لایت مو با تناژ گرم

لایت مو با تناژ گرم : خیابان را متروک یافت. شیشه های مغازه های بزرگ تاریک بود. روی درهای آنها نقاب های آهنی بزرگی کشیده شده بود تا اینکه آنها تنها مقبره های سایه شکوه اواخر روز بودند.

رنگ مو : دفتر هنری باید آن طرف خیابان و همین گوشه باشد، و فوراً به ذهنش رسید که ممکن است برای لحظه‌ای او را غافلگیر کند، روی او شناور شود، یک شگفتی درخشان در شنل اپرا سرمه‌ای جدیدش و «او را شاد کند. ” این دقیقاً همان کاری بود که ادیت از انجام آن لذت می برد – کاری غیر متعارف و شوخ طبعانه. این ایده به تخیل او رسید و پس از یک لحظه تردید تصمیم گرفته بود.

لایت مو با تناژ گرم

لایت مو با تناژ گرم : او با خوشرویی به شریک زندگی خود گفت: “موهای من در آستانه ریزش کامل است.” “آیا برایت مهم نیست که من بروم و آن را درست کنم؟” “اصلا.” “تو یک هلو هستی.” چند دقیقه بعد، در حالی که در شنل اپرا زرشکی اش پیچیده بود، از پله های کناری پایین رفت و گونه هایش از هیجان در ماجراجویی کوچکش می درخشید.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

او با زن و شوهری که دم در ایستاده بودند دوید – یک پیشخدمت چانه ضعیف و یک خانم جوان بیش از حد خشن، در حال دعوای داغ – و باز کردن در بیرونی پا به شب گرم ماه مه گذاشت. VII بانوی جوان بیش از حد خشن با نگاهی کوتاه و تلخ او را تعقیب کرد – سپس دوباره به سمت پیشخدمت چانه ضعیف برگشت و بحث خود را شروع کرد.

او با تحقیر گفت: «بهتر است برو بالا و به او بگو من اینجا هستم، وگرنه خودم بالا می روم.» “نه، شما نمی کنید!” جورج به سختی گفت. دختر لبخند طعنه آمیزی زد. «اوه، نمی‌کنم، نه؟ خوب، اجازه دهید به شما بگویم که من تعداد بیشتری از دانشجویان دانشگاه را می شناسم و تعداد بیشتری از آنها من را می شناسند، و از اینکه من را به یک مهمانی می برند خوشحال هستند.

بیش از آنچه در تمام زندگی خود دیده اید. “شاید اینطور باشد -” او حرفش را قطع کرد: «شاید اینطور باشد. “اوه، برای هر یک از آنها اشکالی ندارد، مثل آن کسی که به تازگی تمام شده است – خدا می داند کجا رفت – برای آنها که اینجا از آنها خواسته می شود هر طور که دوست دارند بیایند یا بروند اشکالی ندارد – اما وقتی می خواهم دوستی را ببینم آن‌ها چند پیشخدمت ارزان قیمت، ژامبون‌پز و دونات دارند.

که اینجا بایستد و مرا بیرون نگه دارد.» کی بزرگ با عصبانیت گفت: «اینجا را ببینید، من نمی توانم کارم را از دست بدهم. شاید این مردی که در موردش صحبت می‌کنید نمی‌خواهد شما را ببیند.» “اوه، او می خواهد من را خوب ببیند.” “به هر حال، چگونه می توانم او را در میان آن همه جمعیت پیدا کنم؟” او با اطمینان گفت: “اوه، او آنجا خواهد بود.” شما فقط گوردون استرت را از کسی بخواهید و او را به شما معرفی می کنند.

لایت مو با تناژ گرم : همه همدیگر را می شناسند، آن بچه ها.» او یک کیسه توری تولید کرد و یک اسکناس دلاری بیرون آورد و آن را به جورج داد. او گفت: «اینجا رشوه است. شما او را پیدا کنید و پیام من را به او بدهید. شما به او بگویید اگر پنج دقیقه دیگر اینجا نیست من می آیم. جورج با بدبینی سرش را تکان داد، لحظه ای به این سوال فکر کرد، به شدت تکان خورد و سپس کنار رفت.

در کمتر از زمان تعیین شده گوردون از پله ها پایین آمد. او از اوایل غروب مست بود و به شکلی دیگر. به نظر می رسید که مشروب مثل پوسته روی او سفت شده بود. او سنگین و هیجان زده بود – هنگام صحبت تقریباً نامنسجم. او با قاطعیت گفت: «ببین، جواهر. فورا آمد، جواهر، من نتوانستم آن پول را بگیرم. تمام تلاشم را کردم.» “پول هیچی!” او ضربه خورد ده روز است.

که نزدیک من نیستی. موضوع چیه؟” او سرش را به آرامی تکان داد. “خیلی کم بود جواهر. مریض بودم.” چرا به من نگفتی که مریض هستی؟ من به پول آنقدر بد اهمیت نمی دهم. من اصلاً شروع به آزار شما نکردم تا زمانی که شروع به غفلت از من کردید.» دوباره سرش را تکان داد. “از شما غافل نشده ام. اصلا.” “نه! سه هفته است.

که به من نزدیک نشده ای، مگر اینکه آنقدر مست بودی که نمی دانستی چه کار می کنی.» او تکرار کرد: “مریض بودم جواهر” و با خستگی چشمانش را به او چرخاند. شما آنقدر خوب هستید که بیایید و با دوستان جامعه خود در اینجا بازی کنید. تو به من گفتی که برای شام با من ملاقات می کنی و گفتی برای من مقداری پول خواهی داشت.

تو حتی به خودت زحمت ندادی به من زنگ بزنی.» “نتونستم پولی بگیرم.” «آیا من فقط نگفتم که مهم نیست؟ می‌خواستم تو را ببینم ، گوردون، اما به نظر می‌رسد تو شخص دیگری را ترجیح می‌دهی.» او این موضوع را به شدت تکذیب کرد. او پیشنهاد کرد: «پس کلاهت را بردار و بیا. گوردون تردید کرد – و ناگهان به او نزدیک شد و دستانش را دور گردنش انداخت.

لایت مو با تناژ گرم : با زمزمه ای نیمه تمام گفت: “با من بیا، گوردون.” “ما به می رویم و یک نوشیدنی می خوریم، و سپس می توانیم به آپارتمان من برویم.” “نمیتونم جواهر،–” او به شدت گفت: “تو می توانی.” “من مثل یک سگ بیمار هستم!” “خب، پس، تو نباید اینجا بمانی و برقصی.” گوردون با نگاهی به اطرافش که آسودگی و ناامیدی در هم آمیخته بود، تردید کرد.

سپس ناگهان او را به سمت خود کشید و با لب های نرم و پف کرده او را بوسید. به شدت گفت: خیلی خب. “من کلاهم را می گیرم.” هشتم وقتی ادیت به رنگ آبی شفاف شب مه بیرون آمد.