانی که برگردانده شده بود. پاروهای زرد – دو تا از آنها، من مطمئن هستم. کیسه آذوقه و فانوس اضافی که با هم از درخت آویزان شده اند.

و همه جا در اطراف من شلوغ می شوند، همه بیدها، آن بیدهای بی پایان و لرزان را در بر می گیرند. پرنده ای فریاد صبحگاهی خود را بر زبان آورد و یک رشته اردک در گرگ و میش از بالای سرش رد شد. شن ها در اطراف پاهای برهنه ام در باد می چرخید، خشک و گزنده. دور چادر قدم زدم و سپس کمی به داخل بوته بیرون رفتم تا بتوانم آن سوی رودخانه را به چشم انداز دورتر ببینم.

و با دیدن دریای بی پایان بوته ها، همان احساس پریشانی عمیق و در عین حال غیرقابل تعریف دوباره مرا فرا گرفت. تا افق امتداد می یابد و در نور سپیده دم شبح وار و غیر واقعی به نظر می رسد. به آرامی این‌طرف و آنجا راه می‌رفتم، هنوز درمورد صدای عجیب و غریب نوازش بی‌نهایت، و فشاری که بر چادری که مرا بیدار کرده بود، گیج می‌شدم.

من انعکاس کردم که باید باد بوده باشد – باد بر روی شن های سست و داغ می کوبید و ذرات خشک را هوشمندانه به بوم کشیده می کوبید – باد به شدت روی سقف شکننده ما می بارید. با این حال، در تمام مدت عصبی بودن و ضعف من به طرز محسوسی افزایش می یافت. به ساحل دورتر رفتم و متوجه شدم که چگونه خط ساحلی در شب تغییر کرده است و چه توده‌هایی از ماسه را رودخانه از بین برده است.

دست و پاهایم را در جریان خنک فرو بردم و پیشانی ام را حمام کردم. قبلاً طلوع خورشید در آسمان و طراوت بدیع روز آینده وجود داشت. در راه بازگشت، عمداً از زیر بوته‌هایی که ستونی از چهره‌ها را دیده بودم که به هوا می‌آمدند، گذشتم، و در میانه راه در میان توده‌ها ناگهان احساس وحشت گسترده‌ای بر خود گرفتم. از میان سایه ها، چهره ای بزرگ به سرعت از کنارش گذشت.

یکی از من رد شد، مطمئناً مثل همیشه …. این یک ضربه تکان دهنده بزرگ از باد بود که به من کمک کرد دوباره به جلو بروم، و زمانی که در فضای بازتر بیرون آمدم، حس وحشت به طرز عجیبی کاهش یافت. بادها می آمدند و راه می رفتند، یادم می آید با خودم گفتم؛ زیرا بادها اغلب مانند حضور بزرگ زیر درختان حرکت می کنند. و در مجموع ترسی که در اطراف من موج می زد.

نوعی ترس ناشناخته و عظیم بود، آنقدر بر خلاف هر چیزی که قبلاً احساس کرده بودم، که حسی از هیبت و شگفتی را در من برانگیخت که برای خنثی کردن بدترین تأثیرات آن بسیار مؤثر بود. و وقتی به نقطه مرتفعی در وسط جزیره رسیدم که از آنجا می‌توانستم امتداد وسیع رودخانه را ببینم، زرشکی در طلوع خورشید، تمام زیبایی جادویی همه آن چنان غالب بود.

رنگ موی لایت عسلی روشن : که نوعی اشتیاق وحشی در من بیدار شد و تقریباً فریادی را در گلو آورد. اما این فریاد هیچ بیانی پیدا نکرد، زیرا وقتی که چشمانم از دشت فراتر به جزیره دور سرم می چرخید و چادر کوچکمان را که نیمه پنهان در میان بیدها پنهان شده بود، مشاهده می کردم، کشف وحشتناکی به من رسید که در مقایسه با آن وحشت من از بادهای متحرک به نظر می رسید.

به عنوان هیچ چیز در همه. فکر می‌کردم تغییری در چیدمان منظره ایجاد شده است. این نبود که دیدگاه من نظر دیگری به من داد، بلکه ظاهراً تغییری در رابطه خیمه با بیدها و بیدها با چادر ایجاد شده بود. مطمئناً بوته‌ها اکنون بسیار نزدیک‌تر شده‌اند—بی‌جهت، به طرز ناخوشایندی نزدیک‌تر شده‌اند. آنها نزدیک تر شده بودند.

بیدها که با پاهای بی صدا روی شن های متحرک می خزند و با حرکات نرم و بی شتاب به طور نامحسوسی نزدیک می شدند، در طول شب نزدیک تر شده بودند. اما آیا باد آنها را به حرکت درآورده بود یا آنها از خودشان حرکت کرده بودند؟ صدای نوازش های بی نهایت کوچک و فشاری که بر چادر و بر قلبم وارد شد را به یاد آوردم که باعث شد با وحشت از خواب بیدار شوم.

برای لحظه‌ای مانند درختی در باد تکان خوردم و به سختی می‌توانستم وضعیت عمودی خود را روی تپه شنی حفظ کنم. در اینجا پیشنهادی از عاملیت شخصی، نیت عمدی، خصومت تهاجمی وجود داشت و من را به نوعی سفتی وحشت زده کرد. سپس واکنش به سرعت دنبال شد. این ایده آنقدر عجیب و غریب، آنقدر پوچ بود که من تمایل به خندیدن داشتم.

رنگ موی لایت عسلی روشن : اما خنده آسان‌تر از فریاد نمی‌آمد، زیرا آگاهی از این که ذهن من آنقدر پذیرای چنین تصورات خطرناکی است، وحشت مضاعفی را به همراه داشت که حمله از طریق ذهن ما و نه از طریق بدن فیزیکی ما بود که حمله می‌شد و در راه بود. باد مرا در هم کوبید.