رنگ مو لایت رنگی

رنگ مو لایت رنگی : نه به اطاعت نامفهوم شنونده ای که به زیبایی آراسته شده بود: “اما تو هنوز مرد نیستی! آیا شما کاهن حضرت عالی خواهید بود؟ «شما هنوز رستگار نشده‌اید، و این دیگران نیز که با شما هستند.

رنگ مو : او با خود زمزمه کرد: «این عیسی است، او که من بارها از او شنیده ام. اکنون می خواهم در مورد او بیاموزم و او به من آرامش می دهد. اوست که دنیا را نجات داده است.» اما هر چقدر هم که ممکن است این را تکرار کند و به طور جدی سعی کند خود را متقاعد کند – چون از متقاعد شدن و همچنین رستگاری خوشحال می شد.

رنگ مو لایت رنگی

رنگ مو لایت رنگی : با این وجود نمی توانست چیزی جز یک عروسک چوبی منفور، زشت، خون آلود و درهم ببیند. و این احساس غم و اندوه و ناامیدی مضاعف در او ایجاد کرد. پانزده دقیقه بود که آنجا نشسته بود، نگاه می‌کرد و فکر می‌کرد، شنیده بود که اطرافیانش در حال چت کردن هستند – در مورد بهایی که برای مکان خود پرداخته‌اند.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

در مورد نگه‌داشتن یا برداشتن کلاه‌های زنانه، و در مورد صندلی‌های رزرو شده برای اولین خانواده‌ها. سپس درب قربانگاه گشوده شد و پسران کر با قمه های تاب دار خود و ثلاب و کشیشان با لباس‌های زیبا و با حاشیه‌های طلایی به آرامی و با شکوه وارد شدند. و هنگامی که یوهانس، و همچنین دیگران، به صفوف ورودی نگاه کرد.

و سپس دوباره چشمان خود را به محراب بلند کرد، اینک! در آنجا، در کمال تعجب، در برابر محراب سفید زانو زده بود، شکلی تاریک دید. در دید آشکار بود، در گرگ و میش به جلو خم می شد، بازوها روی محراب، و صورت در بازوها پنهان می شد. مردی بود، با لباس‌های تیره معمولی کارگری. هیچ کس – نه یوهانس و نه احتمالاً هیچ کس دیگری در کلیسا – ندیده بود که او از کجا آمده است.

اما او اکنون در معرض دید همه بود و می‌توانست صدای زمزمه‌ها و هیجانی خفیف را بشنود که در میان ردیف‌های مردم می‌دوید و به سمت عقب می‌رفت، مانند وزش باد بر فراز یک مزرعه غلات. به محض اینکه صفوف پسران کر و کشیشان به محراب رسیدند.

کشیش با عجله از خط خارج شد و به سمت غریبه رفت تا به او اطمینان دهد که احتمالاً به دلیل جذب بیش از حد در ارادت یا عدم آشنایی با مراسم کلیسایی مقصر دخل و تصرف بود. شانه مرد را لمس کرد، اما مرد تکان نخورد. در سکون بی‌نفسی که به دنبال داشت، در حالی که همه منتظر نتیجه بودند، گریه‌ای عمیق و دلخراش شنیده شد. “یک توبه کننده!” “یک مرد مست!” “یک تبدیل شده!” برخی از زمزمه های مردم بود.

کشیش گیج به دور خود چرخید و به پدر کانیسیوس اشاره کرد که با تحمل چشمگیر، در لباس سفید و نخ طلایی خود، به همان حیرت انگیزی که یک ناوچه تمام بادبان حرکت می کند، بالا آمد. کشیش در عمق خود گفت: “جای تو اینجا نیست.” صدا او با مهربانی صحبت می کرد و نه با صدای بلند. “به پشت کلیسا بروید.” هیچ پاسخی دریافت نشد و مرد حرکت نکرد.

با این حال، در سکوت عمیق تر، گریه او چنان شنیدنی بود که بسیاری از مردم به خود لرزیدند. “آیا صدای من را نمی شنوی؟” کشیش گفت: صدایش را کمی بلند کرد و با کمی بی حوصلگی صحبت کرد. “خوب است که تو توبه کردی، اما فقط متبرکین اینجا هستند نه توبه کنندگان.” پس گفت، با دست بزرگ و نیرومندش شانه غریبه را گرفت.

سپس، آهسته، بسیار آهسته، مرد زانو زده سرش را از بازوهایش بلند کرد و صورتش را به سمت کشیش چرخاند. آنچه پس از آن اتفاق افتاد، شاید هر یک از صدها شاهد به گونه‌ای متفاوت بگویند. و از بین کسانی که بعداً در مورد آن شنیدند، هر یک ایده متفاوتی داشتند. اما می‌خواهم آنچه را که یوهانس دید و شنید به شما بگویم.

به همان وضوحی که امروز اعضای خانواده خود را دیدید و شنیدید. او چهره برادرش را دید، رنگ پریده و نورانی، گویی که پرتوهای روشن ترین نور خورشید بر سرش می تابد. و اندوه آن چهره چنان عمیق و غیرقابل بیان، آنقدر تلخ و در عین حال آنقدر ملایم بود که یوهانس از شدت درد احساس کرد مجبور شد هر دو دستش را بر قلبش فشار دهد و دندان هایش را بگذارد.

در حالی که با نگاهی گشاد و پر از اشک نگاه می کرد. چشم، فراموش کردن همه چیز به جز آن چهره درخشان پر از اندوه. مدتی مانند مرگ بی حرکت بود، در حالی که مرد و کشیش به یکدیگر توجه داشتند. بالاخره مرد صحبت کرد و گفت: “تو کی هستی و به نام کی اینجایی؟” هنگامی که دو مرد به این صورت، رو در رو می ایستند و در شنیدن بسیاری دیگر با تمام جدیت یکدیگر را خطاب می کنند.

رنگ مو لایت رنگی : یکی از آنها همیشه بلافاصله تشخیص داده می شود که برتر باشید – حتی اگر شنوندگان نتوانند قدرت استدلال را بسنجند. هر کس آن برتری را احساس می کند، اگرچه بعدها بسیاری آن را فراموش یا انکار می کنند. اگر آن تسلط خیلی زیاد نباشد، کینه توزی و خشم را برمی انگیزد. اما اگر واقعاً بزرگ باشد، به موقع، آرامش و تسلیم می آورد.

در این مورد، تعالی به حدی بود که کشیش حتی اقتدار و اطمینانی را که با آن پیش آمده بود را از دست داد و کاری را انجام داد که بعداً به خاطر آن خود را سرزنش کرد – ایستاد تا توضیح دهد: “من یک کاهن تقدیس شده از خدای سه گانه هستم و به نام خداوند ما عیسی مسیح – نجات دهنده و نجات دهنده ما” صحبت می کنم.

سکوتی طولانی برقرار شد و یوهانس چیزی جز چهره درخشان و انسانی و چشمانی ندید که پر از اندوه و دلسوزی، همچنان با لبخندی تلخ به کشیش غلبه پوشیده نگاه می کردند. کشیش بی حرکت ایستاده بود، با دستانی آویزان و چشمانی خیره، انگار نمی دانست که بعداً چه بگوید یا چه بکند. اما او مانند یوهانس و همه افراد دیگر در کلیسا، بی‌صدا به آنچه می‌آمد.

رنگ مو لایت رنگی : گوش می‌داد – گویی تحت یک طلسم بی‌نظیر. سپس کلمات زیر آمدند، و تا زمانی که به نظر می رسید. هیچ کس نمی توانست به چیز دیگری فکر کند – نه به لباس فروتنانه او که صحبت می کرد.